Er bestaat een overtuiging die afstamt uit de oudheid en dat is de overtuiging van een tweelingziel. Sommige mensen wachten op dit fenomeen en zijn ernaar op zoek. En soms is deze overtuiging gedurende het grootste deel van hun leven de oorzaak van veel verdriet omdat ze hun tweelingziel nog niet hebben gevonden. Wat is een tweelingziel? Je zou kunnen zeggen dat een gepast antwoord de tweelingziel van een vraag is: elke persoon is een vraag en elke persoon is een antwoord en wanneer twee mensen elkaar ontmoeten en een van hen een vraag is en de ander het antwoord op die vraag dan zijn het tweelingzielen. Wat er echter helaas heel vaak gebeurt is dat twee vragen of twee antwoorden elkaar ontmoeten.
Tweelingzielen kunnen tot drie onderscheiden sferen behoren: tot de engelensfeer, tot de djin-sfeer en tot de sfeer van de aarde. Twee mensen kunnen uit hun jeugd kwaliteiten hebben geërfd die bij elkaar passen of ze kunnen die van het moment van hun geboorte met zich mee hebben gebracht. Zij hoeven niet van de andere sekse te zijn, ze kunnen persoonlijkheden van dezelfde sekse zijn, zij kunnen vrienden of partners in het leven zijn, dat doet er niet toe. Het zijn twee zielen. De een beantwoordt de vraag van de ander, daar elke persoon tegelijkertijd een vraag en een antwoord is. Deze twee zielen die kwaliteiten met zich mee hebben gebracht die al bij elkaar passen worden vanaf het moment dat ze elkaar ontmoeten vrienden en bij het ontmoeten van elkaar ondervinden ze een tevredenheid die ze nog nooit eerder hebben ervaren, omdat er hun hele leven lang een vraag heeft bestaan die nu plotseling wordt beantwoord. Dit kan vroeg of laat tijdens je leven gebeuren, maar er komt een moment in het leven van de meeste zielen waarop ze iemand ontmoeten die het antwoord op de vraag van hun ziel is.
Zielen hoeven niet te weten wat voor een vraag ze zijn en natuurlijk weten ze dat niet, maar toch zijn ze evengoed een vraag. Ze weten ook niet wat het antwoord is, maar wanneer dat komt dan weten ze dat het past, dan weten ze dat het tevredenstellend is en dan weten ze onbewust dat het het antwoord op hun vraag is. Het kan zijn dat de twee bevriend waren voordat ze op aarde kwamen of, zoals veel mensen zeggen, toen ze zich in een vorige incarnatie bevonden, maar er bestaat geen twijfel over dat er voor hun komst naar de aarde een contact is gevestigd en dat is de reden waarom ze zodra ze elkaar zien denken dat ze elkaar al vele jaren lang hebben gekend.
Heel vaak beseffen mensen het niet wanneer ze hun tweelingziel tegenkomen en heel vaak weten ze het wel maar voelen ze zich er onzeker over. Er waren eens twee zussen die elkaar zo waren toegewijd dat het leek alsof er een wereld voor die twee zussen was gemaakt en een andere wereld die daar totaal van verschilde. Ze noemden elkaar gewoonlijk ´mijn tweelingziel´. Er zijn mensen geweest die hun hele leven lang met elkaar hebben samengewerkt, die zich samen hebben ingespannen, hebben geleden en plannen hebben beraamd en dat de een de ander volgde zodra die was overleden. Het waren tweelingzielen. Je zou je af kunnen vragen of het niet een vergissing van de ziel is om in deze hoedanigheid te worden geboren, omdat de omstandigheden vaak zo ongunstig zijn voor tweelingzielen; maar of de omstandigheden nu gunstig of ongunstig zijn, hun tevredenheid ligt bij elkaar voor elkaar als zij tweelingzielen zijn en daarom is het geen vergissing. Het is voor iemand nooit een vergissing om op aarde geboren te worden, om zijn hele leven lang te moeten worstelen om de resultaten te verkrijgen die hij zich wenste; dat is natuurlijk.
Er is in India een alombekend verhaal over een jonge Brahmaan die na zijn huwelijk op pelgrimstocht ging, terwijl zijn vrouw thuis bleef. Na ongeveer twee of drie maanden bracht een kwaadwillend iemand haar het nieuws dat haar man was gestorven. Hij wilde commotie teweegbrengen in het huis en kijken hoe Brahmanen rouwen. Zodra de jonge echtgenote echter hoorde van de dood van haar echtgenoot stierf zij zelf. Na zes maanden kwam de jonge man thuis van zijn pelgrimstocht en hoorde wat er was gebeurd en dat zijn vrouw bij het horen van het nieuws omtrent zijn dood was gestorven. Niemand zag een traan of hoorde een gil; hij sloot slechts zijn lippen en vanaf dat moment heeft hij nooit meer iets tegen iemand gezegd en heeft hij niemand meer ontmoet. Het leek erop alsof hij het nieuws als een gifbeker had ingenomen. Mensen maakten zich zorgen over hem en bewaakten hem, maar op een dag ontsnapte hij en ging hij naar de plek waar zijn vrouw was gecremeerd en waar sindsdien elke nacht een vuur brandde; veel mensen hadden dit gezien. Hij ging dichter naar het vuur toe en voordat degenen die hem waren gevolgd hem konden vastpakken flakkerde het vuur op en maakte drie rondjes om hem heen en viel hij dood neer.
Men kan niet alleen bij mensen, maar ook bij dieren en vogels deze neiging zien. Een man die heel graag jaagde vertelde het verhaal dat hij ooit eens een vogel had neergeschoten en dat er voordat hij er bij in de buurt kon komen om hem op te pakken een andere vogel van de boom naar beneden was gekomen om te kijken of die vogel echt dood was. Hij bewoog hem met zijn bek en toen hij ontdekte dat zijn maatje dood was viel hij ook dood neer. Het hoeven niet alleen maar menselijke wezens te zijn die hun tweelingziel vinden; zelfs de dieren en de vogels, zelfs de lagere schepsels kunnen die vinden – en nog wel veel eerder dan mensen, omdat menselijke wezens zo in beslag genomen zijn door zichzelf.
Dan zijn er een ander soort tweelingzielen die tot de aarde, de wereld, de menselijke sfeer behoren. De natuur van deze tweelingzielen is anders. Zij dienen zich te ontwikkelen om tweelingzielen te worden. Wat hen tot ontwikkeling brengen is de situatie in het leven die hen bij elkaar brengt. Zij worden door de voorzienigheid tot elkaar aangetrokken en de omstandigheden zijn er de oorzaak van dat ze elkaar ontmoeten. Als ze zich ontwikkelen worden ze tweelingzielen, net zoals je in de notendop soms twee amandelen aantreft. De notendop is dan de situatie geweest, zijn de omstandigheden geweest, de vorm die hen heeft samengebracht om op tolerante wijze door het leven heen te gaan. Hier valt een les uit te leren: elk van deze twee amandelpitten heeft een golving en een bepaald deel ervan is verwijderd, is weg teneinde de ander te laten groeien. Als de amandelen elkaar hadden weggeduwd dan zouden ze nooit zijn gegroeid. Dat werd door wederkerigheid verricht. Het was als zeiden ze: ´Ik zal jou laten groeien´, ´Ik zal jou ook laten groeien´, ´Een of ander deel van mijn wezen zal alles in de gaten houden´, ´We zullen tot een amandel groeien´. Maar wanneer die opvatting er niet is dan bestaat er geen kans dat ze allebei groeien; dat is de les die de mensheid te leren heeft.
De amandelen kunnen samengroeien, maar zielen kunnen dat zo niet, want elke ziel heeft haar eigen Nafs, haar ego, en elke ziel wil zichzelf naar voren duwen. Dat betekent niet dat de mens geen liefde bezit, maar dat de mens zijn ego voor zijn liefde plaatst; dat is het algemene gevoel. Je kunt je dat niet realiseren, maar het is wel zo. En dat is de reden waarom degenen die voorbestemd zijn om tweelingzielen te worden dat privilege vaak wordt ontzegd alleen maar omdat zij zich niet naar elkaar willen schikken. Wat is vriendschap? Vriendschap is opoffering. Wat is liefde? Liefde is eerbied voor het genot en het ongenoegen van de geliefde; als dat er niet is dan groei je niet. Niemand kan zelfzuchtig zijn en tegelijkertijd liefhebbend; deze twee zaken gaan niet samen. Of je wordt zelfzuchtig of je wordt liefhebbend. En om liefhebbend te worden dien je zelfzucht uit te wissen, terwijl je liefde dient uit te wissen om zelfzuchtig te worden. Want liefde zal het zelf niet toestaan om te groeien, liefde is de vijand van het zelf en het zelf is de vijand van de liefde.
De derde soort tweelingzielen zijn die van de engelsferen. De tweelingzielen van de engelsferen worden in een persoon verenigd. Hij is zijn eigen tweelingziel. Hij zelf is de ene en zijn ziel de andere. Deze ziel ontwikkelt zich snel, want deze ziel bevat het antwoord in zichzelf.
Degenen die in het leven ontevreden blijven doordat ze het geheim van tweelingzielen niet begrijpen, begrijpen niet dat ofwel hun tweelingziel er is en dat de voorzienigheid, als die er is, hen op een dag bij elkaar zal brengen; ofwel dat ze zich binnen in zichzelf de kwaliteit van de tweelingziel zouden moeten ontwikkelen opdat zij op een dag zichzelf daarin kunnen vervolmaken; ofwel dat ze in hun eigen ziel het antwoord op de vraag van hun leven zouden moeten zoeken. De kennis van een van deze drie kwaliteiten van tweelingzielen stelt iemand in staat tijdens zijn leven de betekenis van dit idee te realiseren. Elke ziel heeft een van deze drie aspecten.
Zielen die gegroeid zijn om op aarde tweelingzielen te zijn blijven dat ook in de hemel, want het leven op aarde zet zich voort in de hemel. De Profeet heeft gezegd dat de dood een brug is die vriend met vriend verenigt. Kunnen we in elke sfeer een tweelingziel hebben? We kunnen elke dag een tweelingziel hebben; dat hangt af van hoe graag we dat willen; maar als we ervoor kiezen om een tweelingziel in een andere sfeer te hebben dan kunnen we ze elke dag veranderen. Het is ofwel van begin tot eind een continue ontwikkeling, van engelsfeer tot de aardse sfeer en die brengt een volmaakte vereniging met zich mee; ofwel wordt er voor de eeuwigheid, voor het hiernamaals, een nieuwe vereniging gecreeërd, volbracht en voltooid; ofwel heeft de ziel in zichzelf de tweelingziel gevonden en dat is God, dat is perfectie.
Bovendien zijn er drie aspecten, drie principes in het leven: Jelal, Jemal en Kemal. Jelal is macht, Jemal is schoonheid en Kemal is perfectie. De tweelingzielen van de djin-sfeer zijn Jemal omdat zij aan elkaar beantwoorden en Jemal ontvankelijk is. Zij beantwoorden als vanzelf; zij hoeven zich daar niet voor in te spannen. De tweelingzielen van de aardse sfeer zijn Jelal. Zij moeten met zichzelf, met hun situatie in het leven, met de omstandigheden strijden om die kwaliteiten te ontwikkelen die uiteindelijk zullen culmineren in de omstandigheid van het zijn van tweelingzielen. Er is inspanning, een macht, een handeling voor nodig. En het derde aspect is Kemal; hier is geen handeling nodig. Je dient kalm te zijn, je dient meditatief te zijn, je dient te zwijgen, je dient je ogen te sluiten en contact te maken met je eigen zelf van binnen; en vervolgens zul je je eigen tweelingziel realiseren binnen in je eigen wezen. Dat is de reden waarom het Kemal, perfectie, wordt genoemd.
