Er is een deugd die de soefi Muruat noemt, een deugd die te delicaat is om in woorden tot uitdrukking te brengen. Het betekent afzien van bepaalde handelingen uit respect voor iemand, of dat nu uit consideratie met zijn leeftijd, positie, kennis, goedheid of vroomheid is. Degenen die deze deugd beoefenen doen dat niet alleen jegens een belangrijk of vroom iemand, want wanneer deze kwaliteit zich ontwikkelt manifesteert ze zich in je omgang met iedereen.
Muruat is het tegenovergestelde van lompheid. Het is niet noodzakerlijkerwijs respect. Het is iets delicaters dan dat. Het is zowel consideratie als respect. In zijn volle ontwikkeling kan deze deugd zelfs zo intens worden dat iemand uit consideratie en respect probeert het gebrek aan dezelfde deugd in iemand anders te dulden. Wanneer iemand echter in deze fase belandt eindigt de menselijke manier van doen en begint de heilige manier van doen. De mens wordt niet alleen op deze wereld geboren om te eten, te drinken en om lol te trappen. Hij wordt geboren om het menselijke karakter te perfectioneren. Hij kan dit verwerkelijken door grote bedachtzaamheid en consideratie. Op een andere manier blijft hij met al zijn macht, positie, weelde, studie en alle goede dingen van de wereld, arm als hij deze rijkdom van de ziel die een goede manier van doen is, ontbeert.
Alle schoonheid die ons omringt is iets wat zich buiten ons bevindt. De enige schoonheid die betrouwbaar is dient in ons eigen karakter gezocht en ontwikkeld te worden. Iemand kan als het niet in zijn woorden is dan toch in zijn blik een gebrek aan Muruat tonen. Je hoeft niet te spreken om lomp te zijn. In je manier van kijken, in je intonatie, in je manier van staan of lopen, op de manier waarop je de deur sluit bij het verlaten van een kamer kan je je gevoelens laten zien. Zelfs als iemand niet spreekt, kun je de deur laten spreken. Het is niet eenvoudig jezelf te beheersen wanneer je mind niet onder controle is.
Delicate ideëen zoals deze zijn uiterst moeilijk te leren en te beoefenen in het leven. En vandaag de dag vragen velen zich af of het geen zwakheden zijn. Maar iets wat alleen beoefend kan worden door meester over jezelf te worden kan nooit een zwakte zijn. Er is geen verlies als er aandacht of consideratie wordt geschonken aan iemand die dat niet verdient, want als zo´n handeling niet een of ander voordeel op zou leveren dan zou het toch nog beoefening zijn. En beoefening maakt iemand perfect.
