Het leven heeft twee kanten waarvan de ene kant bekend is en de andere onbekend, behalve voor een paar mensen. Deze onbekende kant van het leven kan het onsterfelijke leven, het eeuwige leven genoemd worden. En de bekende kant kan het sterfelijke leven genoemd worden, daar het de ervaring is die we via ons fysieke lichaam ervaren dat ook het bewijs van leven geeft. Het onsterfelijke leven bestaat maar de meesten van ons weten dat niet. Dit komt door ons gebrek aan kennis en niet omdat het onsterfelijke niet bestaat. Alles wat we in dit leven hebben, of het nu een object, een levend wezen, een gedachte, een omstandigheid, een daad of een ervaring is breekt in stukken en sterft af. Elk van deze dingen heeft zijn geboorte en zijn dood. Vroeg of laat dient datgene wat samengesteld wordt in zijn samenstellende delen uiteen te vallen, dient datgene wat gemaakt wordt te breken, dient datgene wat er gebouwd wordt vernietigd te worden en dient datgene wat zichtbaar wordt te verdwijnen.
Dit laat zien dat er een worsteling is tussen datgene wat we leven noemen en het leven dat er zich achter bevindt. In soefi-termen noemen we deze twee kanten van het leven Kazá en Kadr: Kazá, de onbegrensde kant van het leven en Kadr, de begrensde kant op de achtergrond. Kadr doet een beroep op het leven van Kazá voor zijn bestaan en Kazá wacht, zijn mond geopend om alles wat er maar in komt door te slikken. Daarom hebben de adepten en de wijze mensen, degenen die mystici of soefi´s worden genoemd, de wetenschap ontdekt om de mond van Kazá, de altijd-assimilerende kant van het leven, de ervaring van leven te onthouden. Als we niet weten hoe we die moeten terughouden dan zal die in de mond van Kazá vallen. Want Kazá is altijd met open mond aan het wachten, net zoals een ziekte het moment afwacht waarop iemand energie tekort komt. Dus Kazá is in allemaal verschillende vormen aan het wachten om alles wat er komt te assimileren, wat er vervolgens mee samensmelt.
De vraag komt op: hoe kunnen we iets ervan weerhouden, hoe kunnen we iets tegenhouden om in de mond van Kazá te vallen? En het antwoord is: door ons lichaam en onze mind te beheersen. In het Oosten heb ik een man gezien die met een vinger een zware kei optilde. Je zou je af kunnen vragen hoe dat mogelijk is, maar het is enkel de wilskracht die de zware steen ondersteunt. De vinger is slechts een excuus. Ik heb mensen gezien die experimenteren op het gebied van spirit en materie door in een razend vuur te springen en er veilig uit te komen, door in de spieren van hun lichaam te snijden en ze stante pede te healen. Het is geen fabel dat de mystici weten hoe ze zichzelf op kunnen tillen. Het is door duizenden mensen in India gezien. Ik bedoel hier niet mee te zeggen dat deze macht iets is wat de moeite waard is om na te streven, ik wil alleen duidelijk maken wat er door wilskracht volbracht kan worden.
Om de heerschappij van wilskracht over het fysieke lichaam te vestigen is er op de eerste plaats fysieke beheersing nodig. De geschriften zeggen dat het lichaam de tempel van God is, maar dit betekent dat het lichaam gemaakt wordt om de tempel van God te worden. Een tempel kan niet een tempel van God genoemd worden als God er niet naar toe wordt gebracht en er wordt geplaatst. Dus als een ziel zich gedeprimeerd voelt is er van nature niets mis met het voertuig. Wanneer de schrijver wil werken en de pen is niet in orde dan ergert dat hem; er is niets mis met de schrijver; de pen is niet in orde. Vanuit de ziel komt geen enkel ongemak; de ziel is gelukkig van nature; de ziel is het geluk zelf. Ze wordt ongelukkig wanneer er iets aan de hand is met haar voertuig, wat haar instrument is, haar gereedschap waarmee ze het leven ervaart. Zorg voor het lichaam is derhalve het eerste en belangrijkste principe van religie. Vroomheid zonder deze gedachte stelt weinig voor. De ziel komt naar deze wereld opdat ze de verschillende fasen van manifestatie kan ervaren en toch niet verdwaalt maar haar oorspronkelijke vrijheid herovert met de toegevoegde ervaring en kennis die ze op deze wereld heeft verworven.
Onder de verschillende soorten fysieke ontwikkeling die bekend zijn aan de moderne wereld is er niets wat de methode of het geheim onderricht om een handeling vol te houden. Bijvoorbeeld om in een bepaalde houding te zitten zonder te bewegen, om in staat te zijn naar dezelfde plek te kijken zonder de ogen te bewegen, in staat te zijn naar iets te luisteren zonder door iets anders gestoord te worden, in staat te zijn hardheid, zachtheid, hitte of kou te ervaren terwijl je je vibraties gelijk houdt of in staat te zijn de smaak van zout, zoet of zuur vast te houen. Normaal gesproken komen en gaan deze ervaringen en heeft de mens geen controle over de mate van zijn plezier of vreugde. Hij kan niet zo lang als hij zou willen, genieten van een ervaring via een van zijn zintuigen. Hij is afhankelijk van uiterlijke dingen en hij weet niet hoe hij de een of andere ervaring die hij heeft moet vasthouden; hij beseft niet dat de enige manier om een ervaring vast te houden beheersing is.
Er is een andere kant aan deze kwestie. Zich er onbewust van bewust dat elke ervaring die plezierig of vreugdevol is weldra voorbij zal gaan is de mens overbezorgd. En in plaats van te proberen de ervaring vast te houden overhaast hij die en verliest die daardoor. Bijvoorbeeld de gewoonte om gehaast te eten of om te lachen voordat een vrolijke zin is afgelopen wordt veroorzaakt door het feit dat iemand bang is dat het plezier of de vreugde over zal gaan. In elke ervaring verliest de mens de macht om die vast te houden vanwege zijn angst om het plezier dat die schenkt te verliezen. Om een ander voorbeeld te geven: de grote vreugde om een tragedie in het theater te zien ligt in het volledig ervaren ervan, maar mensen zijn soms zo opgewonden dat ze al aan het begin van de tragedie beginnen te huilen en vervolgens zijn er achteraf geen tranen meer over. Wanneer eenmaal het hoogtepunt is bereikt is er geen ervaring meer over om vast te houden. En zo gooit de mens, in plaats van dat hij elke ervaring ervan weerhoudt om door de mond van het eeuwige leven te worden verzwolgen, die ervaring in het leven achter zich zonder het geheim ervan te ontdekken.
De mystici derhalve hebben door in verschillende houdingen te zitten of te staan, controle verkregen over hun spieren en hun zenuwstelsel en dit heeft effect op de mind. Iemand die de beheersing over zijn zenuw- en spierstelsel ontbeert heeft geen controle over zijn mind; hij verliest die uiteindelijk. Door echter controle te hebben over je spier- en zenuwstelsel krijg je ook controle over de mind.
Het middel waardoor het leven zijn macht te voorschijn haalt is de adem. Met elke inademing, haal je het leven, de macht en de intelligentie vanuit het ongeziene en ongekende leven te voorschijn. En wanneer je het geheim van de houding kent en de energie, macht en inspiratie uit de ongeziene wereld tevoorschijn haalt, krijg je de macht om je denken, je woord, je ervaring, je plezier en je vreugde vast te houden. Wanneer je vraagt wat de oorzaak is van elke tragedie in het leven dan is het antwoord: beperking. Alle ellende komt vooruit uit dit ene, de beperking. Daarom hebben mystici geprobeerd door oefeningen, door beoefeningen en door studies de beperking zo veel mogelijk te boven te komen. Er is geen ergere vijand voor de mens dan hulpeloosheid. Wanneer iemand voelt dat hij hulpeloos is dan is dat het einde van zijn vreugde en geluk.
Bovendien heb je om fysieke beheersing te verwerven naast houding en ademhaling ook gedachte-kracht nodig. Je dient uit te stijgen boven je voorkeuren en je afkeuren, want zij veroorzaken veel zwakte in het leven. Wanneer je zegt: ´Ik kan dit niet uitstaan´, ´Ik kan dit niet eten´, ´Ik kan dit niet drinken´, ´Ik kan dit niet dragen´, ´Ik kan niet tolereren´ of ´Ik kan niet verdragen´ laten al deze dingen de zwakte van de mens zien. Hoe groter de wilskracht hoe beter de mens in staat is alles wat er langs komt te verdragen. Dat betekent niet dat je geen keuze hebt. Je kunt je keuze hebben, maar wanneer je toegeeft aan je ego dan wordt het leven moeilijk. Er bevindt zich een vals ego in de mens, wat de soefi´s Nafs noemen en dit ego voedt zich met zwakte. Dit ego voelt zich ijdel als je zegt: ´Ik kan het niet dragen, ik vind het niet fijn´. Het voedt het ego, de ijdelheid. Het denkt: ´Ik ben beter dan de anderen´ en daardoor wordt dit ego sterker. Maar degene die kan onderscheiden, verschil kan maken, kan kiezen, terwijl hij tegelijkertijd alles onder controle heeft, en die toch ook een bokaal met iets bitters kan drinken terwijl hij van zoete dingen houdt, die persoon heeft meesterschap bereikt.
Impulsen verzwakken ook iemand wanneer hij op hulpeloze wijze toegeeft aan de impuls. Hij heeft wellicht bijvoorbeeld een impuls om naar het park te gaan, maar in plaats van te wachten totdat het daarvoor de juiste tijd is om naar het park te gaan zet hij snel zijn hoed op en gaat op weg. Door zijn impuls onmiddellijk te volgen verliest hij macht over zichzelf. Maar degene die zijn impuls ondergeschikt maakt door die te beheersen en die voor het beste doel te gebruiken, verwerft meesterschap. Bovendien is mateloosheid een impuls richting comfort, richting je eigen gemak Altijd op zoek zijn naar de weg van de minste weerstand brengt zwakte. Hoe klein de taak ook mag zijn, als iemand die serieus neemt en die met geduld volbrengt, dan verwerft hij veel macht over zichzelf.
Geduld is een van de belangrijkste dingen in het leven, hoewel geduld soms zo bitter, hard en onverdraaglijk als de dood is. Soms zou je de dood prefereren boven geduld. Maar het is van het grootste belang voor het menselijke ras om geduld in alle omstandigheden van het leven, in alle levenslopen te ontwikkelen. Of we rijk of arm zijn, hoog of laag, dit is de enige kwaliteit die ontwikkeld dient te worden. Bovendien is het geduld dat doorzettingsvermogen schenkt, het is geduld dat almachtig is en door gebrek aan geduld verlies je veel. Heel vaak ligt het antwoord op je gebed binnen je bereik, is de hand van de Voorzienigheid niet ver weg, en vervolgens verlies je je geduld en daardoor de gelegenheid. Daarom moet ongeduld, in elke vorm, worden vermeden. Het maakt dat je je evenwicht verliest en wanneer dat is verloren kan er niets worden volbracht. Er valt niets te winnen uit ongeduld. En toch betekent ongeduld niet noodzakelijkerwijze vadsigheid, verwaarlozing of luiheid.
Samenvattend kunnen we zeggen dat fysieke beheersing een basis legt voor het karakter en de persoonlijkheid, een basis waarop spirituele verwerving gebouwd dient te worden.
