Wanneer men nadenkt over de natuur van passie dan ziet men dat die het leven zelf is; ze is energie die stoffelijke vorm aanneemt en zich door verschillende kanalen en uitlaatkleppen uitdrukt. Verschillende wensen zoals spreken, zingen, dansen, lachen, huilen, vechten, worstelen en boksen zijn verschillende uitdrukkingen van dezelfde energie, waarvan de centrale of uiteindelijke expressie plaatsvindt in de passie tussen de seksen.
Passie is te zien in groepen die zijn gevormd door spreker en luisteraar, of door denker en ontvanger, of acteur en publiek, maar ze verschijnt het vitaalst en het sterkst in de liefde van de minnaar en de respons van de geliefde. De passie van de dichter ligt in zijn poëzie; de passie van de musicus componeert een melodie; de passie van de acteur draagt zijn rol voor. De daad van creatie, in ongeacht welk aspect is het spel van passie, waarvan de bron en wortel alleen de liefde is; want zoals een mens zonder menselijkheid leeg is, en zoals een lichaam zonder spirit dood is, zo is passie zonder liefde energie die blind is en verstoken van schoonheid.
Passie is de wens van liefde. Passie is de expressie van liefde en ze is de bevrediging van liefde. Het is niet overdreven om te zeggen dat passie het einde van de liefde is; want het doel van de liefde wordt vervuld door passie. Het leven van de mens wordt samengesteld uit vele levens en de cirkel van elk daarvan wordt gecompleteerd wanneer de passie die elk daarvan inspireert tevredengesteld wordt.
Alle dingen in het leven heeft een doel; het doel van sommige dingen is bekend en van andere onbekend. En voorbij het leven en onder het leven bestaat die activiteit die de beperkte mind niet kan begrijpen. Maar zo ver als het menselijk begrip kan onderzoeken kan het niets ontdekken wat een groter doel en een grotere waarde heeft voor de wereld dan passie. Onder die bedekking wordt de hand van de schepper verborgen.
In alle aspecten van het leven, vanaf het koninkrijk van de dieren tot aan de mensheid, is zij de enige bron en oorzaak van de wording; en dat op zich ontsluit het belang ervan voor de denker. De grote leraren van de mensheid hebben derhalve gewild dat de mens elke expressie van passie als heilig beschouwt; en als allerheiligste die passie die er bestaat in de liefde van de sexen voor elkaar. De wens om sexe passie een zeer heilig iets te maken is te zien in de lering van Shiva; en de oorsprong van de fallische aanbidding ligt in de wens om in het zicht van de mensheid de heiligheid van passie op te laten komen en om de mensheid te bevrijden van de schaamte en minachting waarmee de mensen het bekeken.
De wens van het oor om helder te horen laat zich zien wanneer iemand niet in staat is te luisteren vanwege een storend geluid. Dan wordt de passie om te horen niet bevredigd en raakt de mens verward; hij zal anderen smeken even stil te zijn of als hij zwak is zal hij zijn geduld verliezen als hem niet wordt toegestaan te luisteren naar wat hij wil horen op dat moment. Wanneer men iets ruikt dan komt er een wens om het te ruiken totdat men weet wat het is, totdat men het volledig begrijpt en de geur accepteert. En zo is het ook met smaak; en smaak van een heerlijke schotel verleidt de mens onmiddellijk om meer te proeven, om er volop van te genieten.
Het zien van schoonheid maakt dat men in de diepten ervan wil kijken, totdat zijn blik bevredigd is. In de gemiddelde mens is de passie van aanraking echter de meest intense vorm van de zintuigen; want door middel van dit zintuig komt het bewustzijn naar de oppervlakte. Het comfort van zachte kleding, van gemakkelijke stoelen, van warmte in de winter, van koelte in de zomer, van de verkwikking van een bad, wordt de mens kenbaar gemaakt via zijn zintuig van de tast. De meeste pleziertjes zijn er voorwaar afhankelijk van en dit zintuig bereikt zijn culminatie in de passie van het lichaam voor iemand van de tegenovergestelde sexe. Maar in de sexe passie is het niet alleen het zintuig van de tast dat tot het uiterste centrum van energie wordt voorzien; elk zintuig wordt dan wakker en derhalve komt het dat sexe passie de mensheid meer in beweging zet dan wat dan ook in de wereld.
In elk verschillend aspect van vreugde wordt een verschillend niveau van bestaan bereikt, maar in de sexe passie zijn alle bestaansniveau´s in beweging. Wanneer opeengehoopte energie via gevoel in het abstracte wordt uitgedrukt, dan komt die als gelach of als tranen, boosheid, affectie, angst of sympathie. Energie uitgedrukt via de mind komt als spraak of gedachte; en uitgedrukt via het lichaam als actie. Maar de uitdrukking van intense affectie jegens de tegenovergestelde sexe brengt het gehele wezen naar de oppervlakte. Bewustzijn dat in andere ervaringen slechts gedeeltelijk geëxternaliseerd wordt en voor het merendeel in het innerlijk blijft, wordt geheel naar de oppervlakte gebracht door sexe passie alleen. Om deze reden hebben spiritueel-ingestelde mensen zich onthouden van sexe passie en hebben religieuze mensen het als degenererend beschouwd. Want het ziele-bewustzijn wordt zo naar buiten gebracht in plaats van in het innerlijk bewaard te worden en de ziel wordt zo naar de aarde gebracht ofschoon haar bestemming, zogezegd, de hemel is.
Maar als deze wereld het werk is van een Schepper, is die zo geschapen dat Hij het externe leven zou kunnen ervaren. Met andere woorden, het wetende aspect van het leven heeft gewenst het kenbare deel van het leven te kennen; en zijn vreugde hing af van het kennen, wat alleen via ervaring komt. Bovendien hangen zijn evolutie en ontwikkeling af van de inspiratie die alleen door ervaring gebracht wordt. En voorzover het voor het kennende aspect van het leven, of de ziel, noodzakelijk is om uiteindelijk terug te keren naar zijn oorspronkelijke zijnstoestand, is het net zo belangrijk voor hem om allereerst het leven dat hij heeft geschapen te ervaren juist om de reden dat hij zou kunnen kennen.
