Gezondheid is een ordentelijke conditie veroorzaakt door de regelmatige werking van het mechanisme van het fysieke lichaam. De regelmatige werking van het fysieke lichaam hangt af van het weer, het dieet, de balans tussen actie en rust en de conditie van de mind.
Velen denken dat het de een of andere misvorming van het lichaam, een kromming in de ruggengraat of een holte in het brein is dat de mind aantast. Weinig mensen realiseren zich dat de mind heel vaak een onregelmatigheid in de ruggengraat of in het brein voortbrengt en daardoor ziekte veroorzaakt. Het algemene gezichtspunt beschouwt een ziekte als een fysieke stoornis die kan worden genezen door middel van materiële remedies. Vervolgens is er een ander gezichtspunt: dat van mensen die dieper denken en die zeggen dat je door een ziekte niet op te merken en door jezelf te suggereren dat je gezond bent, tot gezondheid teruggebracht kunt worden. Dit gezichtspunt kan natuurlijk overdreven worden zoals wanneer mensen beweren dat ziekte een illusie is, dat die geen bestaan van zich zelf heeft. Het gewone gezichtspunt kan echter ook worden overdreven als je denkt dat een medicijn het enige geneesmiddel is en dat de mind weinig te maken heeft met de feitelijke ziekte.
Deze beide personen, degene die ernaar kijkt vanuit het gewone gezichtspunt en degene die ernaar kijkt vanuit een dieper gezichtspunt, zullen argumenten voor en tegen hun idee vinden. Sommige mensen gaan zo ver dat ze zeggen dat medicijnen niet dienen te worden aangeraakt door mensen die geloven en anderen bevestigen dat ziekte net zo reëel is als gezondheid. In de afwezigheid van ziekte kan iemand gemakkelijk pijn een illusie noemen, maar wanneer hij pijn lijdt is het voor hem moeilijk pijn een illusie te noemen.
Als je vraagt wie er meer onderhevig is aan ziekte, een spiritueel iemand of een materialistisch iemand, dan is het antwoord dat een spiritueel iemand die fysieke wetten niet in acht neemt net zo onderhevig is aan ziekte als een materialistisch iemand die hetzelfde doet. Ongetwijfeld wordt er van een spiritueel aangelegd iemand verondersteld dat hij minder snel ziek zal worden omdat zijn spirit harmonieus is geworden via zijn spiritualiteit. Hij schept harmonie en straalt die uit. Hij houdt zich aan het gebied van de natuur, afgestemd op het Oneindige. Desondanks is het leven van een spiritueel persoon temidden van de wereld net als het leven van een vis op het droge. De vis is een schepsel van het water; zijn levensonderhoud, zijn vreugde en zijn geluk bevinden zich in het water. Een spirituele ziel wordt gemaakt voor de eenzaamheid; zijn vreugde en geluk bevinden zich in de eenzaamheid. Een spiritueel persoon die door het lot temidden van de wereld wordt geplaatst voelt zich niet op de plek en de constant-schurende invloeden van degenen om hem heen en de continue impact van impressies die zijn verfijnde zintuigen verstoren, maken het waarschijnlijker dat hij ziek zal worden dan degenen die hun weg in de menigte van de wereld voortduwen en eraan gewend zijn dat er ook teruggeduwd wordt.
Een spirituele ziel is een oude ziel volgens de oosterse terminologie. Zelfs een jong iemand die spiritueel van mind is laat de natuur van ouder iemand zien. Tegelijkertijd echter is spiritualiteit altijdvoortdurende jeugd. Een spiritueel persoon bewondert alles, waardeert alles en geniet ten volle van alles. Daarom is het waar als je zegt dat de spirituele persoon een oude persoon is; en als je zegt dat een spiritueel persoon een jong persoon is, is dat ook waar.
De mensen zijn tegenwoordig de conceptie van normale gezondheid kwijtgeraakt, want de norm voor normale gezondheid ligt onder de werkelijke conceptie van gezondheid. Gezond zijn is niet alleen gespierd zijn: werkelijk gezond zijn is in staat zijn het leven ten volle te genieten en te waarderen. Gezond zijn betekent bedachtzaam zijn. Degene die diep kan voelen laat het teken van gezondheid zien. Het is niet vreemd als een materialistisch iemand ziek wordt noch is het verbazingwekkend als een spiritueel iemand zich niet goed voelt. De eerstgenoemde wordt ziek omdat hij zijn ritme is kwijtgeraakt, de laatstgenoemde omdat hij niet een ritme heeft vastgehouden dat het zijne is. Of je nu spiritueel of materialistisch bent, je dient temidden van de wereld te leven en zo deel je noodgedwongen de omstandigheden van iedereen, zowel dichtbij als veraf. En je wordt onderworpen aan de invloeden van iedereen om je heen, of die nu wenselijk zijn of niet. Je kunt je ogen niet sluiten noch kun je je hart sluiten voor de impressies die constant op je vallen. Het beste wat je kunt doen is zorgvuldig te waken tegen alles wat onregelmatigheid, disharmonie en verstoring veroorzaakt, te berusten in alles waar je doorheen moet gaan en moedig te zijn opdat je alles overwint wat je weghoudt van gezondheid en volmaaktheid.
De soefi houdt eraan vast dat de volmaaktheid van het leven in het vervolmaken van jezelf ligt, niet alleen op spirituele wijze, maar in alle facetten van het leven. Degene die niet kan voldoen aan de behoeften van het leven is zeker onwetend over de ware vrijheid van het leven.
Net zoals er voor elke ziekte een remedie is, zo is er voor elke ramp een wederopbouw. Elke inspanning, in welke vorm ook en hoe gering ook, die er in de richting van de wederopbouw of de verbetering van de omstandigheden wordt verricht is de moeite waard. Wat we echter het meeste nodig hebben is die religie aller religies en die filosofie aller filosofieën te kennen en dat is zelf-kennis. We zullen het uiterlijke leven niet begrijpen als we onszelf niet begrijpen. Het is de kennis van het zelf die ons de kennis van de wereld geeft.
Wat is gezondheid? Gezondheid is orde. En wat is orde? Orde is muziek. Waar ritme, regelmaat, samenwerking is, is harmonie en sympathie. En daarom is de gezondheid van de mind en de gezondheid van het lichaam afhankelijk van het bewaren van die harmonie en het intact houden van die sympathie die in de mind en in het lichaam bestaat. Het leven in de wereld, en vooral als dat in de menigte wordt geleid, test en beproeft ons geduld elk moment van de dag. En het is uiterst moeilijk die harmonie en vrede te bewaren die zich aan de basis van elk geluk bevinden. Het leven betekent worsteling en strijd met vijanden. Het is constant geven en nemen; en het is heel moeilijk de sympathie en harmonie te bewaren die gezondheid en geluk schenken.
Al het leren en alle kennis wordt verworven; dit echter is een goddelijke kunst en de mens heeft die geërfd. Hoewel hij helemaal in beslag genomen in uiterlijk leren dit heeft vergeten, is het toch een kunst die aan de ziel bekend is. Het is zijn eigen wezen. Het is de diepste kennis van zijn hart. Geen enkele vooruitgang, in welke richting dan ook, zal iemand de bevrediging schenken waar zijn ziel naar hunkert behalve deze goddelijke kunst die de kunst van het zijn is, het streven van zijn ziel. Teneinde de wederopbouw van de wereld te helpen is het enige wat zowel mogelijk als nodig is het leren van de kunst van het zijn en het worden van een voorbeeld voordat je probeert de mensheid te dienen.
