Hogere bereiking kan in de materialistische betekenis van het woord gemakkelijk worden uitgelegd; als we honderd pond bezitten, kunnen we hopen op de hogere bereiking van tweehonderd pond of kunnen we hogere bereiking beschouwen als een stijging in de sociale wereld. In spirituele zaken is er niets wat we als hogere bereiking kunnen herkennen. Het streven naar hogere bereiking op het spirituele pad is als het afschieten van een pijl in de mist. We weten dat we de pijl hebben afgeschoten, maar we weten niet waar die naartoe is gegaan, of waar die in is geslagen. Zo is het ook met onze spirituele vooruitgang. We kunnen niet zien waar ze zijn of hoe ver we zijn gevorderd op het spirituele pad, want er is niets om te laten zien. Sommige mensen zeggen dat hogere bereiking op het spirituele pad het één-worden met God is. Maar dit zou de agnosticus niet tevredenstellen, want God is voor hem een vreemde en hij zou niet met een vreemde één willen worden. Sommigen zouden over dit pad reizen als ze hun wereldse verlangens, weelde of faam zouden verwerven. Hen zou het antwoord gegeven kunnen worden: zoek naar aardse dingen op de aarde en zoek naar hemelse dingen in de hemel.
Er zijn sommige mensen die dit pad volgen om occulte en psychische machten te winnen, maar de verwerving van deze machten is niet noodzakelijkerwijze hogere bereiking. Er zijn slechts een paar mensen die voor hogere spirituele bereiking over het pad reizen.
Wat is dan hogere bereiking? Als we naar onze vijf vingers kijken dan realiseren we ons dat alle macht in hen uit een arm komt. Als we bij hogere bereiking in het spirituele leven uit willen komen dan dienen we het niveau van het abstracte binnen te gaan, want daar vinden we alles. Wij dienen te komen tot het besef van het ene leven dat door alles heen stroomt. Tot een bepaalde hoogte bereiken we de verwerkelijking van eenheid door contemplatie, religie en gebed; maar wat er het meest nodig is is oprechtheid in onze manier van leven. Wat we zijn is alles wat er toe doet; contemplatie en meditatie helpen hierbij, maar onze manier van leven is het allerbelangrijkste, oprechtheid in onze daden en het leven op een praktische wijze leiden en niet in theorie.
Er wordt in India een verhaal verteld over de jeugd van Bullah Shah, een grote heilige. Hij ging naar school toen hij een kleine jongen was en moest het alfabet leren. Er werd hem de eerste letter Alif gegeven, het figuur een (een rechte lijn), en hij vorderde nooit verder dan deze ene letter. Zijn meester wanhoopte en ook zijn ouders. Uiteindelijk werden ze hem beu en ging hij in de jungle wonen. Na veel jaren kwam hij terug en zocht zijn oude meester op. Hij vertelde hem dat hij nu Alif had geleerd en of hij iets anders te leren had? Hij maakte toen het teken van Alif op de muur en vroeg: ´Kijk, is dit juist?´ Onmiddellijk splitste de muur zich in tweëen het teken van Alif makend. Bij het zien van dit fenomeen riep de meester uit: ´Gij zijt mijn leraar; ik ben Uw leerling´.
Uit dit verhaal leren we wat het echt betekent om te verwerkelijken wat eenheid is, omdat we altijd het ene zien. Twee is een en een, en het is hetzelfde met drie, vier, vijf, honderdtallen en duizendtallen; uiteindelijk zijn alle getallen, zelfs miljoenen en miljarden, niets anders dan vermenigvuldigingen van een. Dus kunnen we zeggen dat de hogere spirituele bereiking de verwerkelijking van eenheid is.
