Initiatie vereist moed en een aanleg om spiritueel verder te komen, ofschoon het niet voor iedereen de manier om te leven is. Daarom is het voor de mureed de eerste taak om niet in zijn vertrouwen te wankelen door iets dat een tegenwerkende invloed heeft of door iets dat gezegd wordt ten nadele van het pad dat hij heeft gekozen. Hij mag zichzelf niet toestaan om door wie dan ook ontmoedigd te worden. De mureed moet zo standvastig zijn op zijn pad dat als de hele wereld zegt dat het het verkeerde pad is, hij zal zeggen dat het het juiste pad is. En als iemand zegt dat het duizend of wel meer jaar zal duren, dan moet de mureed in staat zjin te zeggen dat zelfs als het duizend jaar zou duren hij het geduld zal hebben om er mee door te gaan. Zoals het in het Perzisch wordt gezegd, is het het werk van Baz, de voetreiziger van de hemels.
Op dit mystieke pad is moed, standvastigheid en geduld het noodzakelijkst, maar ook vertrouwen in de leraar die heeft ingewijd en het begrijpen van het idee van discipline. In het Oosten, waar het pad van discipelschap duizenden jaren is begrepen, worden deze dingen van de kant van de leraar als zeer belangrijk en aanvaardbaar beschouwd. Hoe weinigen in de wereld kennen weten wat vertrouwen is! Wat nodig is is niet een ander vertrouwen, zelf niet de leraar, maar zichzelf en je bent niet in staat jezelf volledig te vertrouwen wanneer je in je leven niet hebt meegemaakt hoe je een ander moet vertrouwen. Sommigen zullen vragen: ´Maar als wij hebben vertrouwd en ons vertrouwen was onterecht, zouden we dan niet teleurgesteld moeten zijn?´ Het antwoord is, dat we moeten vertrouwen omwille van het vertrouwen en niet omwille van een reactie en om te zien wat het oplevert. Het allerhoogste vertrouwen is de grootste kracht in de wereld. Gebrek aan vertrouwen is zwakte. Zelfs als we iets hebben verloren door te vertrouwen, zal onze kracht groter zijn dan als we iets hadden gewonnen zonder vertrouwen te ontwikkelen.
Op het pad is geduld zeer noodzakelijk. Na mijn inwijding in de Soefi-orde was ik zes maanden voortdurend in de aanwezigheid van mijn murshid voordat hij iets zei over het onderwerp Soefisme; en zodra ik mijn notitieboekje tevoorschijn haalde ging hij over op een ander onderwerp; het was klaar! Een zin na zes maanden! Men zou denken dat dat een lange tijd is, zes maanden voor zijn leraar zitten zonder iets geleerd te krijgen; maar het zijn niet de woorden, het is iets anders. Als woorden toereikend zouden zijn, er zijn bibliotheken vol met occulte en mystieke boeken. Het is het leven zelf, leven is belangrijk. Degene die het leven van de initiatie leidt leeft niet alleen zelf, maar maakt ook anderen die met hem in contact komen levend. En daarom wordt iemand niet speciaal voor studie in de Soefi-orde ingewijd, maar om te begrijpen en om te volgen wat het ware discipelschap betekent.
Wat het onderwerp van discipline betreft is iedereen die zonder discipline is zonder de kracht van zelfbeheersing. Discipline onderricht het ideaal en het ideaal is zelfdiscipline. De gedisciplineerde soldaat kan een goede kapitein worden. In de oudheid plachten de koningen de prinsen als soldaten weg te sturen om hen te leren wat discipline betekent. Het pad van de initiatie is de training van het ego en zelfdiscipline wordt geleerd op het pad van het discipelschap.
Je zou kunnen vragen wat je over het pad van initiatie zou moeten denken: wat moet ons doel zijn, wat moeten wij ervan verwachten? Zouden wij ervan moeten verwachten dat we goed of gezond of magnetisch of krachtig of psychisch gevormd of helderziend zijn? Men hoeft niets van dit alles te zijn ofschoon je in de loop van de tijd deze op natuurlijke wijze cultiveert, maar men zou deze dingen niet moeten nastreven.
Stel dat iemand kracht ontwikkelt en hij weet niet hoe hij die moet gebruiken dan zal het resultaat catastrofaal zijn. Stel dat hij magnetisme ontwikkelt en iedereen door zijn kracht aantrekt, zowel goede als slechte mensen; dan zal het moeilijk zijn om zich te ontdoen van wat hij heeft aangetrokken door zijn kracht. Of misschien is iemand heel goed, zo goed dat ieder ander hem slecht toeschijnt; hij is te goed om in de wereld te leven, en op die manier wordt hij zichzelf tot last. Deze dingen moeten niet door initiatie worden gezocht. Het doel is om God binnen onszelf te vinden, om diep in onszelf te duiken, zodat we de eenheid van het hele Wezen kunnen aanraken. Naar dit doeleinde werken we door de kracht van initiatie opdat wij alle inspiratie en zegen in ons leven van binnenuit mogen krijgen.
Hiervoor zijn twee dingen belangrijk: regelmatig de oefeningen te doen die men heeft opgekregen en ze met hart en ziel te verrichten; het tweede is de studies te verrichten die is gegeven, door ze niet slechts als oppervlakkig leesvoer te beschouwen, maar door over elk woord diep na te denken. Hoe meer je er over nadenkt, des te meer zal het het effect hebben dat het het hart opent. Lezen is iets heel anders dan contemplatie. Er moet worden gemediteerd over de lessen; je moet zelfs het eenvoudigste woord of de eenvoudigste zin niet als voor de hand liggend aannemen. Denk aan de Hindoes, de Chinezen, de Parsies, die duizenden jaren lang altijd hebben gemediteerd op de lezingen die zij voor heilig hielden en die hen nooit hebben verveeld.
Initiatie is een heilig vertrouwen, een vertrouwen dat door de murshid aan de mureed is gegeven en een vertrouwen dat door de mureed aan de murshid wordt gegeven. Vanaf het moment van deze initiatie zou er niet langer een muur mogen bestaan; want als er een muur bestaat is de initiatie niet langer een initiatie. En wanneer de muur tussen de mureed en de murshid is verwijderd dan zal de volgende stap zijn de muur te verwijderen die tussen God en de aanbidder staat. Bovendien is de Soefi Orde een orde van mystiek en zijn er bepaalde gedachten en overwegingen die in acht moeten worden genomen. Een ervan is dat wanneer er een geheim aan je wordt toevertrouwd dat dat dan als jouw meest heilige geheim moet worden bewaard. Je dient ook al het onderricht dat je wordt gegeven te accepteren; of het nu bittere of zoete medicijn is, de patient neemt het in. Voor alles is er een tijd en dus is er een tijd voor verlichting. Maar vooruitgang, de ware vooruitgang, hangt af van het geduld van de leerling en van mijn begeerte om voorwaarts te gaan.
Het pad van initiatie is er ook een van beproevingen: beproevingen van de inwijder, beproevingen van God, beproevingen van het zelf en beproevingen van de wereld. En het ondergaan van deze beproevingen is het teken van ware vooruitgang in de mureed, terwijl degene die deze beproevingen niet ondergaat, zijn tijd zal verdoen.
De Orde, en het woord ´orde´zegt het eigenlijk al, houdt in dat er een bepaalde formele hiërarchie is van de inwijders en de Pir-o-Murshid, en dat met respect zouden moeten worden beschouwd als diegenen die verder in de gekozen richting zijn gegaan. Deze wetmatigheid wijkt af van de wetmatigheid van de natuur en van het leven: wanneer een kind dat zijn ouders respectloos heeft behandeld, zelf een ouder wordt zal hij dezelfde houding in zijn eigen kinderen tegenkomen. Een soldaat die geen discipline in acht nemen ten opzichte van zijn kapitein of kolonel zal hetzelfde van zijn ondergeschikten ervaren als hij later in die positie is. Maar de vraag is of hij uberhaupt die positie zal bereiken, omdat hij niet datgene wat overwogen en nagekomen had moeten worden, is nagekomen; want degenen die op welk gebied dan ook vooruit zijn gekomen, hetzij in muziek, poëzie, denken of in filosofie, hebben dat altijd op een bescheiden manier gedaan en bij elke stap diegenen verwelkomd die verder op de weg waren.
Dan zijn er drie trappen voor de leerling, de mureed, die het spirituele pad betreedt. De eerste trap is ontvankelijkheid, alles tot zich nemend zonder te zeggen: ´Dit onderricht accepteer ik en dat niet´. De volgende trap is het onderricht te assimileren. En de derde trap is het onderricht in de geest te verankeren en de geest de reden van dingen te laten zien; maar dit komt na assimilatie. Dus degene die deze drie trappen in acht neemt en er op een voorzichtige, veilige wijze door heen gaat – de trap van ontvankelijkheid, de trap van assimilatie en de trap van overweging – zal de succesvolle mureed op het pad zijn.
Ofschoon de uiterlijke vorm een hiërarchie mag lijken, leidt de Soefi boodschap toch naar ware democratie, want het houdt de belofte van dat doel in dat het verlangen van elke ziel is. Dit is op zich het hoofdprincipe in de democratie, omdat dit de democratie uitmaakt; en de reden, volgens het Soefi geloof, is dat de goddelijke vonk zich in elke ziel bevindt. Met vertrouwen en geloof in God, in de murshid en in die goddelijke vonk die in iemands eigen hart is, is men verzekerd van succes in het leven als men maar de stap vooruit zet.
