De theorie achter vaccinatie en inoculatie is dezelfde als de theorie die als Hatha Yoga door Shiva, of Mahadeva zoals hij vaak wordt genoemd, wordt onderricht. Men zegt over Mahadeva dat hij gewoonlijk vergif dronk en dat hij door dat te doen het effect ervan te boven kwam. Mahadeva was de stoutmoedigste onder de asceten. Hij wordt afgebeeld met een slang om zijn nek. Als je zulke vrienden met een slang kunt zijn dat je hem als een halsketting om je nek kunt hangen dan kun je ongetwijfeld op je gemak zijn in aanwezigheid van iemand die je niet mag. De haat, het vooroordeel en de zenuwachtigheid die gevoeld worden in aanwezigheid van iemand die je niet mag zouden dan niet opkomen. De ziel die haar strijd met alles wat haar bang maakte en haar deed beven en wegrennen heeft vergeten, heeft het leven overwonnen en is de meester van het leven geworden. Ze bereikt het koninkrijk van de hemel. De methoden die Mahadeva volgde waren ongetwijfeld extreme maatregelen. In deze moderne wereld zou niemand die zijn leerlingen aan kunnen bevelen en als gezond worden beschouwd!
Het is hetzelfde met vaccinatie. Toen ze nog nieuw waren hebben zulke methoden veel vooroordeel en tegenwerking ondervonden en toch is er veel te zeggen voor het principe dat er zich achter bevindt. Het brengt ons tot een hogere verwerkelijking van het leven en doet ons begrijpen dat zelfs datgene wat de dood wordt genoemd ons, als het in een kop werd gegoten en aan ons werd gegeven om te drinken, leven zou kunnen brengen. Door het destructieve element in je lichaam in je op te nemen raakt het lichaam resistent tegen destructie zodat die specifieke destructie niet langer een destructie is maar deel van je natuur wordt. Dit is de methode van destructie vanuit het spirituele gezichtspunt.
De dood is de dood zolang de mens er niet vertrouwd mee is. Wanneer de mens de dood in zich opneemt dan is hij de meester over de dood. Dat was de boodschap van Jezus Christus, die van begin tot eind over het eeuwige leven sprak. En het mysterie van die boodschap is dat wanneer iemand eenmaal de dood in zich op heeft genomen hij het eeuwige leven heeft verworven.
Mensen zeggen: ´Ik houd er niet van azijn aan te raken, het berokkent mijn gezondheid schade. Ik kan er niet tegen om room te eten, ik kan die niet verteren. Ik houd er niet van om suiker in mijn thee te hebben, ik vind dat niet lekker´. Voor hen zijn deze dingen vergif. Door zulke dingen te zeggen maakt iemand bepaalde substanties vreemd aan zijn natuur en sluit hij ze uit voor zijn natuur. En daardoor onderwerpt hij zich aan ze. Er komt een tijd waarop zij hem regeren, waarin hij in hun macht is. De manier van Shiva was altijd om zijn eigen zwakheden tegen te werken. Hoewel hij ze als zwakheden beschouwde en niet behorend bij zijn natuur, handelde hij alsof alles tot zijn natuur behoorde en nam hij alles wat vreemd aan zijn natuur was in zich op opdat er geen situatie opkwam waaraan hij onderworpen zou worden. Slangenbezweerders worden raken gewend aan vergif door de slangen hen elke keer een beetje te laten bijten en zo was het ook met Shiva: uit de dood had hij een halsketting gemaakt. Je kunt op deze manier tot het uiterste gaan, maar het is een wet die bestudeerd moet worden en waarvan het goed is die te kennen. Die wet onderricht ons alles wat er in ons gevonden dient te worden, de destructie in haar totaliteit die de bron is van angst, pijn en teleurstelling.
