Ziekte is een disharmonie, een fysieke of een mentale disharmonie, de ene werkt in op de ander. Wat veroorzaakt disharmonie? Het gebrek aan toon en ritme. Hoe kan het in de fysieke terminologie geïnterpreteerd worden? Prana, of leven, of energie is de toon; circulatie, regelmaat is het ritme, regelmaat in de kloppingen van het hoofd, van de pols en de circulatie van het bloed door de aderen heen. In fysieke bewoordingen betekent het gebrek aan circulatie congestie; en het gebrek aan Prana, of leven of energie betekent zwakte. Deze twee condities trekken ziekte aan en zijn de oorzaak van ziekte. In mentale bewoordingen is het ritme de handeling van de mind, of de mind actief is in harmonieuse of disharmonieuse gedachten, of de mind sterk, stevig en standvastig is of zwak.
Als men harmonieuse gedachten blijft denken dan is dat net als het regelmatige kloppen van de pols en de juiste circulatie van het bloed; als de harmonie van het denken wordt verbroken dan raakt de mind verstopt. Dan verliest iemand zijn geheugen; komt depressie als een resultaat daarvan en ziet men slechts duisternis. Twijfel, achterdocht, wantrouwen en allerlei soorten leed en wanhoop komen wanneer de mind op deze manier is verstopt. De Prana van de mind wordt gehandhaafd wanneer de mind evenwichtig in gedachten van harmonie kan zijn; dan kan de mind zijn gedachten in balans brengen, dan kan die niet gemakkelijk door elkaar worden geschud, dan kunnen twijfel en verwarring de mind niet gemakkelijk onderwerpen. Of het nu een zenuwziekte, een mentale stoornis of een fysieke ziekte is, aan de wortel van al deze verschillende ziekten ligt een oorzaak en die oorzaak is disharmonie.
Het lichaam dat eenmaal disharmonieus is geworden verandert in een recipiënt van disharmonieuse invloeden, van disharmonieuse atomen; hij neemt er deel aan zonder het te weten; en zo is het ook met de mind. Het lichaam dat al gezondheid ontbeert is ontvankelijker voor ziekte dan het lichaam dat helemaal gezond is; en zo is ook de mind die al een stoornis heeft ontvankelijker voor elke suggestie van stoornis en gaat zo van kwaad tot erger. Wetenschappers van alle tijden hebben ontdekt dat elk element hetzelfde element aantrekt en daarom is het natuurlijk dat ziekte ziekte aantrekt; dus eenvoudig gezegd: disharmonie trekt disharmonie aan, terwijl harmonie daarentegen harmonie aantrekt. We zien in het dagelijkse leven dat iemand die niets mankeert en slechts fysiek zwak is of wiens leven niet regelmatig is, altijd ontvankelijk is voor ziekte. Dan zien we dat iemand die vaak diep nadenkt over disharmonieuse gedachten erg snel beledigd is, het duurt niet lang of hij is beledigd; een klein iets hier of daar maakt dat hij zich geïrriteerd voelt omdat irritatie er al is, ze verlangt slechts een kleine aanraking om tot een diepere irritatie gemaakt te worden.
Bovendien hangt de harmonie van het lichaam en de mind af van het uiterlijke leven van iemand, het voedsel dat men eet, de manier waarop men leeft, de mensen die men ontmoet, het werk wat men doet, het klimaat waarin men leeft. Het leidt geen twijfel dat onder dezelfde omstandigheden de ene persoon ziek is en de andere gezond. De reden is dat iemand in harmonie is met het voedsel dat hij eet, met het weer waarin hij leeft, met de mensen die hij ontmoet, met de omstandigheden om hem heen. Een ander komt in opstand tegen het voedsel dat hij eet, de mensen die hij ontmoet, de omstandigheden die hem omringen, het weer waarin hij moet leven. Dit komt omdat hij niet in harmonie is; en hij ontvangt en ervaart gelijksoortige resultaten in alle dingen in zijn leven; stoornis en ziekte zijn het resultaat.
Dit idee kan erg goed worden gedemonstreerd door de methode die hedendaagse medici hebben overgenomen, om iemand in te enten met hetzelfde element dat hem ziek maakt. Er is geen betere demonstratie voor dit idee dan de uitoefening van inenting. Dit brengt iemand in harmonie met hetgeen dat tegengesteld is aan zijn natuur. Als men dit principe begrijpt kan men zichzelf inenten met alles wat niet met hem overeenstemt en met dat waaraan men constant is blootgesteld en waarvoor geen middel bestaat om ervan weg te gaan. Houthakkers krijgen over het algemeen geen zonnesteek: zeelieden worden niet gauw verkouden. De reden is dat de eerste zich bestand tegen de zon heeft gemaakt terwijl de laatste zich bestand tegen water hebben gemaakt. Kortom, de eerste les in gezondheid is het begrijpen van dit principe, dat ziekte niets anders is dan disharmonie en dat het geheim van gezondheid in harmonie ligt.
Stoornis in de toon en onregelmatigheid in het ritme zijn de hoofdoorzaken van elke ziekte. De uitleg van deze stoornis in de toon is dat er een bepaalde toon is die de adem door het lichaam heen vibreert, door elk kanaal van het lichaam; en deze toon is in elke persoon een specifieke toon, constant vibrerend. En toen de wijzen hebben gezegd dat elke persoon zijn toon heeft was dat niet noodzakelijkerwijs de noot van de piano, het is de noot die doorgaat als een toon, als een adem. Nu, als iemand niet goed voor zichzelf zorgt en zich toestaat beïnvloed te worden door elke wind die er waait, dan gaat hij, net als het water in de zee, op en neer in de war gebracht door de lucht. De normale conditie is in staat te zijn stevig te staan door angst, vreugde en vrees heen; niet door elke wind als een blaadje papier dan weer hier dan weer daarnaartoe geblazen te worden, maar het te verduren en stevig en standvastig door al die invloeden te blijven staan.
Men zou kunnen zeggen dat zelfs water onderworpen is aan invloeden, zelfs de rots. De mens is noch als rots noch als water gemaakt; hij heeft alles in zich; hij is de vrucht van de gehele schepping, hij zou in staat moeten zijn zijn evolutie in zijn balans te laten zien. Iemand die waarschijnlijk snel blij is en snel depressief raakt en die zijn stemmingen wisselt kan niet die toon houden die hem evenwicht verschaft en dat het geheim van gezondheid is. Hoe weinigen weten dat het niet plezier en pretmakerij is die iemand een goede gezondheid bieden! Integendeel, het sociale leven zoals dat nu bekend is is de ene dag pret maken en zich naderhand tien dagen ziek voelen, want dat soort leven draagt geen zorg voor evenwicht. Wanneer iemand gevoelig wordt voor elk klein ding dat zijn weg kruist verandert dat de noot van de toon; het wordt een andere noot waaraan zijn lichaam niet gewend is; en dat veroorzaakt een ziekte. Te veel wanhoop en te veel vreugde, alles wat te veel is dient vermeden te worden, ofschoon er naturen zijn die altijd de extremen opzoeken; zij dienen zo veel vreugde en amusement te hebben dat ze er moe van worden en vervolgens hebben ze een weerslag met zorg en wanhoop. Onder deze mensen zul je chronische ziekte vinden. Als een instrument niet in de juiste afstemming wordt gehouden, als het door iedereen die komt wordt rondgegooid en door iedereen wordt gebruikt dan gaat het kapot. Het lichaam is een instrument, het heiligste instrument, een instrument dat God Zelf heeft gemaakt voor Zijn goddelijke doel. Als het goed afgestemd wordt gehouden en de snaren niet wordt toegestaan te verslappen, dan wordt dit instrument het middel van die harmonie waarvoor God de mens heeft gecreëerd.
Hoe dient dit instrument goed afgestemd gehouden te worden? Op de eerste plaats vereisen zowel snaren van varkensblaas als snaren van staal reiniging. De longen en aders in het lichaam vereisen ook reiniging; dat houdt hen paraat voor hun werk. En hoe moeten we ze reinigen? Door zorgvuldigheid in het dieet, door soberheid en door juist en correct adem te halen; omdat het niet alleen water en aarde zijn die voor reiniging worden gebruikt, het beste middel van reiniging is de lucht en de eigenschap die zich in de lucht bevindt, de eigenschap die we inademen; en als we zouden weten hoe we met hulp van de ademhaling deze kanalen schoon houden, dan zouden we moeten weten hoe we de gezondheid in veiligheid stellen. Dit handhaaft de toon, de juiste noot van elke persoon, zonder in verwarring gebracht te worden. Wanneer iemand zijn eigen noot, die in overeenstemming met zijn specifieke evolutie is, doet weerklinken dan is hij zichzelf, dan is hij afgestemd op de toonhoogte waarvoor hij is gemaakt, de toonhoogte waarin hij zich zou moeten bevinden en waarin hij zich van nature op zijn gemak voelt.
En nu komen we bij het ritme: er is een ritme van hartslag, de klopping van de hartslag in het hoofd en in het hart; en wanneer het ritme van deze klopping wordt verstoord veroorzaakt die ziekte omdat het het gehele mechanisme verstoort dat aan de gang is, de orde waarvan de regelmaat van het ritme afhankelijk is. Als iemand plotseling iets hoort dat vrees veroorzaakt dan wordt het ritme doorbroken, dan verandert de hartslag. Elk schok die iemand wordt gegeven verandert zijn ritme. We merken vaak op dat, hoe succesvol een operatie ook is, die vaak een merkteken achterlaat, zelfs voor de rest van iemands leven. Als het ritme eenmaal is doorbroken, is het heel moeilijk dat weer goed te krijgen.
Als het ritme verloren is, moet dat met grote wijsheid teruggebracht worden, omdat een onmiddellijke poging om het ritme te herwinnen kan veroorzaken dat iemand het nog verder verliest. Als het ritme te langzaam of te snel is geworden kan men het ritme doorbreken wanneer men probeert het terug te brengen naar zijn normale snelheid en door het ritme te doorbreken kan men zichzelf breken. Dit moet een gestaag proces zijn; het dient op een wijze manier gedaan te worden. Als het ritme te snel is geworden, dient het geleidelijk aan naar zijn juiste conditie gebracht te worden; als het te langzaam is, dient het geleidelijk aan sneller gemaakt te worden. Het vereist geduld en kracht om dat te doen. Wanneer iemand op een wijze manier de viool stemt beweegt hij niet onmiddellijk de schroef en brengt de viool zo tot de juiste toon omdat dat op de eerste plaats onmogelijk is en hij vervolgens het risico loopt de snaar te breken. Hoe klein het verschil in toon ook moge zijn, men kan die op de juiste plek krijgen door die geleidelijk aan af te stemmen; op deze manier wordt inspanning gespaard en wordt de zaak tot een einde gebracht.
Beminnelijkheid die op morele wijze wordt onderricht is iets anders, maar zelfs beminnelijkheid in handelen en bewegen is ook noodzakelijk. Bij elke beweging die men maakt, bij elke stap die men zet dient er ritme te zijn. Je zult bijvoorbeeld veel voorbeelden vinden, als je ernaar zoekt, van de onhandige bewegingen die mensen maken; zij kunnen ze nooit goed houden omdat hun ritme niet juist is; en dat is waarom ziekte chronisch is. Het kan zijn dat er geen ziekte in deze mensen wordt gevonden, en toch zal het simpele feit dat hun bewegingen niet in ritme zijn hen ziek houden. Regelmaat in gewoonten, in handeling, in ontspanning, in eten, in drinken, in zitten, in lopen, in alles geeft iemand dat ritme dat nodig is en dat de muziek van het leven completeert.
Wanneer het ritme en de toon van een kind gestoord zijn kan een moeder, vaak onbewust, de healing geven die medici niet in duizend jaar kunnen geven. Het lied dat ze zingt, hoe onbeduidend ook, komt vanuit de diepste diepten van haar wezen en brengt de healingmacht met zich mee. Het geneest het kind ogenblikkelijk. Het liefkozen, het zachtjes strelen van de moeder doet het kind meer goed dan enig medicijn wanneer zijn ritme is verstoord en zijn toon niet goed is. De moeder, zelfs zonder het helder te weten, heeft zin het kind zachtjes te strelen wanneer hij uit ritme is, het kind toe te zingen wanneer hij niet goed is afgestemd.
En wanneer we komen bij het mentale deel van ons wezen, dat mechanisme is nog delicater dan ons lichaam. Er is ook een toon, en elk wezen heeft een verschillende toon overeenkomstig zijn specifieke evolutie en iedereen voelt zich goed gezond wanneer zijn eigen toon weerklinkt; maar als die toon niet tot de juiste toonhoogte komt dan voelt iemand een gebrek aan gemak en kan er elke ziekte uit ontstaat. Elke uitdrukking van passie, vreugde, boosheid, angst die de continuïteit van deze toon doorbreekt maakt inbreuk op iemands gezondheid. Achter de gedachte bevindt zich het gevoel; en het is het gevoel dat die toon onderhoudt; de gedachte bevindt zich aan de oppervlakte. Teneinde de continuïteit van die toon de behouden hebben de mystici speciale oefeningen.
Er was ooit in de oudheid de gewoonte dat in plaats van een orgel in de kerk te gebruiken, vier of vijf personen met gesloten lippen een toon vasthielden terwijl ze samen die toon neurieden. Ik was hierdoor zeer onder de indruk, toen ik het weer in een kerk in Rusland hoorde nadat ik uit India kwam. Het geheim van het continue luiden van de klok dat altijd en ook nu nog door kerken wordt uitgeoefend, is dat het niet alleen een klok was om de mensen op te roepen; het was om hen af te stemmen op hun toon, het was om te suggereren: ´Er gaat een toon voort in jou, stem jezelf erop af!´ Maar als die afstemming niet wordt verricht, zal zwakte doorduren ook al is iemand hersteld van zijn ziekte. Een extern herstel is geen herstel als iemand niet mentaal is hersteld. Als zijn spirit niet wordt hersteld dan blijft het kenmerk van ziekte er aanwezig en wordt het ritme van de mind doorbroken.
Wanneer de mind van iemand op een snelheid gaat die sneller of op een snelheid gaat die langzamer is dan die zou moeten zijn, of als iemand van de ene op de andere gedachte springt en zo doorgaat om over duizend dingen na te denken in vijf minuten tijd, hoe intellectueel hij ook moge zijn, dan kan hij niet normaal zijn; of als iemand een gedachte vasthoudt en daarop broedt in plaats van vooruitgang te maken, dan zal hij zich ook vastklampen aan zijn depressie, zijn angsten, zijn teleurstellingen, en dat maakt hem ziek. Het is onregelmatigheid van het ritme van de mind die mentale verstoring veroorzaakt.
Ik bedoel niet dat het ritme van de mind van de een hetzelfde dient te zijn als het ritme van de ander. Nee, het ritme van een ieder is bijzonder voor zichzelf. Ooit voelde een leerling die me begeleidde op mijn wandeling, ondanks al zijn vriendelijkheid en plezier in het begeleiden van mij, zich met tijden erg ongemakkelijk omdat hij niet zo langzaam als ik kon lopen. Hij uitte dit eenvoudig en eerlijk aan me. En als antwoord zei ik: ´Het is een majesteitelijke loop´.
De reden was dat zijn ritme anders was. Hij kon zich niet op zijn gemak voelen in een ander ritme, hij moest rondrennen om zich op zijn gemak te voelen. En zo kan men voelen wat iemand genoegen schenkt en wat iemand ongenoegen schenkt in alles wat men doet. Als men het niet voelt, dan laat dat zien dat men geen aandacht aan zijn wezen schenkt. De wijsheid is zichzelf te begrijpen. Als men het juiste ritme van zijn mind kan onderhouden dan is dat voldoende om zelf gezond te blijven.
Mentale ziekten zijn subtieler dan fysieke ziekten, ofschoon tot nu toe mentale ziekten niet grondig zijn verkend, maar wanneer dat gedaan is zullen we ontdekken dat alle fysieke ziekten enig verband met de mentale ziekten hebben. De mind en het lichaam staan tegenover elkaar. Het lichaam reflecteert zijn orde en wanorde op de mind, terwijl de mind tegelijkertijd zijn harmonie en disharmonie op het lichaam reflecteert; en om deze reden zul je ontdekken dat velen die naar buiten toe ziek zijn ook een of andere ziekte van de mind hebben, en zeer zelden zal men een geval vinden waarin iemand mentaal ziek is en fysiek in goede gezondheid.
Ik ging eens toevallig naar een psychiatrische inrichting in New York en de medici legden me zeer vriendelijk een aantal schedels voor die de verschillende holtes in de hersenen en de plekken van verval lieten zien die de krankzinnigheid in het leven van de patienten hadden veroorzaakt. Er is altijd een teken ervan in het fysieke lichaam. Het kan een duidelijk lijden zijn of het kan enig verval erachter zijn, het is echter niet bekend. Ik vroeg hen: ´Ik zou willen weten of de holte de krankzinnigheid teweeg heeft gebracht of dat de krankzinnigheid de holte teweeg heeft gebracht?´ Hun argument was dat de holte de krankzinnigheid teweegbracht. Maar dat is niet altijd zo, de mentale stoornis wordt niet altijd veroorzaakt door een holte in de hersenen; want het innerlijk wezen heeft een grotere invloed op het fysieke wezen dan het fysieke lichaam op het mentale bestaan heeft. Toch is het niet altijd de mind die fysieke ziekte veroorzaakt; heel vaak is het zo, maar niet altijd. Soms reist ziekte van het fysieke niveau naar het mentale niveau en soms gaat de ziekte van het mentale niveau naar het fysieke niveau. Er zijn vele oorzaken, maar in het kort, als het een algemene oorzaak is, is het het gemis aan die muziek die we orde noemen. Toont dat niet aan dat de mens muziek is, dat het leven muziek is? Teneinde onze partij zo goed mogelijk te spelen is het enige wat we kunnen doen onze toon en ons ritme in de juiste conditie te houden: hierin ligt de vervulling van het doel van ons leven.
Bewegen is het leven en stilstand is de dood; want in beweging ligt de significantie van het leven en in stilstand zien we het teken van de dood. Men kan zich afvragen of er wanneer men er vanuit een metafysisch oogpunt naar kijkt stilstand is. Nee, maar er is wat we geen beweging noemen, of tenminste geen beweging die voor ons in de een of andere vorm, of dat nu zichtbaar of hoorbaar of in de vorm van gevoel of vibratie is, waar te nemen is. De beweging die voor ons niet waar te nemen is noemen we stilstand; we gebruiken het woord leven alleen in verband met het waar te nemen bestaan, waarvan we de beweging waarnemen. Derhalve is, met betrekking tot onze fysieke gezondheid, beweging het voornaamste, regelmaat van beweging, van zijn ritme in de hartslag en de circulatie van het bloed. De gehele oorzaak van de dood en het verval moet teruggevoerd worden naar het gebrek aan beweging; alle verschillende aspecten van ziekten moeten teruggevoerd worden naar congestie. Elk verval wordt veroorzaakt door congestie en congestie wordt veroorzaakt door gebrek aan beweging. Er zijn gedeelten van het lichaam waar de aderen, de zenuwen vastkleven aan de huid en daar is geen vrije circulatie. Daar ontstaan allerlei soorten ziekten. Uiterlijke ziekten van die soort noemen we huidziekten; wanneer het naar binnen toe werkzaam is manifesteert het zich als een bepaalde pijn. Een medicus kan ons duizend verschillende redenen laten zien als zijnde de oorzaak van verschillende ziekten, maar de enige centrale oorzaak van elke ziekte en van alle ziekten is gebrek aan beweging, wat in feite gebrek aan leven is. Dit mechanisme van het lichaam is gemaakt om volgens een bepaald ritme werkzaam te zijn en het wordt door een voortdurende ritmische beweging in stand gehouden. Het centrum van die voortdurende levensstroom is de adem. De verschillende remedies die men in alle tijd heeft ontdekt brengen voor een tijdje een genezing voor de zieken, maar ze worden niet altijd helemaal genezen, want de oorzaak van de ziekte blijft onontdekt. De oorzaak achter alle ziekten is een of andere onregelmatigheid, onnatuurlijkheid in de manier van eten, drinken, handeling of ontspanning.
De dood is een verandering die komt door de onmacht van het lichaam om wat we de ziel noemen vast te houden. Het lichaam heeft een bepaalde hoeveelheid magnetisme, wat het teken is van zijn perfect funktionerende orde. Wanneer door ziekte het lichaam, plotseling of gestaag, dat magnetisme verliest met de macht waarvan het de ziel vasthoudt, verliest het zogezegd hulpeloos zijn greep op iets dat het vast aan het houden was; en dit verlies van de grip is ons bekend als de dood. Over het algemeen is dat een gestaag proces. Er manifesteert zich eerst een klein pijntje, een klein ziekte, een klein ongemak. Men merkt het niet op, maar in de loop van de tijd groeit het uit tot een ziekte.
Ziekten worden zeer vaak in stand gehouden doordat de patient niet weet dat hij die ziekte in stand houdt, juist door zijn onwetendheid van zijn conditie, door zijn verwaarlozing van zichzelf. Er is een groter aantal patienten die de studie van hun conditie overlaten aan de doktor. Zij weten niet wat er van het begin tot het einde van de ziekte met hen aan de hand is. Net zoals in de oudheid eenvoudige gelovigen het de priester toevertrouwden hen naar de hemel of naar de hel te sturen, zo geeft de patient tegenwoordig zichzelf over in de handen van de doktor. Kan iemand met een scherpe waarneming zich indenken dat iemand anders in staat zou zijn net zoveel over hem te weten als hij zelf zou kunnen weten als hij dat zou willen?
Is het fout dit niet te willen? Nee, het is een gewoonte. Het is een soort verwaarlozing van zichzelf dat men niet zelf over zijn conditie nadenkt en van de doktor wil dat hij hem vertelt wat er aan de hand is. De pijn is in iemand zelf, men kan de beste beoordelaar van zijn eigen leven zijn; men zelf de oorzaak achter zijn eigen ziekte ontdekken, omdat men zijn leven het best kent. Talloze zielen die vandaag de dag op deze manier, niet op hoogte van hun eigen conditie, leven zijn afhankelijk van iemand die medische wetenschap op een uiterlijke wijze heeft bestudeerd. Zelfs de medicus kan iemand niet op de juiste wijze helpen als hij niet zijn eigen conditie helder kent. Iemands heldere kennis van zijn klacht stelt iemand in staat de medicus een correct idee te verschaffen. Wanneer er een klein gaatje in het gewaad is zal dat gemakkelijk scheuren en een groot gat worden als men er geen aandacht aan besteedt. Zo is het ook met gezondheid. Als er een klein iets fout mee is, verwaarloost men dat, in beslag genomen door het leven als men is, en staat het zo toe dat het elke dag erger wordt, terwijl het daardoor de dood dichterbij trekt die anders vermeden had kunnen worden.
De vraag is of het juist is dat men denkt aan zijn lichaam en de conditie van zijn gezondheid. Ja, zolang men niet is geobsedeerd door zichzelf. Als je zo veel aan zijn gezondheid denkt dat je erdoor wordt geobsedeerd, dan werkt dat tegen jezelf. Het is zeker verkeerd, omdat het je niet helpt. Als je medelijden met jezelf hebt en zegt: ´Oh, wat ben ik ziek, wat is het vreselijk! En zal ik ooit beter worden?´ dan wordt die impressie een soort olie op het vuur, je bent je ziekte aan het voeden door de gedachte eraan. Maar als je aan de andere kant zo onachtzaam voor jezelf wordt dat je zegt: ´Oh, het doet er niet toe; het is tenslotte een illusie´ dan zul je niet in staat zijn die gedachte vast te houden wanneer de pijn toeneemt. Het is net zo belangrijk voor jezelf te zorgen als het is om je ziekte te vergeten. Want een ziekte komt naar iemand net zoals een dief het huis binnenkomt, heel stil. Hij is werkzaam zonder dat de bewoners ervan het weten en hij berooft hen van hun beste schatten. Als je waakzaam blijft is dat niet verkeerd zolang je niet constant in je ziekte verblijft.
Men zou kunnen vragen: ´Is het de moeite waard om in leven te zijn? Waarom dienen we dit leven niet te beëindigen? Wat is het tenslotte?´ Dit is echter een abnormale gedachte. Iemand met een gezond lichaam en een gezonde mind zal niet zo denken. Wanneer deze abnormale gedachte groeit culmineert die in krankzinnigheid, wat veel mensen aanzet tot zelfdoding. De natuurlijke wens van elke ziel is om te leven, een leven van perfecte gezondheid te hebben, het beste te maken van zijn komst hier in deze wereld. Noch God noch de ziel is blij met de wens naar de dood, want de dood behoort niet aan de ziel. Het is een soort agitatie, een rebellie die opstijgt in de mind van iemand, die vervolgens zegt: ´Ik prefereer de dood boven het leven´. Het verlangen hebben om te leven en toch een leven van lijden te leiden is ook niet wijs. En als wijsheid iets voorstelt dan dient men alles in het werk te stellen om tot de juiste conditie van gezondheid te komen.
In de oudheid schreven de mensen de oorzaak van elke ziekte toe aan spirits. Er was een spirit voor elke soort ziekte en ze geloofden dié specifieke spirit dié ziekte bracht. De healers deden pogingen om elke patient die met die ziekte kwam te genezen en ze waren succesvol in het hen beter maken. Tegenwoordig heeft die spirit van ziekte een materialistische manifestatie veroorzaakt, want de medici verkondigen dat er aan de wortel van elke ziekte zich een bacterie, een microbe bevindt. Elke dag brengt een nieuwe uitvinding hen een nieuwe microbe onder ogen. En als er elke dag tot aan het einde van de wereld een nieuwe microbe wordt ontdekt dan zullen er talloze ziekten zijn; uiteindelijk zal het moeilijk zijn om een mens te vinden die gezond is, want er dient altijd een of ander microbe te zijn; is het niet van een oude ziekte dan toch wel van een recent ontdekte ziekte. Daar dit een wereld van ontelbare levens is, zal die altijd ontelbare levens laten zien; elk leven dat zijn macht heeft , constructief of destructief, zal die macht zelfs in een microbe laten zien; en zo zal deze ontdekking van microbes van ziekten doorgaan met de toename van ziekten, want om microbes te verhinderen te bestaan ligt niet altijd in de macht van de mens. Soms zal hij ze vernietigen, maar vaak zal hij ontdekken dat elke vernietigde microbe op zijn beurt veel meer microbes voortbrengt. Wat is het leven? Elke atoom ervan is levend, noem het straal of electron, bacterie of microbe.
De mensen dachten vroeger dat het spirits waren, levende wezens, in de afwezigheid van de wetenschap die deze spirits tegenwoordig onderscheidt in de vorm van microbes; en toch lijkt het alsof de healers uit de oudheid een betere grip hadden op de ziekte, omdat zij niet alleen de uiterlijke microbe zagen, maar ook de microbe in zijn spirit. Bij het vernietigen van de microbe vernietigden ze niet alleen de uiterlijke microbe maar ook de innerlijke microbe in de de vorm van de spirit, van de bacterie; en het interessantste is dat zij, om die spirit waarvan ze dachten dat die de patient had bezeten weg te jagen, voor hem bepaalde chemicaliën verbrandden of plaatsten die zelfs nu nog worden gebruikt, terwijl ze hebben bewezen destructief te zijn voor ziektekiemen.
Met elke meting die medici mogen nemen om de ziektekiemen te verhinderen te komen zal er ondanks al het succes dat ze zullen hebben een groter falen zijn; want zelfs als de actuele ziektekiem wordt vernietigd dan bestaat het, dan bestaat zijn familie ergens. Bovendien is het lichaam dat eenmaal een verblijfplaats voor die specifieke ziektekiem is geworden een recipiënt voor dezelfde ziektekiem geworden. Als een medicus de ziektekiem uit het lichaam van een individu vernietigd dan betekent dat niet dat hij het uit het universum vernietigt. Dit probleem dient derhalve vanuit een ander oogpunt bekeken te worden: dat alles wat in de objectieve wereld leeft zijn leven heeft en een belangrijker deel dat bestaat in de subjectieve wereld; en dat deel dat in de subjectieve wereld is wordt vastgehouden door de overtuiging van de patient. Zolang de patient gelooft dat hij ziek is onderhoudt hij dat deel van de ziekte dat in de subjectieve wereld is. Zelfs als de ziektekiemen vernietigd zouden worden, niet eenmaal maar duizend maal in zijn lichaam, dan zouden ze daar weer worden gecreëerd; omdat de bron van waaruit de ziektekiemen ontspringen in zijn overtuiging ligt, niet in zijn lichaam, daar de bron van de gehele schepping zich van binnen bevindt en niet van buiten.
De uiterlijke behandeling van veel van zulke ziekten is net als het afsnijden van de plant van zijn stam terwijl de wortel in de grond blijft. Daar de wortel van de ziekte zich in het subjectieve deel van iemands wezen bevindt dient men op die ziekte weg te jagen de wortel uit te graven door de overtuiging van ziekte weg te nemen nog voordat de uiterlijke ziektekiem wordt vernietigd. De ziektekiem kan niet bestaan zonder de kracht, de adem, die hij ontvangt van het subjectieve deel van iemands wezen; en als de bron van zijn onderhoud eenmaal is vernietigd dan is de genezing verzekerd. Maar erg weinig mensen kunnen een gedachte vasthouden, maar velen worden vastgehouden door een gedachte. Als zoiets simpels als het vasthouden van een gedachte bemeesterd zou worden dan zou het gehele leven bemeesterd zijn. Wanneer iemand eenmaal in zijn hoofd heeft: ´Ik ben ziek´ en wanneer die door een medicus wordt bevestigd dan wordt zijn overtuiging als een plant van water voorzien, dan zorgt zijn continue reflectie ervan, die als een zon op de plant valt, ervoor dat de plant van ziekte groeit; en derhalve zou het niet overdreven zijn te zijn dat de patient, bewust of onbewust, de tuinier van zijn eigen ziekte is.
Je zou kunnen vragen: ´Is het dan goed om je geen zorgen over microbes te maken? Zouden we het niet moeten geloven wanneer een medicus ze vindt en ze ons laat zien?´ Je kunt er niets aan doen dat je erin gelooft als je zo ver bent gegaan dat je een medicus ze aan je laat zien. Je hebt de medicus geholpen het te geloven en nu vraag je je af of je er zelf in zou moeten geloven. Je kunt er niets aan doen als je iets gelooft dat je wordt getoond, dat zich voor je bevindt. Wanneer je de waarheid hebt aangeraakt stijg je hier ongetwijfeld boven uit; want wanneer je boven de feiten uit bent gestegen dan raak je de werkelijkheid aan. Is het ontkennen van feiten niet jezelf op een dwaalspoor brengen? Het is niet misleidender dan dat men al misleid is. Feiten op zich zijn misleidingen; boven deze misleiding uit stijgen stelt iemand in staat de werkelijkheid aan te raken. Zolang de hersenen zijn vertroebeld met feiten zullen ze in toenemende mate elke dag in beslag worden genomen in de puzzel van het leven, het leven ingewikkelder makend dan ooit tevoren. Om deze reden heeft de Meester geleerd: ´Zoek U eerst het koninkrijk van God´. Dit betekent: ´Stijg eerst boven de feiten uit en door het licht dat je van daaruit verwerft en op de feiten hebt geworpen zul je de feiten in een helder licht zien'.
Dit betekent helemaal niet dat je je ogen zou moeten sluiten voor feiten. Het betekent slechts: ´Kijk eerst naar boven en wanneer je ogen eenmaal zijn opgeladen met goddelijk licht dan zul je wanneer je je blik op de wereld van feiten laat vallen een veel helderdere visie hebben, de visie van werkelijkheid´. Het is geen gebrek aan eerlijkheid als je het feit van ziekte ontkent; het is geen hypocrisie als je het eerst voor jezelf ontkent. Het is slechts een hulp, want er zijn veel dingen in het leven die bestaan omdat ze worden onderhouden door jouw erkenning van hun bestaan. Misleid door de uiterlijke verschijnende feiten houdt jij ze in je gedachten vast als een overtuiging; maar door ze te ontkennen ontwortel je ze want ze kunnen niet bestaan wanneer ze verstoken blijven van het onderhoud waarvoor ze afhankelijk zijn van jou.
Dit betekent niet dat het feit van de ziektekiemen helemaal genegeerd zou moeten worden, want het is niet mogelijk iets wat je ziet te negeren; bovendien betekent het niet dat de ontdekking van microbes van geen enkel nut voor medici zou zijn, hen in staat stellend de patient beter te behandelen. Toch kun je tegelijkertijd te gevoelig zijn voor ziektekiemen, je kunt het idee van ziektekiemen overdrijven, het idee groter makend dan de werkelijkheid. Maar de ene persoon zal ontvankelijk zijn voor deze ziektekiemen en geneigd zijn hun slachtoffer te zijn; terwijl een ander deze ziektekiemen assimileert en ze zo vernietigt. Met andere woorden, de een wordt vernietigd door ziektekiemen en de ander vernietigt ze. Men zegt dat besmettelijke ziekten wordt opgelopen door microben die in de adem, in de lucht, in alles van de ene naar de andere persoon gaan; maar het zijn niet altijd de microbes, het is erg vaak de impressie. Wanneer iemand heeft gezien dat zijn vriend een kou heeft opgelopen en heeft gedacht: ´Ik ben bang dat ik dat ook zal oplopen´, dan heeft hij zeker de ziekte opgelopen; omdat hij bang is geweest en er door beïndrukt is, heeft hij het opgelopen. Het is niet altijd noodzakelijk dat de ziektekiemen van de verkoudheid van de ene naar de andere persoon zijn gegaan door middel van de adem; de impressie die een persoon heeft ontvangen kan ze creëeren, want achter de gehele schepping bevindt zich die macht. We zien vaak dat hoe banger iemand ergens voor is hoe meer hij erdoor wordt achtervolgd want onbewust concentreert hij zich erop.
Er zijn ziektekiemen en onzuiverheden, maar er zijn ook elementen om ze te zuiveren. Deze vijf elementen, aarde, water, vuur, lucht en ether, zoals de mystici erover spreken, bouwen niet alleen ziektekiemen op, maar kunnen ze ook vernietigen, als je maar zou weten hoe je van deze vijf elementen gebruik zou kunnen maken om je lichaam en ook je mind met hen te zuiveren. Net zoals er bij planten behoefte is aan zon en water om te groeien, zo is er bij iemand behoefte aan de vijf elementen om in perfecte gezondheid te blijven. Deze vijf elementen ademt hij in overeenstemming met zijn ademcapaciteit in. Maar niet iedereen trekt door middel van de adem dezelfde eigenschappen aan; want iedereen trekt uit de adem elementen aan die in overeenstemming zijn met zijn specifieke constitutie. De een trekt meer vuur-element aan in zijn adem, de ander meer water-element en een derde trekt meer aarde-element aan. Soms ontvangt men een element dat men niet nodig heeft. Bovendien hebben de zonne-stromen een grotere healingmacht dan wat dan ook. Iemand die weet hoe hij op een perfecte wijze kan ademhalen, die zonne-stromen in zijn lichaam aan het aantrekken is, kan het lichaam vrij van elke soort van onzuiverheid houden. Er kunnen geen microbes van destructie bestaan als de zonne-stromen elk deel van het lichaam dat zich in het innerlijk bevindt kunnen aanraken en dat wordt door de adem gedaan. De plaatsen van de aarde die worden verborgen voor de zon, die niet door de lucht worden aangeraakt, worden klam; er worden daar verscheidene kleine levens geschapen, bacterieën van destructie worden daar geboren en de lucht op die plaats wordt ondoordringbaar. Als dit waar is dan heeft het lichaam ook de zon en de lucht nodig. De longen, de ingewanden, de aderen en banen van het lichaam hebben allemaal de zon en de lucht nodig; en deze worden ingenomen door middel van perfect ademhaling; en zelfs de mind heeft hier profijt van. Want ook de mind is opgebouwd uit vijf elementen, de elementen in hun verfijndere conditie.
Rust en ontspanning dienen net als handeling en beweging een bepaalde balans te hebben; een bepaald ritme. Als er geen balans bestaat tussen activiteit en ontspanning dan is de adem ook niet zeker. Onze grote fout is dat we bij elke kleine klacht aan de doktor denken. We staan er nooit bij stil om eens te denken: ´Wat is de oorzaak in mezelf geweest? Ben ik te aktief geweest, te lui? Heb ik niet goed voor mijn eten gezorgd, voor mijn slaap? Heb ik niet alle elementen ingeademd die nodig zijn om dit mechanisme van het lichaam en de mind gaande te houden?´ Bevreesd door elke ziekte, rent de mens eerst naar de doktor. Zolang de ziekte niet voor hem is verschenen geeft hij er niets om als die naar binnen toe groeit zonder dat hij het in de gaten heeft gehad. Het kan gedurende een lange tijd doorgaan met groeien; jarenlang denkt de mens, helemaal in beslag genomen door zijn uiterlijke activiteiten, nooit dat hij een thuis aanbiedt aan zijn ergste vijand in zijn lichaam. Dus ziekte wordt erg vaak veroorzaakt door verwaarlozing.
Dan zijn er anderen die te zorgzaam worden, zij denken aan niets anders dan aan hun ziekte. De eerste vraag voor hen is: ´Hoe zal ik beter worden?´ Door zo diep na te denken over hun ziekte geven ze een soort olie aan het vuur van ziekte vanuit hun gedachten, en houden dat vuur brandend; zij weten niet dat ze door hun onbewuste inspanning de ziekte in leven houden. Teneinde de gezondheid in een perfecte staat te houden dient men het lichaam en de mind in balans te houden, dient men activiteit en ontspanning in balans te houden; en de psychologische manier van kijken naar je gezondheid helpt je meer dan enig medicijn.
Ik herinner me dat ik naar een patient ging die meer dan twintig jaar aan een ziekte had geleden en elke hoop om beter te worden had verloren. Verscheidene medici waren geconsulteerd, veel verschillende behandelingen waren uitgeprobeerd. Ik vertelde haar een eenvoudig iets te doen; ik onderrichtte geen speciale oefeningen, maar slechts een simpel iets om ´s morgens en ´s avonds te doen; en tot grote verrassing voor degenen thuis begon ze haar handen en benen te bewegen, waarvan men dacht dat dat onmogelijk zou zijn: en dit gaf hen veel hoop dat de patient die zij zo lang in bed hadden zien liggen, dit kon doen en voor haar zelf was het ook een grote verrassing. Na een paar dagen bezocht ik hen en vroeg hen: ´Hoe gaat de patient vooruit?´ Zij antwoordden: ´Ze gaat erg goed vooruit. We hadden nooit kunnen geloven dat zij haar handen en benen zou kunnen bewegen; het is geweldig. Maar we kunnen haar niet doen geloven dat zij nu na twintig jaar van lijden ooit weer beter zal worden. Deze ziekte heeft zo´n impressie op haar gemaakt dat ze denkt dat het voor haar natuurlijk is, en dat gezond zijn een droom is, een onwerkelijkheid´.
Dit gaf me het idee dat wanneer iemand lange, lange tijd in een bepaalde conditie leeft, die conditie onbewust zijn vriend wordt. Hij weet het niet, hij kan denken dat hij er uit wil komen en toch is er een deel van zijn wezen dat toch zijn ziekte aan het vasthouden is.
Op een dag, terwijl ik deze eigenaardigheid van de menselijke natuur in gedachten hield, vroeg ik iemand die naar me toe was gebracht om te worden genezen van een obsessie, hoe lang zij deze obsessie had gehad. Zij legde mij uit hoe vreselijk de obsessie was, hoe verschrikkelijk het leven voor haar was. Ik luisterde er een half uur naar, alles wat zij tegen de obsessie zei; maar me dit amusant aspect van de menselijke natuur herinnerend, vroeg ik haar: ´Bedoel je niet echt te zeggen dat je bevrijd wilt worden van die spirit? Als ik die spirit zou hebben dan zou ik die willen houden. Na al die jaren dat je hem heeft gehad lijkt het onrechtvaardig en erg wreed voor die spirit. Als deze spirit niet om jou had gegeven, zou hij niet al die jaren bij je zijn gebleven. Is het in deze wereld zo gemakkelijk om zo lang bij iemand te blijven? Deze spirit is zeer trouw´. Toen zei ze: ´Ik wil hem niet echt kwijt´. Ik was zeer geamuseerd te zien hoe deze persoon sympathie en hulp wilde, maar de spirit niet op wilde geven. Niet de spirit obsedeerde deze persoon, de persoon obsedeerde de spirit!
Paranormaal begaafde mensen zijn vatbaarder voor ziekten daar zij ontvankelijker zijn voor grove vibraties en vooral degenen die geneigd zijn tot spiritistische séances. Hun lichamen worden zo ontvankelijk voor elke soort ziekte, ook voor obsessie, dat ze in werkelijkheid zichzelf voorbereiden de een of ander spirit in hun spirit te verwelkomen.
Daar de medische wetenschap in de huidige tijd is vooruitgegaan zijn de verschillende ziekten en klachten meer geklassificeerd. Elke aparte klacht is een bepaalde naam gegeven en op deze manier wordt zelfs iemand die slechts een kleine klacht heeft de naam ervan verteld nadat de medicus hem onderzocht heeft. Zijn klacht kan slechts zo groot zijn als een molshoop, maar veranderd worden in een berg. Er is geen groter noodlot denkbaar dan van een doktor te horen dat men een ziekte heeft opgelopen die gevaarlijk is, waarvan de naam verschrikkelijk is. Wat gebeurt er dan? De naam die zijn impressie heeft gemaakt op het hart van de mens, creëert hetzelfde element en op het eind ziet de mens bewaarheid wat de doktor hem heeft gezegd. Op dezelfde manier brengen in veel gevallen de woorden die een toekomstvoorspeller iemand vertelt uiteindelijk de verwerkelijking van zijn toekomstvoorspelling teweeg. De toekomstvoorspeller is niet altijd een heilige, hij is niet altijd een helderziende die ziet wat hij beweert te zien; hij kan slechts een fantasierijk iemand zijn. Maar hij heeft iets gezegd en die impressie is de persoon bij gebleven; en uiteindelijk beseft hij dat het uit is gekomen. Wat voor een impressie maakt dan niet een medicus die daartoe bevoegd is door de medische autoriteiten, in wie men ogenblikkelijk vertrouwen stelt, zelfs als hij zich heeft vergist bij het vinden van de werkelijke ziekte; omdat er onder honderd medici er nauwelijks een is die inzicht heeft in de ware aard en het ware karakter van een ziekte en onder honderd patienten kan een medicus slechts aan één persoon op correcte wijze de ware aard en het ware karakter van zijn klacht vertellen. Er is dus een groter gevaar dat iemand bij het begin van zijn ziekte beïndrukt is door een juiste of verkeerde opmerking die door een medicus is gemaakt omtrent die ziekte. Onder volkeren in de oudheid kenden de medici alleen maar de namen van de ziekten; maar de medicus werd niet toegestaan de patient te vertellen welke ziekte hij had, omdat hij vanuit een psychologisch oogpunt daar verkeerd aan zou doen. Dit was niet alleen een medische wetenschap, er was een psychologisch idee aan verbonden.
Ik heb talloze gevallen gezien die naar me toe kwamen bevreesd door iets wat een medicus hen had gezegd. Misschien is er niets met hen aan de hand, of misschien slechts een kleine ziekte; misschien hebben ze nog niet beseft wat het is, maar ze zijn desalniettemin bevreesd. En als er een fantasierijke patient is dan heeft hij een rijke voedingsbodem voor zijn fantasie. Alles wat verkeerd is verbindt hij aan iets wat hij van de medicus heeft gehoord, hij legt een relatie tussen die specifieke opmerking en elke omstandigheid van zijn leven. In het leven zoals wij dat op deze wereld leiden, met zo veel te doen, zo veel verantwoordelijkheden die thuis en in de uiterlijke wereld op ons rusten en met de strijd die op ons is gereflecteerd door ons leven in deze wereld hebben we natuurlijk onze fysieke ups en downs. Soms is men moe; soms heeft men rust nodig; soms moet men een dag vasten, een dag heeft men geen behoefte aan voedsel. Als men al deze kleine dingen toeschrijft aan een ziekte waarover een medicus ooit heeft verteld, dan versterkt men zeker de ziekte; want de wortel van ziekte bevindt zich in de mind en als die wortel door het denken en het gevoel constant water krijgt dan wordt die ziekte uiteindelijk werkelijkheid.
Als we naar de chirugische wereld kijken worden er ongetwijfeld geweldige operaties verricht en de mensheid heeft een grote hulp ervaren via chirurgische operaties; het is echter nog steeds experimenteel en chirurgie heeft wellicht nog honderd jaar nodig om tot rijpheid te komen. Ze bevindt zich nu nog in de kinderschoenen. De eerste impuls van een chirurg is om vanuit slechts één oogpunt naar een geval te kijken en te denken dat dit geval genezen kan worden door chirurgie. Hij heeft geen andere gedachte in zijn mind, hij heeft geen tijd om aan een andere mogelijkheid te denken. Als hij een wijs chirurg is, geeft hij een woord van vertrouwen; toch weet hij dat het een experiment is. Hij heeft te maken met een persoon en niet met een stuk hout of een steen die bekrast en gekerfd kan worden. Het is een persoon met gevoel, het is een ziel die het leven aan het ervaren is via elke atoom die ze heeft, een ziel die niet is gemaakt voor een mes. Nu dient iemand door deze ervaring heen te gaan, terwijl hij de dood vreest en het leven boven de dood prefereert. Wat er erg vaak gebeurt is dat wat voor de operatie verkeerd leek achteraf juist blijkt te zijn. Er moet iets verkeerds geproduceerd worden omdat de operatie is uitgevoerd. En een operatie is niet iets wat wordt beëindigd; het is iets wat zijn uitwerking op de zenuwen heeft en vervolgens op de spirit van iemand en vervolgens weer zijn reactie op het leven. Zien we niet dat het gehele leven van iemand na een operatie erdoor wordt beïndrukt? Er is een bepaalde druk op de zenuwen ontstaan, een bepaalde verwarring in de spirit. De zorg van de chirurg gaat alleen voort totdat de patient schijnbaar beter is, uiterlijk beter is; maar hoe zit het met het na-effect ervan op de spirit van de persoon, op zijn mind, de reactie ervan op zijn leven? De chirurg beseft dat niet altijd, hij houdt zich er niet mee bezig.
Herstel betekent absoluut herstel, innerlijk en uiterlijk. Hiermee wordt niet bedoeld dat chirurgie geen plek in het schema van het leven heeft. Het is een zeer belangrijk deel van de medische wereld, maar tegelijkertijd dient het vermeden te worden als het vermeden kan worden; men dient er niet gemakkelijk in te springen. Een jong iemand met kracht en energie denkt: ´Wat stelt het voor? Ik kan er doorheen gaan´. Maar als dat eenmaal is gebeurd blijft er voor het gehele leven een impressie achter. De mens heeft als erfenis zijn intuïtie en intuïtie is de basis voor elke wetenschap. In deze tijd waarin wetenschap wordt behandeld als boekenstudie neemt het dat deel weg dat intuïtie uit dient te voeren. Als er in de medische wereld een intuïtieve ontwikkeling geïntroduceerd zou worden, als veel medici bezig zouden zijn remedies te vinden waardoor operaties vermeden konden worden, dan zou er waarlijk een groot werk voltooid worden. Het is amusant dat er ooit toen de operatie om de blinde darm te verwijderen bekend raakte in de VS het een mode werd onder rijke mensen om die operatie te laten verrichten omdat een paar dagen thuis zijn plezierig was. En vervolgens begonnen de medici blinde-darmpatienten de kiezen onder degenen die de middelen hadden om enige tijd thuis te blijven en om te rusten. Iedereen vroeg: ´Heb jij het al laten doen?´ ´Ja´. Het was net een spelletje.
Een ander onderwerp is het gebruik van medicijnen. Elke medici zal na een levenslange ervaring ontdekken dat hij mensen vaak medicijnen heeft voorgeschreven, en ofschoon hij hen op dat moment leek te genezen hij toch niet echt succesvol was. De na-effecten van medicijnen zijn soms zo uitputtend en de verwarring die ze in de hersenen en in de mind veroorzaken is zo groot dat zij het leven van iemand kunnen ruïneren. Ik heb veel mensen gezien die, na medicinale behandeling voor hun ziekte, hun lichaam een soort recipiënt voor medicijnen hebben gemaakt nadat ze eenmaal gewend waren aan de medicijnen. Zij leven op het medicijn en kunnen niet zonder leven. Teneinde hun voedsel te verteren dienen ze iets te hebben, teneinde te kunnen slapen dienen ze iets te hebben, teneinde zich vreugdevol te voelen dienen ze het een of andere medicijn te hebben. Welnu, wanneer deze natuurlijke zaken als het verteren van je voedsel, vrolijk en vreugdevol zijn, lekker slapen, wat natuurlijke zegeningen zijn afhankelijk zijn van uiterlijke, materiële dingen, hoe kan iemand dan gezond worden genoemd? Teneinde het beste van vandaag te maken nemen ze een medicijn en vervolgens wordt het morgen slechter.
Wanneer we in overweging nemen dat het menselijke lichaam een instrument is dat God schiep voor Zijn eigen ervaring, wat moet het dan niet een fout zijn dit lichaam toe te staan door middel van medicijnen en drugs ongeschikt te worden voor het gebruik van de goddelijke Spirit. Hiermee wordt niet bedoeld dat medicijnen nooit nodig zijn. Medicijnen hebben hun plaats; zelfs drugs, wanneer de noodzaak ertoe is. Maar wanneer een drug wordt gebruikt voor kleine dingen die door middel van iets anders kunnen worden genezen, dan loopt de gezondheid op het eind uit de hand en kunnen zelfs drugs iemand geen rust bieden. Het beste medicijn is een zuiver dieet, voedzaam voedsel, frisse lucht, regelmaat in handelen en ontspannen, helderheid van gedachte, zuiverheid van gevoel en vertrouwen in het perfecte Wezen, met wie we zijn verbonden en wiens uitdrukking we zijn. Dit is de essentie van gezondheid. Hoe meer we ons dit realiseren, hoe zekerder onze gezondheid zal zijn.
Ik heb iemand gekend die een medicus had onderzocht en hem had verteld dat hij binnen drie maanden zou sterven. Als die persoon fantasierijk zou zijn geweest dan had hij die impressie ongetwijfeld ontvangen. Maar hij kwam naar mij en zei: ´Wat een onzin! Binnen drie maanden sterven! Ik ga nog niet over driehonderd jaar na nu dood´. En tot onze grote verrassing ging de doktor binnen drie maanden dood en berichtte deze man me daarover! We dienen te leren het menselijke wezen te respecteren en te beseffen dat een menselijke ziel voorbij geboorte en dood is, dat een menselijke ziel een goddelijke spirit in zich heeft en dat alle ziekten en pijnen en leed slechts haar tests en beproevingen zijn. Zij staat boven hen en we dienen te proberen haar boven ziekten uit te tillen.
Achter alles bevindt zich beweging, vibratie. Wat een bepaalde beweging van partikels van materie veroorzaakt is vibratie. Vibratie wordt door ons gevoeld, ze wordt door onze zintuigen beseft als een bepaalde beweging van partikels van materie, maar vibratie op zich is een beweging. Om deze reden is de macht van het woord sterker dan enig medicijn of enige behandeling of operatie, omdat het woord vibraties in ons lichaam, in de atmosfeer, in onze omgeving veroorzaakt, daardoor een genezing teweegbrengend wat niets anders teweeg kan brengen. Als we een gezond iemand zien en iemand die aan een of andere ziekte lijdt en we aan de conditie van hun polsslag en van de circulatie van hun bloed denken, zullen we ontdekken dat er achter alles beweging is, een vibratie die aan de gang is. In de ene persoon is die vibratie in een juiste conditie, er is gezondheid; in de andere persoon is de vibratie niet in de juiste conditie, derhalve is er ziekte.
Er was een medicus in Amerika die hier aan dacht. Alleen, het verschil is dat wanneer een wetenschapper over zoiets denkt, zelfs als dat via intuïtie komt, dan gaat hij ernaar op zoek door van de voet van de berg naar de top te gaan. En het is heel moeilijk om de berg te beklimmen, en erg vaak is zijn leven beëindigd voordat hij de top heeft bereikt. De medicus is nu dood. Hij had een heel goed idee. Ofschoon hij niet tot het geheim ervan is gekomen heeft het als idee toch veel medici in de VS en in de wereld geïnspireerd en heeft het grote opwinding veroorzaakt in de medische wereld. Maar, zoals de wijzen zeggen, zoekt U eerst het koninkrijk van God… en al deze dingen zullen u worden toegevoegd. Dat is een andere weg. Dat is niet vanaf de bodem naar de top klimmen, wat zo moeilijk is; het is klimmen; het is eerst het bereiken van de top en dan is alles gemakkelijk. Het is gemakkelijk voor degene die zich op de top van de berg bevindt om vanaf de top te gaan naar waar hij ook maar wil. Het benodigt niet zo veel energie, het drukt hem niet neer. Avicenna, de grote medicus uit de oudheid, op wiens ontdekkingen de middeleeuwse wetenschap werd gebaseerd, was een Soefi die gewoonlijk in meditatie zat en gewoonlijk door intuïtie iets voorschreef. Pas recentelijk heeft een medicus de grote schat ontdekt die deze man de medische wetenschap heeft gegeven en heeft een boek geschreven om de ideëen van Avicenna in modern taalgebruik te interpreteren.
De meeste gevallen van fysieke en mentale ziekten zijn het resultaat van vermoeidheid van de zenuwen. Niet iedereen weet in welke mate hij zenuwkracht in het dagelijkse leven moet gebruiken en in welke mate hij die moet beheersen. Heel vaak deelt een goed, vriendlijk, liefhebbend, beminnelijk iemand zijn energie uit bij elk beroep dat er van alle kant op hem wordt gedaan en ontdekt dat hij terwijl hij continu zijn energie geeft, uiteindelijk dat zijn zenuwen bezorgd en verzwakt zijn. Uiteindelijk kan dezelfde persoon die eens vriendelijk, aardig en beleefd was dit niet langer ophouden omdat er wanneer de voorraden aan energie uitgeput zijn geen beheersing is, er geen macht van verdraagzaamheid is en er geen geduld is om de dingen licht op te nemen. Dan wordt de persoon die eens goed en vriendelijk bleek te zijn prikkelbaar, bezwaard, vermoeid en vindt hij dingen weerzinwekkend. Erg vaak kan men dit misbruik van goedheid noemen; want het is niet altijd het uitdelen wat beantwoordt aan de eisen van het dagelijkse leven; het is de uitgebalanceerde conditie van iemands lichaam en mind die naar tevredenheid beantwoordt aan de eisen van het leven. En soms wordt het voor iemand een passie om zijn energie te verspillen door iets continu te doen of door continu te praten; en deze passie kan tot een zodanige hoogte uitgroeien dat zelfs als die persoon veel energie heeft verloren hij nog steeds bevrediging vindt in het zelfs nog meer uitdelen. In aanwezigheid van die persoon zullen anderen zich leeggezogen voelen, omdat hij geen energie over heeft, hij aan het proberen is het beetje aan energie dat hij nog heeft uit te delen en de irritatie en stress op anderen terecht komen; het maakt hen ook zenuwachtig.
Zenuwzwakte is niet alleen de oorzaak van fysieke ziekten, maar het leidt tot krankzinnigheid. Er is een hoofdoorzaak voor zowel fysieke als mentale ziekten: overspannen zenuwen, vermoeide zenuwen; en degene van wie de zenuwen zijn uitgeput zal, ondanks alle deugd en goedheid, goodwill en verlangen om goed te doen, blijken verkeerd aan het doen te zijn, tot zijn eigen verbazing, omdat hij zelfdiscipline heeft verloren. Zijn hoge idealen zijn hem tot geen nut, want hij heeft zichzelf niet in de hand. Zijn kwalificaties, zijn kennis, zijn houding, zijn zeden zullen alle nutteloos blijken in de afwezigheid van die zenuwkracht die de mens fit houdt en in staat om al datgene te doen wat voor hem gepast is om in de wereld te doen.
Gebrek aan nuchterheid veroorzaakt ook uitputting van de zenuwen. Derhalve consumeren alle alcoholische en bedwelmende middelen de energie van de zenuwen. Men kan zich afvragen waarom iemand behagen in dat soort dingen schept en weer is het antwoord dat het een passie is; dat alles wat voor het moment bedwelming voortbrengt, dat de zenuwen opwindt iemand zogezegd voor het moment vrolijker maakt. Maar men is afhankelijk van iets van buiten en de reactie komt wanneer het effect van die bedwelmer is afgenomen. Dan voelt men zich twee keer zo zwak en vermoeid als van tevoren en heeft men behoefte aan twee keer de hoeveelheid van de drug of de alcohol om zich voor een paar uur weer net zo vrolijk als eerst te voelen. En dat gaat zo door totdat men geen macht heeft over de mind en het lichaam maar een slaaf van iets wordt wat men inneemt. Dat is het enige moment dat zo iemand denkt dat hij leeft; op alle andere momenten voelt hij zich miserabel. Dat wordt zijn wereld, zijn hemel, zijn paradijs, zijn leven. Allerlei buitensporigheden in passie en boosheid, allerlei sensueel leven en zich erin verblijden berooft iemand van de energie, de macht en vitaliteit van de zenuwen.
Daarnaast wordt elk effect dat in de stem, in het woord, in het zingen wordt gecreëerd, gecreëerd door de zenuwmacht; het gehele geheim van magnetisme ligt in de zenuwen. Het gehele geheim van succes van een openbaar iemand, een openbaar iemand op het toneel of in de concerthal is zijn zenuwmacht, het succes van de advocaat, van de pleiter in het gerechtshof is zijn zenuwmacht. Men zal altijd ontdekken dat een goede pleiter die naam heeft gemaakt die macht bezit en dat is magnetisme. Derhalve is het teken van iemand die gezond is, zowel fysiek als mentaal, dat hij die invloed ontwikkelt die wordt uitgedrukt door zenuwmacht, en dat heeft zijn invloed op alles.
Kracht geeft iemand meer macht, zwakte veroorzaakt een grotere zwakte. De juiste conditie van de zenuwen stelt iemand in staat indruk te maken. Iemand die qua zenuwen is leeggezogen kan, zelfs als hij gelijk heeft, een ander niet daarmee beïndrukken, omdat er geen kracht achter zit. En dus zal hij zelfs als hij gelijk heeft niet weten wat hij moet doen. Er is geen macht om voort te gaan, om op te komen voor zijn eigen recht.
Het systeem dat we nu kennen om patienten opgesloten te houden in ziekenhuizen, in inrichtingen is net als hen gevangenen van hun ziekte te maken. De atmosfeer van de plaats en juist de gedachte dat ze zich in een ziekenhuis bevinden maakt dat zij zich ziek voelen; en zo is het ook met het leven in de inrichtingen. Hoe efficiënt de behandeling ook mag zijn het geeft iemand de impressie dat hij gek is, dat er iets fout is met zijn mind; en de gehele atmosfeer suggereert hetzelfde. Bovendien zou het vriendelijker zijn van de kant van de maatschappij en van de familie als de patienten in hun moeilijke perioden in huis zouden worden genomen door vrienden of relaties. Zij zouden beter geholpen worden dan weggestopt te worden op plaatsen waar zij aan niets anders dan aan hun ziekte kunnen denken. Ik heb zelf veel gevallen gezien waarvoor relaties of vrienden hebben gezorgd en zij zijn veel meer geholpen dan door wat zij in een ziekenhuis zouden hebben ontvangen.
Men zou kunnen zeggen dat medische behandelingen een speciale plaats vereisen voor zulke dingen en dat ze daar naast de medicus alles hebben om voor hen te zorgen en dat dat in de grote steden de enige manier is dat er voor zulke gevallen gezorgd kan worden. Ja, dat is waar en men kan het niet helpen waar de situatie moeilijk is; toch zou men waar er geholpen kan worden, moeten proberen te helpen.
Zenuwziekten worden vaak behandeld door medicijnen te geven. Er is geen medicijn op de wereld dat de zenuwen goed doet; want zenuwen zijn het natuurlijkste deel van iemands wezen. Zij zijn het deel van iemands wezen dat verbonden is met de fysieke wereld en met de mentale wereld, het is het centrale deel van iemands wezen; en er is geen betere remedie voor de zenuwen dan de natuur, een leven van rust en ontspanning, kalme, gepaste ademhaling, gepaste voeding en iemand om de patient met wijsheid te behandelen. Door de wet van de omgeving en de invloeden van het klimaat te begrijpen, door te begrijpen wat voor invloed mensen op de patient hebben, kan men hem genezen.
Energie van de zenuwen is een soort batterij voor het gehele mechanisme van de mind en het lichaam. Voor het mechanisme van de mind is het derhalve de helderheid van het mechanisme van de zenuwen en de goede werking van het mechanisme van de zenuwen dat ons in staat stelt onze gedachten voor onszelf helder te krijgen, onze gedachte vast te houden, ons iets voor te stellen, te denken of om te onthouden; en wanneer het zenuwstelsel niet helder is dan kan men geen dingen in de mind houden, geen dingen in de mind bevatten of zich niet bij een gedachte houden en dan beginnen zich verscheidene voortekenen van mentale stoornis te vertonen. Door Yogi´s wordt het zenuwstelsel binnen in het lichaam centra genoemd. De verschillende centra zijn de punten van het zenuwstelsel, de centra waardoor men intuïtie ervaart, waardoor men voelt en men scherp waarneemt.
En nu is de vraag waar men energie van de zenuwen verkrijgt en hoe men die verkrijgt. Ons lichaam en onze mind zijn een batterij van die macht, zij worden erdoor gemaakt, wij zijn die macht. Het magnetisme van een menselijk wezen is veel groter dan wat dan ook in de wereld. Geen juweel, geen sieraad, geen bloem, geen vrucht, niets in de wereld heeft zo´n magie als een menselijk wezen als hij weet hoe hij die verwerft, hoe hij zich in die toestand houdt. Omdat er met alle wetenschappelijke ontdekkingen van radium en electronen en al de verschillende atomen geen atoom in de wereld is dat stralender is dan de atomen waarmee het menselijk lichaam wordt opgebouwd, atomen die niet alleen aantrekkelijk zijn voor het menselijke oog, maar de gehele schepping naar het menselijke wezen trekken. Het paard dient de mens, de kameel draagt zijn bagage, de tijger geeft zich over aan de mens, de olifanten lopen op zijn bevel. Maar wanneer hij zijn echte spirit verliest dan is dat net als het verlies van zout: zoals er in de Bijbel staat: ´Gij zijt het zout der aarde en wanneer het zout zijn smaak heeft verloren waarmee dient het dan gezouten te worden?´ Wanneer het eigen lichaam, de eigen spirit van iemand stralender zijn dan wat dan ook, dan is er niets anders dat hem meer spirit kan geven. Hij is zelf de spirit.
Men vraagt zich vaak af in hoeverre de spirit macht heeft over de materie; en het antwoord is dat spirit alle macht over de materie heeft daar de matirie het resultaat van spirit is. Men wordt pessimistisch na geprobeerd te hebben zelf de gedachtemacht te genezen of om anderen te genezen, en daarin heeft gefaald; en vervolgens begint men te denken dat het niet de spirit is die kan helpen, maar dat het iets van buiten is. Dat betekent geen moment dat dingen van buiten geen effect hebben, maar dat de spirit alle macht heeft om iemand van elke kwaal te genezen. De spirit dient, teneinde elke kwaal te kunnen genezen, zonder twijfel een zo hoge staat te bereiken dat hij in staat is dat op perfecte wijze te doen. Tegenwoordig denkt men dat spirit uit materie wordt geboren. Via biologische studie begint men te beseffen dat er eerst materie was en dat het vervolgens evolueerde totdat het zich in de mens ontwikkelde en opsprong als een intelligentie, als een menselijke intelligentie; maar volgens de mystici is het hele ding een spel van de intelligentie. De intelligentie is helemaal door de rots, de boom, de plant, het dier en de mens gegaan en heeft zichzelf ontwikkeld, en via de mens komt ze tot haar zuivere essentie. En het aankomen bij de zuivere essentie maakt dat de mens zich bewust wordt van zijn oorsprong.
De christelijke wetenschap onderricht dat materie niet bestaat. Zelfs als het dat niet volledig verklaart is er desalniettemin een leven; en wat we materie en spirit noemen zijn eenvoudigweg verschillende aspecten ervan. We dienen ons te realiseren dat er een leven is en dat het geheel en al spirit is; zelfs materie is een voorbijgaande staat van spirit. En spirit is intelligent; hij is de intelligentie zelf, naast dat hij machtig is en vrij van dood en verval. Hij is in staat zijn leven zelfs aan de compacte substantie te geven die uit hemzelf is gemaakt en dat is materie. Derhalve gaat het voorbij de woorden om te vertellen tot welke hoogte de gedachte, het gevoel en de houding iemand helpen om genezen te worden.
Het gevoel dat het het goddelijke bloed is dat via de zenuwkanalen, via de aderen en pijpen circuleert en dat perfect, compleet en zuiver is, helpt iemand erg veel. Met andere woorden: wat is ziekte? Ziekte is een disharmonie. Als disharmonie ziekte en mislukking veroorzaakt, dan brengt harmonie de genezing. Als men zijn leven op elke wijze, in elke vorm in harmonie kan brengen dan moet dat zeker resulteren in een perfecte harmonie en dat zal zich ook manifesteren in de genezing van de ziekte. Bezorgdheid kan ongetwijfeld alle ziekten veroorzaken omdat die zowel de mind als het lichaam disharmonieus maakt en dan kan men gemakkelijk een ziekte oplopen. Voor mij is iemand echt dapper wanneer hij zegt: ´Wat er is gebeurd is gebeurd; ik zal boven hetgeen waar ik door heen aan het gaan ben op stijgen; en wat zal komen zal ik moedig tegemoet treden´. Als iemand droevig wil zijn, dan zijn er veel dingen die iemand droevig kunnen maken. Men hoeft niet te wachten op oorzaken die hem aan het huilen maken; elk moment zou men kunnen huilen als men daartoe geneigd is. Men zou niet naar tegenspoed moeten zoeken. Tegenspoed kan gemakkelijk overal gevonden worden als men ernaar op zoek is; en velen doen dat onbewust. Er zijn veel ziekten, maar hopeloosheid is de ergste ziekte. Wanneer iemand de hoop heeft verloren kan zijn ziekte niet worden genezen. Hoop is een onderdeel van intelligentie, hoop is de kracht van intellligentie. Als intelligentie werkzaam is tegen alle stoornis, of dat nu een fysieke of mentale stoornis is, dan kan er zeker een genezing worden verkregen.
De mystici hebben altijd geweten en altijd op een zeer perfecte wijze het idee uitgeoefend waarover in het algemeen in zijn meest elementaire vorm wordt gesproken – het idee dat men door bij zichzelf te herhalen: ´Ik ben gezond, ik ben beter, ik ben beter´ men beter wordt. Velen zien hierin geen rede, maar je zult zien dat in de loop van de tijd de meest materialistische mensen de waarheid zullen gaan beseffen dat het de houding van de mind, de bereidheid om genezen te worden, het verlangen om boven zijn ziekte uit te stijgen en de neiging om tegen de stoornis te vechten zijn die iemand naar zijn gezondheid helpen.
Er is een verschil tussen overtuiging en denken. Men zou kunnen zeggen: ´Ik denk elke dag dat ik eraan dat ik beter zal worden, maar dat is niet tot stand gebracht´. Ja, denken is het een, maar overtuiging is het ander. Wanneer je denken vergelijkt met overtuiging dan is het ene automatisch en het ander meer levendig. En wanneer iemand zegt: ´Ik denk hier elke dag aan of ik beoefen het elke dag, maar ik ga er niet op vooruit´, dan betekent dat alleen maar dat hij het ene uitoefent en het andere gelooft. Hij is aan het uitoefenen dat hij beter zal worden en hij is aan het geloven dat hij ziek is. Hij kan daar onbewust van overtuigd zijn, maar het is een overtuiging: ´Dit zal me niet genezen, ik zal ziek blijven´; en ofschoon hij duizend keer op een dag kan herhalen: ´Ik zal gezond worden, ik zal gezond worden´, is hij er toch niet van overtuigd.
Als een kind ziek is, kan het geholpen worden door behulpzame gedachten. Soms is de healende gedachte van de moeder, de sympathie van de moeder op een succesvollere wijze werkzaam dan enig medicijn dat aan het kind wordt gegeven; en hierin ligt het bewijs van de macht van healing. Er zijn talloze gevallen waarin kan worden waargenomen dat het verlangen van de moeder dat het kind beter wordt, bewust of onbewust, een healende invloed wordt. Als een moeder bevreesd is en zich zorgen maakt over een kind dan heeft dat ongetwijfeld een tegenovergesteld effect; omdat de moeder dan onbewust in haar gedachte een ziekte voor het kind vasthoudt.
De manier waarop mystieke healers wonderbaarlijke genezingen hebben gebracht is voorbij elk begrip. Wat gedachte-macht kan doen wordt in hun werk gezien. Als iemand een hinderpaal is voor healende invloeden dan kan een healer ongetwijfeld zijn werk niet op gepaste wijze verrichten; maar als de houding van iemand juist is, als men gelooft dat spirit alle macht heeft om te genezen dan kan iemand zeker worden genezen. De mystici hebben tijdens hun leven bewezen dat niet alleen hun macht kan genezen, maar dat zelfs de dood voor hen staat als hun gehoorzame dienaar. De dood is voor hen niet een politie-agent die iemand arresteert en meeneemt als de tijd daar is, de dood is voor hen een portier die hun bagage draagt terwijl ze reizen. Maar los van healing zal zelfs een medicijn een pessimistisch iemand geen goed doen. Als hij er niet in gelooft dan heeft het geen macht over hem.
Als overtuiging zelfs de macht van medicijnen perfect maakt hoe veel meer kan overtuiging dan doen als men gelooft in de macht van de spirit boven de materie. Wat er over het algemeen gebeurt is dat men niet weet dat er een spirit is. Vaak vraagt men zich af of er een of andere spirit is, want wat men kent is materie. Eens, toen ik op een schip reisde, kwam er een jonge Italiaan naar me toe en zei: ´Ik geloof alleen in eeuwige materie´. Ik zei: ´Jouw overtuiging is niet zo verschillend van de mijne´. Hij was zeer verbaasd dat een priester (hij dacht dat ik een priester was) zoiets zei. Hij vroeg: ´Wat is uw overtuiging?´ Ik antwoordde: ´Wat jij eeuwige materie noemt, noem ik eeuwige spirit. Jij noemt materie wat ik spirit noem. Wat betekent dat? Het is slechts een verschil in woorden. Het is slechts een Eeuwige´. Vanaf dat moment raakte hij zeer geïnteresseerd; daarvoor was hij erg bang.
Het geheim van healing is door de macht van de overtuiging uit te stijgen boven de beperkingen van deze wereld van variëteit, dat men door de macht van de intelligentie een eenheid van het gehele Wezen kan aanraken. Daar wordt men opgeladen met de almachtige macht en door de macht van die bereiking is men in staat zichzelf en anderen te helpen bij hun pijn en leed. Voorwaar, spirit heeft alle macht die er is.
Het idee om bepaalde ziekten ongeneeslijk te noemen is de grote fout die men tegenwoordig maakt. In werkelijkheid is het zo dat hij niet de remedie heeft om die ziekten te genezen en dus noemt hij ze ongeneeslijk. Maar door een bepaalde ziekte ongeneeslijk te noemen maakt hij de patient zonder hoop, niet alleen met betrekking tot de hulp van de mens, maar ook met betrekking tot de hulp die hij van boven kan krijgen; derhalve kan het geen goed idee zijn een levend wezen te laten geloven dat er geen genezing voor hem is. Als de bron en het doel perfect zijn, dan is de bereiking van perfectie mogelijk; en daar gezondheid een perfectie is, kan die verworven worden. Alle kracht bevindt zich in de spirit. Iedereen heeft kracht in de mate waarin hij dicht bij de spirit is, maar iedereen heeft een vonkje van die spirit in zichzelf; en iedereen zou moeten weten dat hij verantwoordelijk is voor zijn eigen gezondheid net als de healer dat voor zichzelf is, en dat hij zelf voor zichzelf een rol heeft te spelen die niet die van de medicus of van de healer is. Maar tegelijkertijd dient hij bereid te zijn om eerst zijn rol als medicus, als healer zelf te spelen; om eerst te kijken wat zijn conditie is, wat er mist, wat er met hem aan de hand is, hoe hij kan healen. Als hij dat niet goed genoeg kan doen dan kan hij een ander vragen hem te helpen, maar hij dient de eerste te zijn die dat verlangt.
Is healing door hypnotisme een wenselijke methode? Nu maken chirurgen gebruik van ether teneinde operaties uit te voeren. Ofschoon het de patient schaadt is het tegelijkertijd toch noodzakelijk; en dus kan deze manier worden toegestaan als die wordt gebruikt om iemand beter te maken, als die noodzakelijk is. Iedereen echter zou in staat moeten zijn voor zichzelf te zorgen door middel van gebed, meditatie en stilte en het geloof in perfecte gezondheid te koesteren en het geloof in ziekte met wortel en al te verwijderen.
Genezen door middel van magnetisme is iets anders. Het is een andere vorm van een recept. Er is een recept dat door een medicus wordt gegeven, een bepaald medicijn dat wordt gegeven om te ageren of te reageren tegen een bepaalde gesteldheid. Dus de macht die de levensenergie is wordt in een bepaalde vorm gegeven teneinde de patient te geven wat hij mist. Het is niet exact een objectieve remedie, maar het is desalniettemin iets wat van buiten komt.
Geen enkele ziekte is ongeneeslijk; en we begaan een zonde tegen de perfectie van het goddelijke Wezen wanneer we de hoop opgeven voor de genezing van wie dan ook, want in die perfectie is niets onmogelijk; alles is mogelijk. We zien het met ons beperkt verstand en we maken de goddelijke perfectie klein, net zo klein als we zelf zijn; maar in werkelijkheid ligt de grootte, de grootsheid van de almachtige macht voorbij ons begrip, en dat in te perken zou niets anders dan een fout zijn. Wat er over het algemeen gebeurt in het geval van wat een ongeneeslijke ziekte genoemd wordt is dat de impressie die wordt gemaakt op de patient van weten en voelen dat zijn ziekte niet genezen kan worden de wortel wordt van zijn ziekte en zo raakt de ziekte geworteld in de overtuiging van de patient. Dan kan geen remedie, geen hulp die met wortel en al verwijderen. De beste behandeling die een healer, een medicus een patient kan geven is hem eerst het idee te geven dat hij genezen kan worden en vervolgens medicijnen of een healende behandeling, welke methode hij ook gebruikt om hem te genezen.
Wij horen verslagen over medici uit de oudheid, over de mystici en denkers dat zij gewoonlijk de ziekte van iemand ontdekten door alleen maar naar hem te kijken. Dit kwam door intuïtie; en als de mensen in het verleden er experts in waren, betekent dat niet dat de ziel deze eigenschap heeft verloren. Zelfs vandaag de dag kan men, als men deze eigenschap ontwikkelt, op het eerste gezicht alles zien wat er verkeerd is met het lichaam, de mind en de spirit van iemand – alles. Want zijn uiterlijke expressie vertelt over de innerlijke conditie; elke stoornis in de spirit, de mind of het lichaam wordt duidelijk uiterlijk gemanifesteerd; en het is slechts een kwestie van de ontwikkeling van die vaardigheid om die te lezen en te ontdekken. Wanneer deze vaardigheid een beetje meer wordt ontwikkeld dan kent men ook de reden achter elke ziekte die iemand heeft, of dat nu een mentale of een fysieke ziekte is; en wanneer die vaardigheid nog verder wordt ontwikkeld dan kan men ook ontdekken wat de beste manier, de beste remedie zou zijn om die persoon te genezen. Avicenna, de grote mysticus van Perzië, was tegelijkertijd medicus en healer. De mysticus is van nature een healer, maar de verwerving van de uiterlijke kennis stelt hem in staat zijn vaardigheid het beste te gebruiken in het werk van healing.
Wat dient men te doen om deze vaardigheid te ontwikkelen, om uit te vinden of men deze vaardigheid zelf bezit? Net zoals een mechanisme elke dag opgewonden moet worden, of een muziekinstrument afgestemd moet worden, zo wil iedereen, wat zijn leven of beroep ook is, elke dag afstemming. En wat is deze afstemming? Deze afstemming is het harmoniseren van elke handeling van het mechanisme van het lichaam, het harmoniseren van de polsslag, van de kloppingen van het hoofd en het hart, van de circulatie van het bloed; en dit kan gedaan worden door de juiste wijze van ontspanning. Wanneer dit eenmaal is gedaan, is de volgende stap de conditie van de mind te harmoniseren. De mind die constant rondzwerft, die zich niet onder de controle van de wil bevindt, die niet tot onmiddellijke reactie gebracht kan worden, die rusteloos is, deze mind zou geharmoniseerd moeten worden; die kan eerst met de wil geharmoniseerd worden. Wanneer er harmonie tussen de wil en de mind is dan worden het lichaam en de mind, op die manier beheerst en geharmoniseerd, een harmonieus mechanisme dat automatisch werkzaam is. Louter het op orde brengen van de mind en het lichaam staat elke vaardigheid van iemand toe zich in zijn volheid te laten zien, zich te manifesteren. Iemand begint zijn leven scherper waar te nemen, het leven voller te begrijpen; en zo wordt de perceptie scherper en ontwikkelt zich de vaardigheid van het weten.
Ongetwijfeld verwerft iemand hoe meer hij evolueert meer inzicht in de levens van dingen en wezens. Het eerste is de conditie van je eigen lichaam te begrijpen, de fysieke gezondheid, de mentale conditie; en wanneer je je eigen conditie beter begrijpt dan te beginnen om de conditie van een ander te zien. Dan wordt intuïtie geboren en wordt die actief. Als iemand zich intuïtief ontwikkelt begint hij de pijnen en kwalen van mensen te zien; en als zijn sympathie groeit en steviger wordt wordt zijn zicht scherper en begint hij de reden achter de klacht waar te nemen; en als hij nog verder gaat op het pad van de intuïtie dan begint hij te zien welke remedie het beste zou zijn voor degene die lijdt.
Bovendien zijn er enige tekenen die een ziener ziet, uiterlijke tekenen die de fundamentele principes van gezondheid verklaren. Elke persoon vertegenwoordigt de zon, zijn hart, zijn spirit, zijn lichaam, alles aan hem; en er is net als bij de zon, zonsopgang en zonsondergang. Er is een neiging van het lichaam die het lichaam naar de aarde trekt, wat de zonsondergang laat zien, omdat de ziel zelf naar het doel wordt aangetrokken. En er is een andere neiging die als de zonsopgang is en dat is dat het lichaam van nature geneigd is zichzelf rechtop neer te zetten. Het lijkt dat de aarde niet het lichaam aantrekt, maar dat het iets van boven is wat het lichaam aantrekt; dat is het teken van de zonsopgang. En dat is niet afhankelijk van leeftijd, het is afhankelijk van de conditie van de harmonie die wordt gevestigd tussen de spirit en het lichaam. Voor een mysticus is het helemaal normaal te weten of iemand binnen drie jaar dood gaat, en nog gemakkelijker om te weten of iemand binnen een jaar dood gaat. Los van de innerlijke spirit, zelfs de aanleg, geeft de neiging van het lichaam elk teken.
Er zijn verschillende manieren om naar ziekte te kijken. De een zal naar ziekte kijken als een straf van boven; een ander kijkt ernaar als een straf die teweeg is gebracht door zijn eigen misdaden; er is een andere manier om naar ziekte te kijken en dat is dat ziekte voortkomt uit vorige karma´s, dat iemand de karma´s, de handelingen van het verleden, door ziekte terug moet betalen. Ik heb patienten gezien die door hun ziekte heen gingen met het idee dat als het de schuld van het verleden is dat men terug moet betalen dat het dan ook maar terugbetaald moet worden. Wanneer we er kritisch naar kijken ontdekken we dat degene die denkt dat het een straf is die God iemand oplegt, God zeker in een streng daglicht stelt, van Hem een strenge Rechter makend in plaats van een uiterst genadige en barmhartige Vader en Moeder, beiden in een. Als de aardse moeder en vader er al niet van houden om hun kind pijn en leed op te leggen, is het hard om te denken dat God, wiens genade en barmhartigheid oneindig groter zijn dan die van de aardse ouders, iemand ziekte zou kunnen sturen als straf voor zijn handelingen. Het lijkt redelijker wanneer iemand zegt dat de ziekte teweeg wordt gebracht door zijn eigen handelingen. Maar het is niet altijd waar, het is niet in elk geval waar. Erg vaak zullen de onschuldigste en de beste zielen, die niets dan goede wensen en vriendelijke gedachten hebben, onder de lijdenden worden aangetroffen.
Door te denken dat het de schuld van het eerdere leven is, geeft iemand het idee van fatalisme, dat er een bepaald lijden is waar men doorheen dient te gaan, dat er geen andere weg is en dat iemand derhalve iets dient te verduren wat zeer onaangenaam is. Ik heb een jonge man gezien die aan een ziekte leed die me zeer tevreden zei toen ik hem advies had gegeven om iets aan zijn gezondheid te doen: ´Ik geloof dat dit een schuld van het verleden is die ik moet betalen. Ik kan die net zo goed betalen´. Vanuit een zakelijke oogpunt is dit zeer juist, maar vanuit het oogpunt van een spiritueel iemand kan men er heel anders naar kijken. Wat de mens niet voor zichzelf wenst is niet voor hem, is niet zijn portie. Want in elke ziel bevindt zich de macht van de Almachtige, bevindt zich een vonk van goddelijk licht, bevindt zich de spirit van de Schepper; en derhalve is alles wat een mens wil hebben zijn geboorterecht. Natuurlijk wil een ziel geen ziekte hebben tenzij zij ongebalanceerd is. Als de ziel de macht van haar natuurlijke neiging om een goede gezondheid te genieten zou kennen zou zij gezondheid in het leven ervaren ondanks alle moeilijkheden die de levensomstandigheden kunnen bieden.
Men kan zich afvragen of ziekte nooit begrepen moet worden als de wil van God. En als dat niet zo is, hoe staat het dan met de dood? Dood is anders dan ziekte, want ziekte is erger dan de dood. De steek van de dood is slechts tijdelijk; het idee dat men zijn omgeving verlaat is een bittere ervaring die een ogenblik duurt, niet langer; maar ziekte is incompleetheid en dat is niet wenselijk. Is het fout om iemand te laten sterven die erg lijdt of zou men kunstmatige middelen moeten gebruiken om hem in leven te houden? Het is niet raadzaam dat een doktor of een relatie of wie dan ook iemand zou vermoorden die erg veel pijn heeft van een ziekte, teneinde hem van de pijn te verlossen; want de natuur is wijs en elk moment dat men op dit fysieke niveau doorbrengt heeft zijn doel. Wij menselijke wezens zijn te klein om te beoordelen, om te beslissen een einde aan leven en leed te maken. Wij dienen te proberen het lijden voor die persoon te verminderen, om alles te doen wat in onze macht ligt om die persoon zich beter te laten voelen. Maar kunstmatige middelen gebruiken om iemand uren of dagen in leven te houden is niet het juiste om te doen; omdat dat ingaat tegen de wijsheid van de natuur en het goddelijke plan. Het is net zo slecht als het vermoorden van iemand. De mens heeft de neiging altijd verder te gaan dan hij zou moeten gaan; dat is waar hij een fout maakt.
Kan astrologie helpen om de oorzaak van ziekte te achterhalen? Is zo´n methode aan te bevelen? Ja, astrologie kan helpen de oorzaak te achterhalen, als het de juiste astrologie is; maar het is niet aan te bevelen voor iemand die aankijkt tegen een omstandigheid waarin hij hulpeloos is. In een geval waarin het gunstig is werkt het tot zijn voordeel, dat is goed; maar wanneer het niet gunstig is dan werkt het in zijn nadeel. Bijvoorbeeld, een astroloog zei tegen iemand: ´In drie jaar tijd zul jij ziek worden en uiteindelijk zul je sterven´. Deze man werd ziek en stierf na drie jaar. Waarom dienen we derhalve afhankelijk te zijn van zulke dingen? Waarom zijn we niet afhankelijk van het leven en het licht van God die in ons zijn? Waarom niet tegen jezelf gezegd dat het leven leeft en dat de dood sterft? En waarom niet altijd het beste ervan gehoopt en niet gekeken naar het slechtste of dat verwacht? Men zou kunnen zeggen dat we naar de donkere kant zouden moeten kijken om voorbereid te zijn om het slechte tegemoet te kunnen treden. Maar door naar de donkere kant van dingen te kijken concentreert men zijn spirit daarop en raakt men betrokken bij allerlei soorten obscuriteiten in plaats van erboven uit te stijgen op zoek naar het licht, hopend op het beste. Op die manier bereidt men zich ook voor om het slechte tegemoet te treden mocht dat komen.
Iemand is ongetwijfeld zeer vaak zelf de oorzaak van de stoornis van zijn fysieke mechanisme. Deze stoornis noemt hij ziekte, of het nu fysiek of mentaal is. Soms is het zijn verwaarlozing, soms een ongebalanceerde conditie van zijn mind of lichaam die het veroorzaakt; soms veroorzaken omstandigheden om hem heen een ziekte. Desalniettemin is een toegeeflijke houding jegens ziekte niet het juiste. Het is ongetwijfeld goed om de ziekte waarvan men is genezen te beschouwen als een beproeving, een test, een bezoeking waar men door heen is gegaan en die men achter zich heeft gelaten; denkend dat het hem ten goede heeft veranderd, dat men nu is gezuiverd, dat men er een les uit heeft geleerd, dat men bedachtzamer en milder jegens zichzelf en anderen is geworden door deze ervaring. Te denken: ´Waar ik door heen ga is iets wat ik continu moet dragen´, is niet de juiste houding. De houding zou moeten zijn: ´Nee, dit is niet mijn portie in het leven. Ik zal het niet hebben, ik dien het niet te hebben. Ik dien erboven uit te stijgen, ik dien het te vergeten. Ik dien alles te doen wat in mijn macht ligt om er overheen te komen, door een gedachte, een gevoel, een overtuiging, een goede handeling, door vooruitgang, door een opvatting, door healing, door wat voor methode dan ook´. Er dient geen beperking te zijn.
Soms zegt iemand: ´Ik geloof alleen in healing, ik zal geen medicijnen aanraken, dat is materiëel´; dat is ook verkeerd. Soms zegt iemand: ´Ik geloof alleen in medicijnen, ik heb geen vertrouwen in healing´; dat is ook verkeerd. Om naar perfecte gezondheid toe te groeien, om een genezing teweeg te brengen, dient men zichzelf van ´s morgens tot ´s avonds te healen. Men zou moeten denken: ´Elke zonnestraal geneest me, de lucht healt me; het voedsel wat ik eet heeft een effect op me; met elke ademhaling inhaleert ik iets wat mij healt, zuivert en mij naar perfecte gezondheid leidt´. Met een hoopvolle houding jegens een genezing, jegens gezondheid en jegens een perfect leven, stijgt iemand uit boven stoornissen, die niets anders zijn dan disharmonieuse toestanden van de mind of het lichaam, en maakt hij zichzelf geschikter om het doel van zijn leven te vervullen.
Het is niet zelfzuchtig om aan je eigen gezondheid te denken. Het is ongetwijfeld niet wenselijk dat je altijd aan je ziekte denkt, je er zorgen over te maken of er te bezorgd over te zijn; maar te zorgen voor je gezondheid is het meest religieuze wat er is, omdat het de gezondheid van lichaam en mind is die je in staat stelt dienstbaar te zijn voor God en je medemens, waardoor je het doel van je leven vervult. Je zou kunnen denken: ´Ik kom van een perfecte bron en ik ben op weg naar een perfect doel. Het licht van het perfecte Wezen wordt in mijn ziel aangewakkerd, ik leef, beweeg en heb mijn wezen in God; en niets in de wereld, uit het verleden of het heden, heeft de macht mij aan te raken als ik boven alles uit stijg´. Deze gedachte zal ervoor zorgen dat je uitstijgt boven invloeden van disharmonie en stoornis en zal iemand naar het genot van de grootste zegening in het leven, gezondheid, brengen.
Verbeelding is een automatische werking van de mind. Je kunt je verbeelding trainen door het denken te trainen. We dienen uit verbeelding gedachten te maken. Er komt een ontwikkeling van de mind die zich laat zien net als de spierontwikkeling van het fysieke lichaam, want elke spier is onderscheiden wanneer iemand zijn lichaam traint; en zo wordt elke gedachte onderscheiden en helder voordat die wordt uitgedrukt. Op die manier wordt verbeelding ontwikkeld en getraind.
Er bestaat geen twijfel over dat degene die zijn verbeelding beheerst meester over zichzelf kan worden en boven ziekte uit kan stijgen. Het amuseerde me altijd bij het zien van een dame die gewoonlijk lezingen gaf dat ze ongeveer vijftien dagen voordat de lezing zou worden gehouden zij zich zorgen begon te maken; en wanneer de bezorgdheid opzette, volgde er een ziekte, kwamen artsen haar onderzoeken en zo ging dat door. Wanneer de dag van de lezing kwam was de dame helemaal op. Healers moesten haar bezoeken, occultisten moesten haar adviseren, astrologen moesten haar horoscoop trekken teneinde haar te vertellen dat ze succesvol in haar lezing zou zijn, voordat zij gereed was te gaan en de lezing te geven. Dit is niet zeldzaam; zeer vaak ontdekt men dat men zonder het te weten vermoeidheid, verwarring, pijn en bezorgdheid overdrijft en van een mug een olifant maakt. Als die persoon dat werd verteld, zou hij dat niet accepteren, zou hij dat niet toegeven en toch is dat tegelijkertijd wel het geval. Van de honderd mensen die aan een bepaalde ziekte lijden zul je er negenennegentig vinden die genezen zouden kunnen worden als hun verbeelding hen toe zou staan te genezen.
Bij kinderen neemt de pijn met de verbeelding toe en derhalve kan iemand die dit begrijpt de pijn van een kind sneller stoppen dan enig medicijn, want het kind is ontvankelijk voor suggestie. Een volwassene die zijn verbeelding in de hand houdt en het niet kwijtraakt is moeilijk te helpen, maar een kind kan ogenblikkelijk geholpen worden. Een kind kan van pijn huilen en als je de verbeelding van de pijn afleidt kun je het onmiddellijk genezen. Als een medicus verteld heeft dat er iets mis is komt er bij velen een angst voor ziekte op zelfs voordat ze ook maar de pijn hebben gevoeld. De medicus kan zich vergissen, maar toch kan de angst voor de pijn die wordt geanticipeerd de plaats innemen van de ziekte. Bij degenen die mentaal zijn ontspoord is verbeelding de hoofdreden achter hun ziekte.
Dit betekent niet dat je de ziekte van een kind over het hoofd zou moeten zien. Dat is iets anders. Men zou noch de ziekte van een kind over het hoofd dienen te zien noch de klacht die je zelf hebt, want het is niet altijd verbeelding. Maar tegelijkertijd speelt verbeelding een grote rol en het is voor iemand beter te analyseren tot welke hoogte verbeelding een rol speelt bij zijn klacht. En hij zou het kunnen analyseren door te proberen zijn pijn te vergeten, het helemaal te vergeten, door te proberen feiten te ontkennen die zich voor hem bevinden als bewijs van ziekte. Wanneer iemand in staat is dat tot op die hoogte te doen dan zal hij in staat zijn te beseffen hoe veel ervan ziekte is en hoeveel verbeelding. Hij zal ook dit fenomeen observeren: dat hij zodra hij zijn verbeelding terugtrekt van zijn ziekte zijn ziekte het voedsel onthoudt dat hem onderhoudt; en het is mogelijk dat door deze onthouding de ziekte zal sterven. Je dient niet de ziekte van een kind over het hoofd te zien, maar tegelijkertijd dien je niet te overdrijven, je dient er niet te veel over na te denken; omdat verbeelding een levend effect heeft, verbeelding kan een ziekte in iemand creëeren die er niet echt een heeft opgelopen; en het zou een grote vergissing zijn van de kant van de ouders zich zorgen te maken over de gezondheid van kinderen wanneer dat niet nodig is.
Het lichaam is opgebouwd uit een zenuwstelsel dat het voornaamste mechanisme van je fysieke lichaam is, en dit mechanisme is veel ontvankelijker voor verbeelding dan vlees, bot of huid. De zenuwen reageren meteen op de gedachte, niet de huid, het vlees of het bot; deze nemen alleen deel aan de invloed die van de zenuwen komt. Het zenuwstelsel staat tussen de fysieke en mentale aspecten van het zijn in. Derhalve kan verbeelding, net zoals ze een ziekte kan veroorzaken of een ziekte kan vasthouden, iemand van ziekte genezen. Wanneer ziekte eenmaal door de verbeelding is genezen heeft wat er is achtergebleven in het lichaam van die ziekte geen bestaansgrond waarop die verder kan bestaan en sterft derhalve natuurlijk uit. Ik heb vaak met iemand geëxperimenteerd die zei dat hij erge hoofdpijn had. Ik heb hem gevraagd te zingen en uiteindelijk ontdekte hij dat hij was genezen. Alles wat de mind maar af kan leiden van de verbeelding van de ziekte vermindert de benodigdheden die die ziekte ondersteunen; dan kan de ziekte niet overeind blijven. Er dient iets te zijn dat hem vasthoudt en dat is de verbeelding.
Zelfmedelijden is de ergste vijand van de mens. Ofschoon het soms een teder gevoel in het hart geeft als je zegt: ´Och, wat ben ik zielig´, en het troostend is om van iemand anders te horen: ´Och, ik vind het zo erg dat je niet gezond bent´, zou ik toch denken dat je er de voorkeur aan zou moeten geven als er iets met sympathie wordt gezegd, namelijk: ´Ik ben zo blij om te zien dat je gezond bent´. Teneind dat tedere gevoel te creëren hoef je niet ziek te zijn; wat er nodig is is dankbaar te zijn. We kunnen nooit te dankbaar zijn. Als we de privileges van het leven kunnen waarderen dan zijn er eindeloze geschenken van boven waar we nooit aan denken en die we nooit waarderen. Als we daar dankbaar over denken, wordt er van nature een tederheid gevoeld; en het is de moeite waard die tederheid te hebben.
Het dier is ontvankelijker voor de natuur dan de mens en de natuur helpt het dier meer dan de mens om zijn ziekte te vergeten, omdat de mens niet ontvankelijk is voor de natuur. Iedereen heeft zijn kleine wereld; die kan zo klein zijn dat die op een poppenhuis lijkt; en in die wereld leeft hij. Hij is zich niet bewust van de grote buitenwereld, hij is zich niet bewust van het universum; hij leeft zelfs in zijn kleine wereld; alles wat hij weet is waar hij zich bewust van is en alleen daarin is hij geïnteresseerd. En als zijn wereld derhalve vol ellende, ziekte en vol tegenslag is kan hij er niet uit komen omdat hij een soort schelp gemaakt heeft net als de schepsels in het water schelpen maken om in te leven. De wereld heeft geen ellende voor hem in petto; hij heeft de schelp van ellende zelf voor zichzelf gemaakt en hij verstopt zich graag in die schelp. Omdat hij de schelp gemaakt heeft leeft hij er graag in, het is zijn huis, of het nu een schelp van goddeloosheid, van ellende, van goedheid, van vroomheid of van wat dan ook is.
Vanwege uiterlijke tekenen bouwt iemand erg vaak een concentratie op een ziekte op, want er zijn ongetwijfeld uiterlijke tekenen van ziekte; maar de mind heeft zo´n grote macht dat als er één teken van ziekte is de mind duizend tekenen van ziekte ziet. Bijvoorbeeld zodra je begint te denken dat je vriend misnoegd is met jou, lijkt alles wat hij doet, goed of slecht, jou toe alsof het verkeerd is gegaan; en als je denkt dat je vriend liefhebbend en vriendelijk voor je is, lijkt alles wat hij doet jouw gedachte te ondersteunen.
Wanneer iemand begint te denken dat hij zich onder een ongunstig gesternte bevindt, zal hij bij alles wat er gebeurt, goed of slecht, denken: ´Het brengt mij allemaal tegenspoed. Overal vandaan lijkt er tegenspoed te komen´. Zelfs van iets goeds denkt zo iemand dat het slecht is, omdat hij er op die manier naar kijkt. En wanneer iemand in de gedachte leeft dat het geluk hem toelacht, komt alles in de vorm van voorspoed.
Hoe meer we deze kwestie bestuderen, hoe meer we ontdekken dat onze mind de meester van het leven is; en we worden de bezitter van het Koninkrijk van God zodra we ons de macht hebben gerealiseerd van het denken over en het concentreren op ons leven. Vanwege de afwezigheid van zulke kennis waardeer je niet die goddelijke vonk die zich in jou zelf bevindt; en door je hier niet van bewust te zijn ga je steeds dieper naar beneden totdat je de diepste diepten bereikt. Zodra je je dat realiseert begin je jezelf te respecteren; en degene die zichzelf respecteert heeft respect voor een ander, degene die zichzelf helpt zal een ander helpen, degene die zichzelf kan optillen zal een ander ook naar de hoogten optillen. Wanneer we eenmaal de remedie hebben gevonden om deze ziekte die uit de verbeelding vandaan komt kan genezen, dan is er geen enkele andere ziekte die we niet te boven kunnen komen; we moeten ons slechts de bron van perfectie die zich in ons bevindt, realiseren.
Een regelmatig leven, zuiver dieet, goede slaap, een balans tussen activiteit en ontspanning en de juiste ademhaling helpen je allemaal naar gezondheid; maar de beste remedie om jezelf te healen van alle ziekten en zwakheden van de mind is overtuiging. Velen denken dat zij overtuigd zijn, maar er zijn er maar weinigen die werkelijk overtuigd zijn. De overtuiging van velen is zoals ik iemand hoorde zeggen: ´Ik ben overtuigd, moge God mijn overtuiging versterken´. Dat is een affirmatie die geen betekenis heeft. Als iemand zegt: ´Ik ben overtuigd´, dan betekent dat niet dat hij overtuigd is, want overtuiging wordt in zijn perfectie geloof. En wat zegt Christus over geloof? Hij zegt: ´Geloof verplaatst bergen´. De priester spreekt ongetwijfeld over geloof in de Kerk, de predikant over geloof in het Boek; maar dat is niet de werkelijke betekenis van geloof. Geloof is de culminatie van overtuiging, en wanneer geloof tot een bepaalde graad is verworven zal het als een plant groeien. Wanneer overtuiging compleet is dan verandert die in geloof. In alle gevallen wordt genezing voortgebracht door geloof, of het nu een plotselinge genezing is of wat ook maar de aard en karakter van het geval is. Geloof versnelt de conditie; de tijd van healing is zo snel als het geloof groot is. Zonder geloof helpt zelfs een medicijn niet. Waar geloof ontbreekt kan geen enkele behandeling goede resultaten opleveren. Geloof is de eerste remedie; al het andere komt achteraf. Al ons falen, al onze zorgen, teleurstellingen, moeilijkheden in het leven worden veroorzaakt door ons gebrek aan overtuiging. Ziekte betekent gebrek aan overtuiging. Voorbij en boven alle andere tekenen is ziekte het teken van het gemis aan overtuiging; als je overtuigd zou zijn, dan zou er zeker geen plaats zijn voor ziekte. Maar ziekte neemt de plaats in van overtuiging. Je kunt niet ongelovig zijn over hetgeen waarvan je overtuigd bent. Ziekte wordt je overtuiging; dat is de plaats waar de moeilijkheid zijn intrede doet. Wanneer iemand zegt: ´Ik ben tegen mijn ziekte aan het vechten´, dan betekent dat: ´Mijn verbeelding is tegen mijn overtuiging aan het vechten´. Hij bevestigt: ´Ik ben tegen mijn ziekte aan het vechten´, wat betekent dat hij ziekte in zichzelf vestigt. Hij vecht tegen iets waarvan hij bevestigt dat het bestaat. In zijn overtuiging geeft hij ziekte de eerste plaats; de tweede plaats in zijn overtuiging geeft hij aan de verbeelding omtrent de genezing ervan. De macht waarmee hij zijn ziekte wenst te verwijderen wordt zodoende veel kleiner dan de macht die door ziekte al in hem is gevestigd. Hij vecht tegen iets waarvan hij bevestigt dat het bestaat.
Er zijn mensen die denken dat zij nooit zullen vervallen in een zodanige fout als overtuigd zijn van iets waar geen bewijs voor is en zij vinden dat dit erg slim is. En als we in de wereld van tekenen zoeken, zullen we de ene na het andere misleidende bedekking ontdekken. En zo kun je, de diepten van het leven bewijzend, van de ene illusie doorgaan naar de andere, en nooit uitkomen bij de verwerkelijking van de waarheid. Hoe kun je op tekenen vertrouwen die onderhevig zijn aan verandering? Als er derhalve iets is waar je op kunt vertrouwen dan is dat overtuiging. Niet een bewijs geeft je overtuiging; en als bewijs overtuiging brengt dan zal die overtuiging geen standhouden want bewijzen houden geen stand. Die overtuiging die boven bewijzen staat zal uiteindelijk culmineren in geloof. Mensen als Bayazid, van wie velen vinden dat hij zich ´in de wolken´ bevindt, bewijzen in hun levens wat overtuiging betekent. Bayazid ging op pelgrimstocht naar Mekka. Op zijn reis zat er een derwisj langs de kant van de weg. Omdat hij eer wilde betuigen aan een spiritueel mens ging hij naar die derwisj toe en ging zitten om zijn zegen te krijgen. De derwisj vroeg hem: ´Waar ga je naar toe?´ Hij antwoordde: ´Ik ga naar Mekka´. ´Voor zaken?´ Hij was verbaasd. Hij antwoordde: ´Nee, op een pelgrimstocht´. ´Op een pelgrimstocht? Wat doet men op een pelgrimstocht?´ Bayazid antwoordde: ´Men loopt rond de heilige steen van Ka´ba´. De derwisj zei: ´Je hoeft niet zo ver te gaan voor die pelgrimstocht. Als je cirkels rondom mij maakt en teruggaat is je pelgrimage verricht´. Bayazid zei: ´Ja, daar ben ik van overtuigd´. Hij cirkelde rond de man en ging naar huis; en wanneer mensen vroegen: ´Heb jij een pelgrimstocht naar de Ka´ba gemaakt?´, antwoordde hij: ´Ja, ik heb een pelgrimstocht gemaakt naar een levende Ka´ba´.
Overtuiging is niet een verbeelding, overtuiging is op zichzelf een wonder, want overtuiging is creatief. Iemand is er bijvoorbeeld zeker van overtuigd dat hij voor een franc zo en zoveel centimes krijgt en iedereen gelooft dat omdat daar bewijs voor is. Hij hoeft niet ver te gaan om een bewijs te krijgen. Hij hoeft maar naar de bank te gaan om het bewijs te ontdekken. Maar overtuiging is moeilijk als er geen bewijs is. Het is als het bouwen van een luchtkasteel en vervolgens wordt dat kasteel het paradijs. Als je overtuigd bent van datgene wat niet bestaat, zal je overtuiging ervoor zorgen dat het bestaat; als er een toestand is waarin iemand gelooft, zelfs al bestaat die toestand niet, dan zal die voortgebracht worden. Het verschil tussen de mind van degene die overtuigd is en de mind van degene die niet overtuigd is, is dat de mind van degene die overtuigd is als een fakkel is en dat de mind van degene die niet overtuigd is als een licht is dat wordt bedekt door iets wat dat licht niet toestaat zich te verspreiden.
Men is vaak heel erg bang om zijn gezond verstand te verliezen. Men wil veeleer gewoon dan buitengewoon zijn. Men is bang zichzelf te verliezen, maar men weet niet dat zichzelf verliezen zichzelf winnen betekent. Iemand kan zeggen: ´Hieraan denken is als het bewegen in de lucht´. Maar als we niet in de lucht zouden verkeren wat zou er dan van ons terechtkomen? Lucht is de substantie waarop wij leven, voor ons belangrijker dan het voedsel dat we eten en het water dat we drinken. Overtuiging is derhalve het voedsel voor de gelovige; het is het onderhoud voor zijn geloof. Hij leeft op zijn overtuiging, niet op voedsel en water.
Geloof is zo heilig dat niet verleend kan worden, het dient binnen jezelf ontdekt te worden; maar er is niemand in de wereld die zonder geloof is, het is slechts bedekt. En wat bedekt het? Een soort pessimistische kijk op het leven. Er zijn mensen die naar buiten toe pessimistisch zijn en er zijn anderen die onbewust pessimistisch zijn, ze weten zelf niet dat ze pessimistisch zijn. Men kan met de hele wereld vechten, maar men kan niet met zijn eigen zelf vechten, men kan niet zijn eigen twijfels wegnemen; en degene die deze wolken uit elkaar kan drijven heeft iets groots in de wereld voltooid.
Is geloof te verwerven door standvastigheid in overtuiging? Zaken van de hemel kunnen niet door standvastigheid worden verworven, ze zijn de genade van God. Er is geen standvastigheid vereist om de genade van God te vragen, om overtuigd te zijn van de genade van God en om je zelf te openen voor de genade van God, erop te vertrouwen. Dit versterkt de overtuiging tot geloof. Alles wat tot de aarde behoort vergt min of meer iets van ons, we jagen het na; er is slechts een ding wat niets vergt, omdat we niet de prijs ervan kunnen betalen en dat is de genade van God. We kunnen er niet in de een of andere vorm of op de een of andere manier, door onze goedheid, door onze vroomheid, door onze grote kwaliteiten, verdiensten of deugden, door niets voor betalen. Want waar komt onze goedheid op neer? Onze levenslange goedheid is niet meer dan een waterdruppel vergeleken met de zee. Wij als menselijke wezens zijn te arm om voor de genade van God te betalen teneinde die na te jagen; die wordt ons alleen gegeven.
Want God is liefde. Wat verwachten we van liefde? Genade. De genade van God is de liefde van God, de liefde van God die zich manifesteert in talloze zegeningen, zegeningen die bekend of onbekend aan ons zijn. Menselijke wezens leven op aarde in hun schelpen, zich meestal onbewust van alle privileges van het leven en derhalve de Gever ervan ondankbaar. Teneinde de genade van God te zien dien je je ogen te openen, je hoofd op te richten vanuit de kleine wereld die je rondom jou maakt en zo naar boven en naar beneden, naar rechts en naar links, naar voor en naar achter te kijken, de genade van God die jou van alle kanten in overvloed bereikt. Als je probeert te danken, zou je duizend jaar lang dank kunnen zeggen en dat zou nog niet genoeg zijn. Maar als je in je eigen kleine schelp kijkt dan zul je niet de genade van God vinden; wat je vindt is ellende, zorgen, moeilijkheden, onrechtvaardigheid, hardvochtigheid, kilte van de wereld, alle lelijkheid overal vandaan. Omdat wanneer men naar beneden kijkt men modder ziet maar wanneer men naar boven kijkt er prachtige sterren en planten zijn. Het hangt slechts af van de richting waarin men kijkt, naar boven of naar beneden. Wat is deze sterfelijke wereld? Wat is dit fysieke bestaan? Wat is dit leven van veranderingen? Als het er niet zou zijn voor de overtuiging, wat voor nut zou het dan hebben? Iets wat aan het veranderen is, iets waar je niet op kunt vertrouwen, iets van onderhevig is aan destructie. Derhalve is het niet alleen omwille van de waarheid, maar ook omwille van het leven zelf dat je de overtuiging van jezelf dient te vinden, het dient te ontwikkelen, het dient te voeden, het dient toe te staan elk moment van je leven te groeien, zodat het kan culmineren in geloof. En dát geloof is het mysterie van het leven, het geheim van bekering.