´Denk niet dat ik gekomen ben om de wet te vernietigen… ik ben niet gekomen om te vernietigen, maar om te vervullen´, heeft Christus gezegd. Dit veronderstelt twee dingen. Het eerste is dat het geven van een wet een van de hoofddoelen is van de komst van de boodschapper. In de overleveringen van het verleden zien we dat het de goddelijke wet was zoals die werd genoemd die de landen regeerde. En zelfs nu wordt de wet per definitie gebaseerd op een religieus principe, wat ons laat zien dat er in aardse zaken ook de goddelijke leiding altijd als zeer essentiëel is beschouwd. De wereldse wijzen weten niets van spirituele zaken af, terwijl daarentegen de spiritueel wijzen ook wijs zijn in aardse zaken. En Christus, wiens leven vrij van elke wereldse gedachte was, en die zich zelfs had teruggetrokken uit de wereld, gaf de mensen van zijn tijd desondanks de goddelijke wet. Krishna, met al zijn filosofische en mystiek ideëen, spreekt over de wet van het wereldse leven. Tegenwoordig volgt een moslim zeer respectvol de wet die is gegeven door zijn Profeet en erkent met trots dat zijn Profeet in zijn leven militaire dienstverlening en politieke verantwoordelijkheden heeft ervaren en dat zijn Profeet tegelijkertijd een man van de wereld en een man van God is geweest.
Tot welke hoogte de wereld zich ook mag ontwikkelen, een bedachtzaam iemand zal nooit het feit kunnen ontkennen dat het niet voor iedereen of voor elke mind is weggelegd om de diepten van het denken aan te kunnen. Of er nu aristocratie of democratie is, er zullen altijd een paar zielen zijn die op velen invloed hebben. We zien dat iedereen anders is. Ieder heeft zijn eigen weg te volgen en ieder heeft zijn eigen doel in het leven en niemand kan de plaats van een ander innemen. Als het gebeurt dat er in de wereldse aangelegenheden een man van de dag is dan kan er zelfs in spirituele aangelegenheden de ziel van de tijd zijn. De boodschappers die de wet hebben gebracht zijn de boodschappers van hun tijd geweest, maar aangezien de mens tegenwoordig alleen maar weet heeft van aardse aangelegenheden, houdt hij zich weinig bezig met de aangelegenheden van de ziel. Hij is zich daarom grotendeels niet bewust van wat er in spirituele omstandigheden afspeelt. Desalniettemin vervolgt het werk van God en van de schepping evengoed zijn koers. De Spirit die Alfa en Omega wordt genoemd is altijd aanwezig en is altijd zijn taak aan het verrichten, herkend of niet herkend.
Er zijn vijf hoofd-aspecten van de wet. Op de eerste plaats is de institutie van het huwelijk en van de scheiding uiterst belangrijk voor de vrede van de wereld. Deze wet is nodig om de rechten van de vrouw te beschermen, wier positie delicater is dan die van de man. De erkenning die door de wet aan het huwelijk wordt gegeven maakt een impressie op de twee mensen die het aangaat, naar voren brengend dat ze door de wet en de religie zijn verenigd. Scheiding, die soms nodig is om een einde te maken aan de gevangenschap van twee mensen die niet samen kunnen leven, is ook een deel van de wet. Als er geen religieuze invloed zou zijn, als je niet de impressie zou hebben dat je huwelijk voor God was gemaakt, dan zou het de ernst waarmee het huwelijk wordt beschouwd heel erg verminderen. Er is bijvoorbeeld tegenwoordig een manier om te trouwen die niets met religie van doen heeft en dan wordt het huwelijk simpelweg een kwestie van de gerechtshoven. Je kunt je voorstellen hoe de mens deze kwestie beschouwt wanneer het iets is dat in het gerechtshof geregeld kan worden. Niets in de wereld kan in het huwelijk de plaats innemen die de religie eraan geeft.
Het tweede aspect is de verdeling van eigendom en de manier waarop dat eigendom wordt beschermd. De wet van de religie, met de rechtvaardigheid van God, leert de mens om de rechten van anderen en zijn eigen rechten te respecteren. Bovendien leert de religie wat je van rechtswege van jou kunt noemen en wat er niet bij je zou moeten behoren. Ze onderricht ook hoe je geld zou moeten verdienen en hoe je dat uit zou moeten geven. Het serieuze aspect van religie, het denken aan God en de waarheid die zich achter dit alles bevindt, creëert die spirit van eerlijkheid in het leven waar religie toe bedoeld is om te creëren.
Op de derde plaats is er geboorte en is er dood. Wanneer een kind wordt geboren wordt er een fundament voor zijn spirituele ontwikkeling gelegd als de familie om hem te verwelkomen op aarde in de een of andere vorm de gedachte aan verlichting in de mind houdt. Zij zouden ook moeten voelen dat hij als een geschenk van God is gekomen en zij zouden zich moeten herinneren dat zij, de ouders, niet de enigen zijn die verantwoordelijk is voor het leven van dit kind, maar dat er zich achter hen God bevindt die hun verantwoordelijkheid deelt.
Bij de dood van iemand geeft het uitvoeren van een religieuze ceremonie kracht aan degene die van deze wereld naar een andere wereld overgaat en de ceremonie is ook een troost voor degenen die met liefde aan hem denken. Want de ceremonie brengt de gedachte dat degene die is gestorven geroepen wordt in de richting van de bron waar hij vandaan is gekomen. En gevoegd bij de gedachte die met de dood komt creëert de religieuze ceremonie in de minds van degenen die aanwezig zijn de gedachte dat zij niet permanent hier zijn, dat het leven een karavaan is en dat iedereen dezelfde weg dient af te leggen. De een gaat eerst en de anderen volgen op hun beurt. Denk eens aan de weldaad die deze gedachte brengt! Het verbleekt het gezicht van deze illusoire wereld, die toch zo velen dag en nacht bezighoudt in hun najagen ervan. Het biedt de mens een gelegenheid om een ogenblik stil te zijn en het leven te overwegen, de mens die altijd verzonken is in de aangelegenheden van deze wereld van illusie.
Het vierde aspect van de wet van religie betreft het sociale leven. Voor mensen die elkaar in een kerk ontmoeten, bij een dienst of een religieuze ceremonie, er is vanzelf de gelegenheid om bij elkaar te komen in de gedachte van God en van religie. Pelgrimsplaatsen en heilige plaatsen verenigen allemaal de mensheid in de liefde voor God en in het gevoel voor eenheid. Denk eens aan de mensen die zich hebben verzameld bij een tentoonstelling of een braderie. Het gevoel dat hen allen animeert is enkel gewin: het beste koopje vinden. Wat een onvergelijkbaar verschil met wanneer je samenkomt in heilige en religieuze gedachte!
Het vijfde aspect is politiek en comprimeert in zich al datgene wat de gemeenschap of het land aangaat. Het is een wet die zich met goddelijke rechtvaardigheid bezighoudt met de aangelegenheden van de gemeenschap en de aangelegenheden van het land. Een probleem dat niet op andere wijze opgelost kan worden, kan opgelost worden door spirituele verlichting. De mens is van nature zelfzuchtig en rechtvaardigheid kan niet bestaan in het hart waarin zich de gedachte aan het zelf bevindt. Alleen degene wiens hart absoluut God reflecteert, God die zich boven land, ras, kaste, sekte of religie bevindt. kan vanuit een juist gezichtspunt naar dingen kijken.
Ongetwijfeld is er onwaarheid waar er waarheid is, waar dag is is ook nacht. Het is natuurlijk dat de religieuze autoriteiten vaak de wet hebben misbruikt. Wanneer een spiritueel mens zich bezighoudt met zaken van de wereld dan is het voor hem uiterst moeilijk die zaken niet toe te staan hun schaduw op zijn hart te laten werpen. De mensen, rebellerend door het misbruik van religie, hebben vaak de religie zelf opgegeven en dit is wat de mens onwetend heeft gemaakt over de goddelijke bron van de wet die de aangelegenheden van de wereld regelt.
Tegenwoordig denkt de mens dat het de taak van intellectuele mensen is om wetten te vervaardigen. Dit brengt constante teleurstellingen tot zowel landen als gemeenschappen. Men kan zeggen dat het gebrek aan orde en vrede over de wereld vandaag veroorzaakt wordt door de behoefte aan die wet die van God dient te komen, van de goddelijke bron. De mens is te klein om in staat te zijn de oplossing te vinden voor de problemen van deze wereld. Dat is het werk van de perfecte wijsheid die te vinden is in een Persoonlijkheid zonder beperkingen en waar de menselijke persoonlijkheid niet mee vergeleken kan worden, net zoals je een druppel niet met de oceaan kunt vergelijken.
