Hoofdstuk 8

De ziel wordt vergeleken met de rups. Net zoals de rups alle schoonheid van kleuren die hij ziet reflecteert en zich vandaaruit zelf verandert in een vlinder, doet ook de ziel dat. Wanneer zij zich in de engelwereld bevindt, reflecteert zij engelachtig schoonheid, zich manifesterend en de vorm van een engel; wanneer ze zich in de geniuswereld bevindt, reflecteert ze djin-eigenschappen, zichzelf daardoor bedekkend met de vorm van een djin; wanneer ze zich in de wereld van de mens bevindt, reflecteert ze menselijke eigenschappen, zichzelf derhalve manifesterend in de vorm van een mens. Als de rups wordt beïndrukt door een vorm of door een aantal vormen van bladeren en bloemen en kleuren dan reflecteert hij ze en wordt hij ze. Je zult heel vaak zien dat een rups de kleur van zijn omgeving heeft, van de bladeren, de bloemen of van wat er ook maar in de buurt is; hij wordt dat; hij neemt niet de kleur en de vorm van bomen en bloemen aan die zich op een afstand bevinden, die hij niet heeft aangeraakt. Zo is de gesteldheid van de ziel. Zij neemt deel aan de eigenschap van alles waarmee zij in contact komt, kleur en parfum, terwijl ze die reflecteert en in de loop van de tijd datgene wordt wat zij reflecteert.

Dit bewijst ons dat de spiegel-kwaliteit van het hart zich niet alleen laat zien wanneer de ziel zich op aarde bevindt, maar het laat zich vanaf het begin van het avontuur van de ziel richting manifestatie zien. Derhalve komen de gevangenschap en de vrijheid van de ziel uit haarzelf voort. Kudsi, de grote Perzische dichter, heeft gezegd: ´U zélf wordt een gevangene en het is opnieuw u zélf die vrij wordt uit deze gevangenschap´. Deze beide zaken, gevangenschap in dit lichaam van klei en de bevrijding uit deze compacte aarde brengt de ziel zelf teweeg; en ze brengt ze door een wet teweeg en dat is de wet van reflectie. Er kunnen misschien verschillende ideëen, dogmas of speculaties zijn, die zijn uitgedrukt door verschillende wijze mensen omtrent zowel het komen van de ziel naar de aarde als de terugkeer van de ziel vanaf hier. Maar de bedachtzame zielen, hoe verschillend ze ook in hun conceptie van de goddelijke wet van de natuur mogen zijn, kunnen geen moment deze hoofdwet ontkennen die werkzaam is als de machtigste factor in de reis van de ziel richting manifestatie en in de terugkeer van de ziel naar de bestemming.

Derhalve denkt een mysticus van nature: ´Wat is geweest is geweest, wat er gedaan is is gedaan; daar maak ik me geen zorgen over. Waar ik me mee bezighoud is het huidige moment zo te maken zoals ik het wil en de weg die naar mijn bestemming in de toekomst voert gemakkelijk voor me te maken´. Op dit principe is de gehele mystiek gebaseerd. De Soefi houdt zich weinig bezig met wat er gisteren is gebeurd. Ja, als de kennis van gisteren een relatie heeft met de dingen van vandaag, als die kennis hem kan helpen om het leven beter te maken, raadpleegt hij alleen in dat geval het verleden; maar niet omwille van het verleden. Zoals Omar Khayyám zegt:

´Morgen? Wel, morgen zou ik misschien mezelf
Kunnen zijn met de zevenduizend jaar van gisteren´.


wat betekent: ´Als ik zevenduizend jaar in het verleden heb geleeft, wat heb ik daar nu dan aan?´

Het grootste probleem dat de aandacht van de mens eist, is: ´Vandaag, precies nu, hoe kan ik mijn leven het beste voor mezelf, voor anderen maken?´ Als hij zich bezighoudt met deze wetenschap dan heeft hij geen moment te verliezen. Het zal zijn hele leven in beslag nemen om het beste van precies nu te maken. En ten slotte is het precies nu wat zich herhaalt en is het nu wat de toekomst maakt.

Bovendien is het déze wetenschap van reflectie, waarvan de studie en de toepassing iemand tot díe verwerving brengt die de zoektocht van elke ziel is. Zoals Zeb-un-Nissa, de Perzische dichteres, zegt: ´Als gij aan de bloeiende roos denkt, zult ge een roos worden; en als ge aan de huilende nachtegaal denkt, zult ge een nachtegaal worden. Zo is het mysterie van het leven. Als ge aan de goddelijke Spirit denkt, zult ge Die reflecteren en zult ge Die worden´.

Waarom verandert een mug niet in een vlinder, want een mug verwijlt ook soms tussen mooie planten en bloemen? Omdat de mug niet is geïnteresseerd in luisteren; hij is geïnteresseerd in praten. Hij leert niet, hij onderwijst. Dus blijft hij wat hij is. De rups daarentegen zwijgt. Hij mediteert zwijgend, beweegt zachtjes, zit kalm en mediteert. Dat is de reden waarom hij op het eind verandert in een vlinder.

Je zou je af kunnen vragen waarom de ene ziel de karaktereigenschappen van een moordenaar reflecteert en de andere ziel die van een heilige, terwijl beide zielen even goddelijk zijn. Net als met de rups die eerst reflecteert en vervolgens hetgeen wordt wat hij reflecteert zo is het ook met de moordenaar en de heilige. Een moordenaar reflecteert dus een moordenaar omdat hij zich geleidelijk aan heeft veranderd in die reflectie. Door te proberen sympathie, vriendelijkheid, tederheid uit zijn hart te verwijderen, door blind te zijn voor dat aspect van zijn eigen wezen en door te proberen een ander leed te berokkenen en te kwetsen heeft hij zich geleidelijk aan op die manier ontwikkeld. En zeer vaak reflecteert een jonge moordenaar de gedachte van iemand, ofwel aan deze kant ofwel aan de andere kant. Totaal onschuldige mensen worden vaak gearresteerd als anarchisten die geen vijandelijkheid voelen jegens degene die ze hebben vermoord. Het is slechts als een reflectie op de mind gekomen, geprojecteerd door iemand die een vijand was en deze persoon is simpelweg een instrument geworden. Maar wanneer je je af vraagt of hij er niet verantwoordelijk voor is dan is het antwoord ja; want hij heeft zijn mind voorbereid voor die reflectie.