Een ieder die met gezond verstand de huidige situatie van de mensheid scherp observeert zal bevestigen dat de wereld van nu de religie nodig heeft. Waarom ik de religie en niet een religie zeg is omdat er vele religies bestaan die een religie genoemd kunnen worden; maar wat er nodig is is iets anders; het is de religie. Moet dit een nieuwe religie zijn? Als het een nieuwe religie zou moeten zijn dan kon die niet de religie worden genoemd; dan zou die als vele andere religies zijn. Wat ik de religie noem is dat wat men kan zien door boven de secten en verschillen uit te stijgen die de mensen verdelen; en door de religie te begrijpen zal men alle religies begrijpen.
Ik bedoel niet dat alle religies geen religies zijn; zij zijn de noten; maar daar is de muziek en die muziek is de religie. Elke religie slaat een toon aan, een toon die beantwoordt aan de vraag van de mensheid in een bepaald tijdperk. Toch is de bron van elke noot dezelfde muziek die zich manifesteert als de noten harmonieus samen worden gerangschikt. Alle verschillende religies zijn de verschillende noten en wanneer ze zo samen zijn gerangschikt maken zij samen muziek. Men kan vragen waarom er niet in elk tijdperk alle muziek is gegeven; waarom slecht een noot. Het antwoord is dat er tijden in het leven van een kleuter zijn dat een ratel voldoende is; voor de viool is een andere tijd van het leven meer geschikt. In de tijd van de Chaldeërs, de Arabieren, de Grieken en de Romeinen werden er verschillende religieuze idealen naar de mensheid gebracht. Aan enkelen werd de muziek gebracht en aan velen slechts een noot; en dit toont aan dat deze muziek altijd heeft bestaan, maar dat de mens over het algemeen niet gereed was om haar te pakken en er slechts één noot werd gegeven.
Het gevolg was dat de een aan wie de noot C was gegeven vocht met degene aan wie de noot G was gegeven, terwijl ieder zei: ´De noot die aan mij is gegeven is de juiste!´ Maar in werkelijkheid zijn alle noten juist. Dus er is een uiterlijke substantie van religie, de vorm, en een innerlijke essentie, wijsheid; en wanneer wijsheid de ziel heeft gezegend dan heeft de ziel de goddelijke muziek gehoord. Degenen die hun hart hebben afgestemd, die hun zielen hoog genoeg hebben verheven, hoorden deze goddelijke muziek; maar degenen die met hun ratel speelden, hun enige noot, maakten ruzie met elkaar. Zij zouden een viool hebben geweigerd; zij waren er niet klaar voor en zij zouden niet hebben geweten hoe ze die moesten gebruiken.
Heden is de wereld meer dan ooit verstoken van religie, en de reden hiervoor is dat sommige eenvoudige zielen, die vasthouden aan het geloof van hun voorouders, hun geloof in ere houden, want zij beschouwen religie als noodzaak in het leven; maar vele anderen, met intelligentie, reden en begrip van het leven, rebelleren tegen religie, net als het kind dat als het opgroeit de ratel weg gooit, omdat het er niet langer in is geïnteresseerd. Dus is vandaag de situatie dat religie in handen blijft van diegenen die zich houden aan haar uiterlijke vorm door devotie en loyaliteit aan het geloof van hun voorouders; en degenen die zeg maar volwassen zijn in hun mind en spirit en die iets beters willen maar niets kunnen vinden. Hun zielen hunkeren naar muziek maar als ze om muziek vragen wordt hen een ratel gegeven; en vervolgens gooien zij de ratel weg en zeggen dat zij niet om muziek geven. Toch hebben zij tegelijkertijd een innerlijke hunkering naar de muziek van de ziel en zonder dat blijft hun leven leeg.
Er zijn er maar weinigen die dit feit onderkennen, en nog minder die bereid zijn dit toe te geven. De psychologische conditie van de mensheid is zodanig geworden dat een intelligent persoon de muziek weigert, hij wil die niet; maar omdat hij toch iets wil, noemt hij het anders. Door tien jaar in de Westerse wereld te reizen ben ik in contact gekomen met mensen van grote intelligentie, denkers, mannen van de wetenschap; en in hen zie ik de grootste hunkering naar die religieuze spirit. Zij verlangen er ieder moment van hun leven naar, want zij voelen, met al hun opleiding en wetenschap, dat er een leegte in henzelf is en zij willen die vullen. Maar als iemand met hen spreekt over religie dan zeggen ze: ´Nee, nee, praat ergens anders over; wij willen geen religie!´ Dit betekent dat zij alleen het gedeelte van de ratel van de religie kennen en niet het gedeelte van de viool. Zij geloven niet dat er iets anders kan bestaan dat anders is dan de ratel, en toch is er verbijstering in hun hart en een spirituele hunkering die zelfs niet door al hun geleerde en wetenschappelijke bezigheden wordt beantwoord.
Daardoor is er in de huidige wereld een verzoening nodig tussen de religieuze mens en degene die wegloopt van religie. Maar wat kunnen we doen als we zelfs in de christelijke religie zo veel sekten zien die elkaars tegengestelde zijn, terwijl de moslim, de boeddhist, de jood en vele andere religies vinden dat alleen hun eigen religie de moeite van het overwegen waard is? Voor mij zijn deze verschillende religies als de verschillende organen van het lichaam, in stukken gesneden en apart weggegooid. Het lijkt alsof een arm van dezelfde persoon losgesneden is en zich opheft om met de andere te vechten. Beide armen zijn van dezelfde persoon en wanneer die persoon compleet is, wanneer al deze delen samen zijn gebracht dan is daar de religie.
Wat is dan het doel van de Soefi Beweging? Een nieuwe religie maken? Nee, om de verschillende organen van een lichaam die bedoeld zijn verenigd te zijn en niet om apart weg te worden gegooid, samen te brengen. En wat is onze methode, hoe werken we om zo´n verzoening tot stand te brengen? Door voor onszelf te beseffen dat de essentie van alle religie een is, en dat die essentie wijsheid is; door die wijsheid tot onze religie te maken, wat ook maar onze eigen vorm is. De Soefi Beweging heeft leden die tot vele verschillende geloven behoren en die hun eigen religie niet hebben opgegeven. Integendeel, zij zijn steviger in hun eigen geloof door het geloof van anderen te begrijpen. Vanuit een bekrompen gezichtspunt kan men vinden dat zij fout zijn omdat zij de religie van anderen niet haten, wantrouwen en bekritiseren. Zij hebben respect voor de geschriften die miljoenen mensen als heilig hebben beschouwd, ofschoon deze geschriften niet tot hun eigen religie behoren. Zij willen andere geschriften bestuderen en waarderen en bevestiging vinden van het feit dat alle wijsheid uit een bron komt, zowel de wijsheid van het Oosten als van het Westen. De Soefi Beweging is daarom geen sekte; zij kan van alles zijn behalve een sekte; en als zij er een zou worden dan zou dat tegengesteld zijn aan het ideaal waarmee ze is begonnen. Want haar hoofdideaal is om het verschil en het onderscheid die de mensheid verdelen te verwijderen en dit ideaal wordt bereikt door het verwerkelijken van de ene bron van alle menselijke wezens en ook het doel, die we beide God noemen.
