Er is een gerichtheid die zich geleidelijk aan manifesteert in iemand die op spirituele wijze voortgang boekt en die gerichtheid is het door de vingers zien of Darguza zoals de soefis het noemen. Met tijden kan deze gerichtheid achteloosheid lijken, maar achteloosheid is niet door de vingers zien. Achteloosheid is niet kijken. Met andere woorden: door de vingers zien kan het uitstijgen boven dingen genoemd worden. Je dient te stijgen teneinde door de vingers te zien. Degene die zich onder het niveau van het leven bevindt kan niet door de vingers zien al zou hij het willen. Door de vingers zien is een manier van hoffelijkheid, het betekent kijken en tegelijkertijd niet kijken, zien en het niet opmerken dat je gezien wordt, niet ergens door gekwetst, pijnlijk geraakt of verstoord te worden, er zelfs geen aandacht aan schenken. Het is een eigenschap van adeldom van de natuur, het is het teken van zielen die afgestemd zijn op een hogere sleutel.
Je zou je af kunnen vragen of dat wel praktisch is. Misschien niet altijd, maar uiteindelijk is het evengoed praktisch. Degene die door de vingers ziet zal altijd de praktische kant ervan beseffen. Wellicht beseft hij dit pas op het eind, nadat hij de talloze nadelen ervan is tegengekomen, maar desalniettemin is eind goed, al goed.
Heel vaak vergt het minder om door te vingers te zien dan om iets op te merken dat heel goed door de vingers gezien had kunnen worden. In het leven zijn er zaken die belangrijk zijn en zijn er zaken die niet belangrijk zijn. En als je door het leven heen vooruitgang boekt zul je ontdekken dat er veel zaken zijn die er niet toe doen, dat je net zo goed door de vingers kunt zien. Degene die alles opmerkt wat er op zijn pad komt zal tijd verspillen op een reis die zijn hele leven duurt om te volbrengen. Terwijl iemand die de berg van het leven beklimt, waarvan het doel het bereiken van de top is, zich druk zou maken over alles wat er voorbijkomt dan zou hij niet in staat zijn de top te bereiken; hij zal zich altijd druk maken over alles wat er zich aan de voet van de berg bevindt. Nadat iemand heeft beseft dat het leven op deze aarde slechts een paar dagen duurt zal hij zich niet langer druk maken over kleine dingen; hij zal zich slechts druk maken over dingen die er werkelijk toe doen. Door kleine dingen na te jagen verliest iemand de gelegenheid om grootse dingen in het leven te volbrengen. Degene die zich over kleine dingen druk maakt is klein; de ziel die over grootse dingen nadenkt is groots.
Door de vingers zien is de eerste les van vergevingsgezindheid. Deze gerichtheid komt voort uit liefde en sympathie. Want wanneer je haat merk je elke kleine fout op, maar wanneer je een ander liefhebt dan zie je vanzelf de fouten door de vingers en heel vaak probeer je de fouten van de geliefde in verdiensten te veranderen. Het leven heeft eindeloze dingen die schoonheid suggereren en talloze dingen die lelijkheid suggereren. Er komt geen einde aan verdiensten en geen einde aan fouten en je visie op het leven is in overeenstemming met je evolutie.
Hoe hoger je bent gestegen, hoe breder je horizon wordt. De neiging tot sympathiseren, hetgeen een analytische neiging is, alles wegend en metend en alles goed in betracht nemend, brengt iemand het verlangen om door te vingers te zien. Oordeel niet, zei Christus, opdat ge niet beoordeeld wordt. Hoe meer je nadenkt over deze les, hoe dieper die je hart binnendringt, en wat je ervan leert is alles wat niet overeenkomt met je eigen idee over hoe dingen in het leven zouden moeten zijn te proberen door de vingers te zien, totdat je bij een fase van verwerkelijking uitkomt waarin het gehele leven één sublieme visie van de immanentie van God is.
