Het huwelijk is het heiligste van het heiligste. Het is zeker niet op de eerste plaats een contract, een handel. Wanneer we vanuit een hoger gezichtspunt naar het huwelijk kijken dan blijkt het huwelijk de voltooiing van het leven.
Vanuit een fysiek gezichtspunt kan dit leven dat vol worsteling en inspanning is met een grotere kracht, een grotere moed en een groter vermogen het hoofd worden geboden wanneer twee harmonieuze krachten met elkaar worden verenigd. Er is een gezegde van een Perzische dichter: ´Wanneer twee harten zich verenigen dan worden ze machtig genoeg om bergen te verplaatsen´. Het leven is een continue worsteling. En teneinde in staat te raken deze worsteling onder ogen te zien is het nodig sterk en machtig te zijn. Wanneer twee harten worden verenigd dan zijn ze kundiger, machtiger en hooglijk gezegend.
Wanneer iemand vanuit een materialistisch gezichtspunt naar het huwelijk kijkt dan mist hij toch nog iets, hoe wijs, sterk, moedig of machtig hij ook is. Elk individu heeft tenslotte fouten. Ongeacht de hoeveelheid verdiensten die hij bezit heeft hij toch iets beters nodig: ten tijde van twijfel heeft hij overtuiging nodig; ten tijde van angst, steun vanuit een ander bron; ten tijde van verwarring, een beetje licht; ten tijde van leed een woord van troost, van geluk. Ongeacht wat iemand bezit – weelde, macht, rang, positie – zal dit toch zijn leven niet in balans brengen. Als er al iets is wat zijn leven in balans brengt dan is dat een andere ziel die datgene verschaft wat er op dat moment waarop hij het in zijn leven nodig heeft, ontbreekt. Daarom is het huwelijk vanuit een fysiek gezichtspunt een macht en vanuit een mentaal gezichtspunt brengt het balans.
Als laatste is er het spirituele gezichtspunt. Onder de mensen in de oudheid gaven de wijzen een antwoord op de steeds terugkerende vraag waarom de wereld werd geschapen; en dit antwoord was dat God zich eenzaam voelde. En ongeacht de hoeveelheid lichtstralen van wijsheid die we op het leven kunnen werpen zullen we altijd dit ene antwoord ontvangen als reden voor de schepping: dat als er al iets bestaat het slechts het ene Wezen is en dat is God. Daarom bevindt de manifestatie, die door Hem werd geschapen, zich in haar geheel in Hemzelf. Als God haar heeft geschapen dan was dat omdat Hij zich eenzaam voelde. Het is hetzelfde wat men op symbolische wijze in het geloof van de mensen uit de oudheid kan zien, dat Eva uit de rib van Adam werd geschapen. Het betekent slechts dat deze wereld werd geschapen uit God Zelf. Dat het de eigen manifestatie van God is. Hij wilde zien teneinde de monotonie van het alleen-zijn te verwijderen. En als het de behoefte van God is om iets te scheppen en dat voor Zijn eigen ogen te plaatsen om de monotonie van het alleen-zijn te verwijderen dan is het natuurlijk dat elk menselijk wezen deze gerichtheid ook heeft. Maar waar leidt deze manifestatie toe? Tot grotere perfectie. Omdat een individuele mens beperkt is, ongeacht hoe machtig, groots, wijs of geleerd hij ook mag zijn en om groter te worden dient hij een ander persoon te worden.
Het huwelijk is de eerste stap in de richting van het worden van een ander persoon. Degene die voordien dacht dat hij plezier, comfort, geluk in het leven kon verwerven en er voor zichzelf van kon genieten denkt vanaf het moment dat hij is getrouwd eerst aan zijn vrouw en hoe hij haar comfort kan bieden. Want zonder haar kan hij niet langer van het leven genieten.
Wanneer dit gezichtspunt tot iemand komt verandert zijn bewustzijn. Het komt op, verruimt zich en wordt de bron van alle onthulling en zegening. Waarom is dit zo? Omdat door zijn verruiming de spirit van God in de mens wordt gewekt. Het verwijdert datgene wat er tussen zijn beperkte en zijn onbeperkte zelf staat en tilt hem geleidelijk aan op naar een fase waarin hij volledig de Ene verwerkelijkt die zijn bron en doel is, die de essentie van zijn wezen is. Zoals Roemi zegt: ´Of je nu van de mens hebt gehouden of van God, als je voldoende hebt liefgehad zul je uiteindelijk in de aanwezigheid van de opperste Liefde zelf worden geleid´.
Vanuit een spiritueel gezichtspunt is daarom het huwelijk een stap voorwaarts op het pad naar perfectie, dat pad waardoor het ultieme doel van het leven wordt bereikt.
