De mind-wereld wordt in de terminologie van de Soefi-dichters ´Aina Khana genoemd, wat het Paleis van Spiegels betekent. Men weet erg weinig over de fenomenen die dit Paleis van Spiegels in zich bergt. Niet alleen onder menselijke wezens, maar ook in de lagere schepping vind je de fenomenen van reflectie. Op de eerste plaats vraag je je af hoe de kleine bacteriën en wormen, kleine insecten die op andere kleine levens leven, hun voedsel bereiken, hun voedsel aantrekken. In feite wordt hun mind gereflecteerd op de kleine levens die vervolgens hun voedsel worden. De wetenschappers zeggen dat de dieren geen mind hebben. Dat is tot op zekere hoogte waar. Volgens zijn terminologie hebben zij niet die mind die de wetenschapper mind noemt; maar volgens de mysticus is dezelfde intelligentie die zich in de mens bevindt in mindere mate te vinden in de lagere schepsels. Zij hebben een mind, maar niet zo´n heldere; en derhalve zou je als je in vergelijkingen spreekt kunnen zeggen dat het hetzelfde is als geen mind hebben. Tegelijkertijd echter is het voor de mysticus, die de mind een spiegel noemt, ook al is die niet zo helder toch een spiegel.
Vriendschap, vijandschap, de gevechten die plaatsvinden onder vogels en dieren en het worden van maatjes vindt niet allemaal als gedachte of verbeelding plaats, maar als reflectie van de ene spiegel naar de andere. Wat laat dit zien? Het laat zien dat de taal van de lagere schepping natuurlijker is dan de taal die de mens heeft gemaakt en dat hij ver verwijderd is geraakt van die natuurlijke intuïtieve manier van expressie. Je zou een ruiter kunnen vragen naar het plezier van paardrijden, wat hij als een grotere of betere vorm van sport of genieting beschouwt dan enige andere vorm. Dan kan het zijn dat hij niet in staat is om de reden ervoor te geven, maar de reden is dit fenomeen van reflectie – wanneer de reflectie van zijn gedachte op de mind van het paard is gevallen, wanneer de twee minds op elkaar zijn gefocust en het paard weet waar de ruiter heen wil gaan; hoe meer sympathie er tussen de ruiter en het paard is hoe groter het plezier is dat men in het paardrijden ervaart. In plaats van dat men zich moe voelt na het paardrijden voelt men zich geëxalteerd; de vreugde is groter dan de vermoeidheid. En hoe meer communicatie er is tussen de mind van het paard en de ruiter, hoe groter de vreugde is die de ruiter ervan krijgt, net als het paard. In de loop van de tijd begint het paard sympathie op te vatten voor zijn berijder.
Er wordt een verhaal verteld over een Arabische ruiter die op het slagveld stierf. Er was niemand om voor zijn dode lichaam te zorgen en zijn paard stond daar drie dagen in de verzengende zon zonder te eten, totdat er mensen kwamen en het lichaam vonden. Het paard beschermde het lichaam van zijn meester tegen aasgieren. Er is een verhaal over een hond die drie dagen lang huilde na de dood van zijn maatje en aan het einde van de derde dag stierf. Dat is de reflectie door middel waarvan zij met elkaar communiceren.
Je ziet vaak circuspaarden en andere dieren die op wonderbaarlijke wijze werken in overeenstemming met de commando´s die hen worden gegeven. Is dat hun mind; hebben zij dat geleerd? Nee, ze hebben dat niet geleerd, het bevindt zich niet in hun mind. Het komt door het moment waarop de man voor hen staat met zijn zweep dat de reflectie van zijn mind op hun minds wordt gespiegeld. Als ze alleen gelaten zouden worden dan zouden ze niet werken, dan zouden ze er aan denken. De reden is zoals het in de Koran wordt gezegd dat de mens tot hoofd van de schepping is gemaakt. Dit betekent dat alle schepsels om hem heen, groot of klein, worden aangetrokken tot zijn magnetisme; zij worden allemaal tot hem aangetrokken, zij kijken allemaal tegen hem op, want hij is de vertegenwoordiger van het goddelijke, en zij weten dat onbewust en geven zich eraan over. Olifanten in Birma werken in de wouden en dragen boomstammen, maar het is de gedáchte van de mens die hen traint en die op hen is gespiegeld die hen het werk laat doen. Wanneer je dit nauwgezet bestudeert dan ontdek je dat het niet een training is maar een reflectie; dat wat de mens in zijn mind denkt, dat doen de dieren. Zij worden als het ware de handen en de voeten van hun meester. Twee wezens worden in gedachte één; zoals de Perzische dichtregel het uitdrukt, dat twee harten wanneer ze één worden, een weg door de bergen maken. Er kan een relatie tot stand gebracht worden tussen een mens en een dier, maar het is moeilijk om die éénheid tussen mensen tot stand te brengen.
Er bestaat een verhaal over Daniël, die de kooi van leeuwen binnenging en dat de leeuwen onmiddellijk getemd werden. Wilde hij van hen dat ze zo zouden zijn? Nee. Het kwam door de kalmte en de vrede van het hart van Daniël die waren gereflecteerd op de leeuwen dat zij net zo kalm werden als hij. Zijn eigen vrede werd hun vrede; zij werden vredig. Je zou je af kunnen vragen of ze hetzelfde bleven nadat Daniël de kooi had verlaten. Daar kan aan getwijfeld worden, ofschoon dit niet betekent dat er niets achtergelaten werd; maar de aanleg van de leeuwen bleef en zodra Daniël de kooi uit was werden de leeuwen weer gewekt tot het leeuw-zijn.
Vogels en dieren geven heel vaak waarschuwingen voor de dood in de familie. Je zou kunnen denken dat ze dat ergens vandaan weten of dat ze een mind hebben die erover denkt. De gesteldheid wordt op hen gereflecteerd. De gesteldheid van iemand die stervend is, de gedachte van degenen die zich om hem heen bevinden, de gesteldheid van de kosmos op dat moment, de gehele omgeving, alles wat er daar is wordt op hun mind gereflecteerd. En zij weten het, zij beginnen hun gevoel uit te drukken en zij worden een waarschuwing voor de komende dood.
Projecteren dieren hun gedachte en gevoel op het menselijke wezen? Kan de mens het gevoel van een dier reflecteren? Ja, soms voelen menselijke wezens die sympathiseren met een huisdier zijn pijn zonder enige reden. Het dier kan zijn pijn niet uitleggen, maar ze voelen hoe het dier aan het lijden is. Bovendien is het hoogst curieus dat je op boerderijen herders ziet die de gevoelens van de dieren reflecteren; zij maken geluiden, zij zingen of dansen op een manier die lijkt op de geluiden en bewegingen van de dieren en tonen op veel manieren de trekken van de dieren.
Het is zeer interessant om te bekijken hoe het fenomeen van reflectie tussen dieren en de mens zich manifesteert aan de blik van degene die die op scherpe wijze observeert; en het legt ons uit dat taal een uiterlijk middel is waardoor wij met elkaar communiceren, maar dat de natuurlijke taal deze reflectie is die wordt geprojecteerd en gereflecteerd van de een naar de ande. En dit is de universele taal; en wanneer deze taal eenmaal wordt begrepen dan kunnen we niet alleen met menselijke wezens communiceren, maar zelfs met de lagere schepping. Het was geen fantasie toen mensen zeiden dat de heiligen in de oudheid gewoonlijk met dieren en vogels spraken; het was de waarheid. Alleen spraken zij niet in de taal met hen zoals wij die gebruiken in ons dagelijks leven; zij spraken in die natuurlijke taal waarin alle zielen met elkaar communiceren.
Andere voorbeelden moeten gezocht worden in het stierengevecht dat in Spanje plaatsvindt en het olifantengevecht dat in India bekend is. Olifanten vechten niet vaak in de wouden. Het is de mind van de toeschouwers die willen dat de olifanten vechten die een stimulus geeft aan hun vechtersnatuur; en dat verlangen dat is gereflecteerd op de dieren maakt dat zij zich geneigd voelen om te vechten zodra ze vrij zijn. Duizenden mensen die deze sporten bekijken verwachten allemaal dat ze vechten en de verwachting van zo veel minds die op deze arme dieren zijn gereflecteerd schenkt hen alle kracht en verlangen om te vechten.
Er zijn slangenbezweerders die verondersteld worden slangen uit hun hol te lokken. Het is voorwaar de muziek van de fluit; maar het is niet altijd de muziek, het is de mind van de slangenbezweerder die op de slang is gereflecteerd die de slangen uit hun hol lokt. De muziek wordt een excuus, een medium.
Er zijn mannen die een toverformule kennen om bepaalde vliegen uit een huis of een tuin te verjagen; en het is bekend dat het is voorgevallen dat een van deze mannen in staat is geweest op één dag alle vliegen uit een paleis te verjagen. Het kwam door zijn mind die was gereflecteerd op hun kleine onbeduidende minds. De macht om invloed uit te oefenen op de mind van insecten is een bewijs van macht, niet een bijzonderheid. De menselijke mind is ongetwijfeld onvergelijkbaar groter in macht en concentratie en van nature projecteert hij zijn gedachte op de objecten waarop hij wenst te projecteren. Alleen degene die weet hoe hij zijn mind kan focussen kan dit doen. Als iemand vliegen wegjaagt uit een paleis betekent dat niet dat hij een vlieg-element in zich had; alleen dat hij zijn mind op de vliegen kan focussen, waartoe iemand anders niet in staat zou zijn, omdat hij daar over het algemeen geen aandacht aan schenkt. Hij stelt zich niet voor dat zoiets zou kunnen plaatsvinden; en daar hij er niet van overtuigd is, kan hij zijn mind er niet op concentreren. En zelfs al zou hij het als experiment reflecteren dan zou hij niet slagen.
De wilskracht ontwikkelt zich door je gedachte over een bepaald object van je concentratie te focussen; en derhalve kun je dat specifieke iets door je wilskracht beter ontwikkelen dan iets anders. Bijvoorbeeld degenen die koperen instrumenten bespelen in een band ontwikkelen vanzelf de macht om op instrumenten te blazen, en zij zullen ook in staat zijn om blaasinstrumenten te bespelen, maar tegelijkertijd is het zo dat als zij geoefend hebben met de hoorn zij de hoorn beter kunnen bespelen dan de fluit; omdat ze aan dat speciale instrument zijn gewend, ofschoon er in beide instrumenten geblazen wordt.
Zo is het ook met concentratie. Als bijvoorbeeld een slangenbezweerder met al zijn macht om slangen aan te trekken in de buurt van een bank zou gaan staan en een portemonnee aan zou willen trekken dan zou hij dat niet erg goed doen. Hij kan slangen aantrekken, maar geen portemonnee. Tegelijkertijd, wanneer de wilskracht eenmaal in welke richting dan ook wordt ontwikkeld, zal die nuttig blijken te zijn bij alles wat je doet.
Er zijn gevallen geweest van paarden die in staat zijn geweest om antwoorden op gecompliceerde mathematische problemen te geven waarvan degenen die de vraag aan hen voorlegden het antwoord niet wisten. Dat komt door de reflectie van de mind van de leraar geprojecteerd op de mind van het paard, want het paard is niet in staat om wiskunde te beoefenen noch kan het daartoe aangezet worden. Het mathematisch idee wordt in een soort mediamiek proces geprojecteerd op de mind van het paard. Het is mogelijk dat zelfs een persoon die het doet dat niet weet; maar juist zijn inspanning om het paard wiskunde te laten beoefenen heeft het resultaat voortgebracht. De macht van projectie kan vergroot worden met de toename van wilskracht. Die kan ontwikkeld worden door de ontwikkeling van de wil, van het denken, van het voelen. Er is zoveel wat we zouden kunnen leren in kleine dingen, die ons het grootste geheim van het leven kunnen onthullen, als onze ogen maar open waren en als we maar enthousiast waren om het fenomeen te observeren.
