In feite is democratie altijd spiritueel. Er kan geen materialistische democratie zijn. Mensen noemen elk systeem democratisch dat democratisch lijkt of claimt democratisch te zijn, zelfs als het bij onderzoek blijkt slechts een schaduw van democratie te zijn. Er kunnen niet twee doelen zijn. Er is slechts één doel. De geboorte van de ware democratie ligt in het spirituele ideaal en zolang er geen spiritueel licht is om het leven van de mens te gidsen kent hij de ware democratie niet.
Er zijn twee fasen in het leven van elk individu, in het leven van een land, van een gemeenschap, van een ras, van de wereld. De kleine periode en de grote periode. De kleine periode is wanneer iemand beseft dat er anderen zijn die het leven meer dan hij hebben ervaren en dat is het begin van zijn carrière. Hij accepteert vervolgens de hulp en het advies van degenen die meer ervaring hebben dan hij. Dit is de voorbereidende fase die naar democratie leidt. Geen enkele ouder vindt het goed dat het kind vanaf het moment dat het wordt geboren toegestaan zou worden om zonder enige richting of zonder enig advies te handelen. Wat er werkelijk gebeurt is dat wanneer de kleinere, de voorbereidende fase wordt versmaad dat er dan in plaats van democratie anarchie komt en haar plaats inneemt. Ware democratie betekent vanuit de kleiner fase opstijgen naar een hogere fase en valse democratie trekt degenen van een hogere fase naar beneden naar een lagere fase.
In sommige opzichten laat de mens gedurende zijn gehele leven kinderlijk gedrag zien. Heel vaak heeft hij ook dezelfde karakteristieken die je in schapen ziet die bijeenkomen. Geen van hen weet waar ze naar toe gaan, maar er leidt er een en de rest volgt. Iemand gilt democratie en niemand weet waar ze naar toe gaat, wat er van zal worden of wat het resultaat zal zijn. Net als elk moment in het leven van een menselijk wezen er een is van groei en ontwikkeling waarin hij iets van allerlei soorten ervaring leert, zo volgt in elke periode de beschaving een bepaalde richting, ontwikkelt die zich op een bepaalde manier en bouwt die iets op. Dan kunnen toeschouwers van deze beschaving twee houdingen aannemen: de ene die denkt dat het niet zijn ideaal van beschaving is en die in stukken wil breken en de houding van de ander is dat hij voordat hij iets wil afbreken hij zich eerst afvraagt wat er goed is, wat er bewaard kan worden en wat er weggegooid zou moeten worden. Deze persoon kan veel goeds doen door zijn houding. Hij ziet wat er mooi en waardevol is en het geheel wat er gemaakt kan worden van de bestaande delen. De neiging om alle schoonheid en cultuur van het leven te vernietigen is geen ware democratie. Elk land of ras dat die neiging heeft zal de schoonheid en cultuur van eeuwen vernietigen. De juiste neiging is de neiging die vanuit een spiritueel ideaal komt. De verkeerde neiging komt voort uit het egoïsme van de mens. Wat er vandaag de dag opkomt als het democratische ideaal komt voort uit een materialistisch ideaal. De mensen die in opstand komen tegen en strijd voeren tegen anderen die wat cultuur, schoonheid, macht, en bezittingen hebben willen dit allemaal vermorzelen en vernietigen. Democratie die geboren is uit een spiritueel ideaal is echter anders. Die leert de ware menselijke broederschap. Dit leert de ware gelijkheid van de mens, die erkennend in de bron en het doel van iedereen die altijd dezelfde zijn. Een ware democraat is de God-verwerkelijkte mens voor wie de wereld een open boek is. Niet degene die schoonheid voor zelfzuchtige doeleinden vernietigt.
De verwerkelijking van het begin en van het einde, waar we vandaan komen en waar we heen gaan, dat is de ware spirit van democratie, de verwerkelijking van het ene leven. Als er niet dat idee van spiritualiteit is dan zijn er slechts partijen van democratien die voor politieke doelen of voor zakenbelangen vechten. Dit is geen ware democratie. Het is schijn. Wanneer iemand nog niet in die fase terecht is gekomen waarin hij zijn hele leven voor zijn ideaal kan geven, wat is hij dan? Zelfzucht is een slot dat de deur naar democratie sluit. Vandaag de dag wordt democratie opgeëist door degenen die werkzaam zijn op basis van zelfzucht. De mens echter zou niet alleen het nationale belang in acht dienen te nemen maar ook de belangen van de gehele mensheid. Dit zou zijn heilige plicht dienen te zijn. Nationalisme heeft lange tijd bestaan en de oorlog (WO-I, vert.) heeft bewezen dat nationalisme niet de huidige problemen kan oplossen. Er is een groot iets wat de mens verrichten door dit voorbeeld van het leven, door een voorbeeld van de afwezigheid van egoïsme. Als er al een land iets goeds kan doen dan zal het zijn door niet alleen voor zijn eigen belangen werkzaam te zijn en vervolgens zullen anderen volgen, want dat is de natuur van de ziel.
Hoe kan deze spirit gewekt worden? Ongetwijfeld is elke activiteit zoals de Volkerenbond, is elke instelling van deze soort goed, maar niet voldoende. Wat er nodig is is religieus ontwaken, de ontwaking van die religie die van elke ziel is, niet van een specifieke sectie of een specifiek geloof. Als de spirit van democratie wordt geboren dan zal die alleen maar geboren worden in harten die ontwaakt zijn voor het spirituele leven. Elk geloof en elke geloofsovertuiging heeft zijn principes, goed of fout, juist of verkeerd. Sommigen volgen deze, sommigen niet. Zij worden de mensheid voor een bepaalde periode geschonken, waarin de boodschap voor die periode voor een bepaald ras wordt geschonken. Wat voor spirituele golf er ook mar naar de wereld is gekomen, in de tijd van de profeten en grote leraren van de mensheid, is dat altijd een groot spiritueel ideaal geweest om democratie op te wekken. In de geschriften van Zarathoestra, in de Bijbel, in de Koran, in de Kabala, is het altijd dezelfde stem die de gelijkheid van de mens en liefde voor je broeders onderricht.
Altijd wanneer er een golf van sociale hervorming is geweest, hoe goed de dienst die het heeft bewezen ook is geweest, is die nooit in staat geweest de spirit van universaliteit te wekken. Dit laat zien dat een hervormer het kind van beschaving is. De profeet is de vader. Het ene ideaal komt voort uit het hart van een intellectueel iemand. Het andere uit de spirit van God, uitgedrukt door de mens.
De boodschap van God is niet een systeem dat slechts wordt gegeven voor een bepaalde periode, waarna de wereld ervan wordt beroofd. Het is Alfa en Omega en heeft in alle perioden zachtjes of hardop dezelfde woorden verkondigd. Vooruitgang of voorgang staat niet stil en stopt niet bij een ideaal of principe. Voortgang is leven. Stilstaan is de dood. Wanneer iemand gehard raakt in zijn gevoelens, wanneer zijn enige belang dat van zijn gezin of van zijn land is, dan gaat hij niet verder, dan is hij dood. Maar zolang als hij vooruit gaat van een gezin naar een land, naar een ras, is hij in leven, gaat hij vooruit. De grote ramp die recentelijk over de mensheid is gekomen wordt veroorzaakt door deze dood: het gevoel dat zit opgesloten in nationalisme is uitgebarsten in conflict.
Dit is niet alleen zichtbaar in landen, maar ook in religieuze vormen en in gemeenschappen. Destructie is altijd het resultaat wanneer de mens niet vooruitgaat. De mystieke verklaring hiervan wordt in de Bijbel gevonden, waar gezegd wordt: ´In God leven we, bewegen we en hebben we ons wezen´, en net zoals er ook wordt gezegd dat God liefde is, zo kunnen we zeggen dat we leven, bewegen en ons wezen in liefde hebben. Wanneer zelfzucht die goddelijke spirit die zich in de mens bevindt opeet dan is hij dood. Zijn hart is dood. Hij is slechts schijnbaar in leven. Veel mensen lijken in leven te zijn, maar we ontmoeten slechts zelden iemand die werkelijk in leven is.
De grootste vooruitgang is een constante verruiming van de goddelijke spirit, verruiming in elke richting zolang het ideaal van eenheid wordt toegepast. Dit is het ideaal van de soefi´s. Het is niet de wens van de soefi´s dat iedereen lid wordt van de soefi-beweging. Maar het ideaal van haar leden is mensen uit te nodigen leden van de mensheid te worden. Soefisme is geen nieuwe religie of gemeenschap. Het wil geen gemeenschap aan de wereld toevoegen. Het is een levenshouding, niet onderricht door een of ander specifiek principe of dogma. Het is het jezelf afstemmen op een bepaalde toonhoogte zodat het hart kan worden afgestemd op de Heer. Dit is de enige religie die er bestaat. Dit is de enige boodschap dat Christus heeft gegeven.
Er kunnen geen twee religies, waarheden of Goden bestaan als onze mind helder is. Om deze religie te begrijpen is er echter afstemming nodig. Vechten om mensen dit te laten geloven is niet het ideaal. Wat er nu nodig is is het gezichtspunt van iemand anders te begrijpen. Om met twee ogen in plaats van met één oog te kijken. Waarom bestaan er zoveel misverstanden? Dat komt vanwege het gebruik van één oog in plaats van van twee ogen.
Er bestaat een andere kant aan religie: de esoterische kant, dat deel van de religie dat door gebed en andere vormen van aanbidding de mens voorbereidt op het van binnenuit ontvangen van de zegen van God. Zonder die zegen is het moeilijk verlicht te worden. Er komt een fase in het leven van de mens waarin hij zich begint af te vragen: ´Is dit alles? of er is meer te begrijpen?´ En dat is de reden waarom hij naar een leraar begint te zoeken. Het gaat om het contact met de leraar, de studie, de meditatie, de stilte en de ontspanning die je je eigen religie doen begrijpen, de innerlijke kant van religie. Het idee van de soefi is dat de mens in de loop van de tijd bij die fase van begrip uit zal komen waarin hij de stem van God vanuit alle bronnen, vanaf alle kanten, vanuit alle wezens hoort. Er is een gezegde van Sa´di: ´Elk blad van de boom wordt als een pagina van het heilige boek wanneer de ogen worden geopend en het zicht scherp is!´
