Nadat we de zin van het leven kennen kunnen we gehandicapt worden door veel dingen, we kunnen de middelen missen, maar de omstandigheden zullen ondanks gunstig zijn om vooruit te gaan. Wanneer iemand de zin van zijn leven heeft gevonden dan is er vanaf dat moment niets waaraan hij geen weerstand biedt, geen offer dat hij niet zal brengen, niets wat hij niet zal verdragen, ongeacht hoe moeilijk het leven ook voor hem is of met hoeveel hindernissen hij ook te kampen heeft. Hij zal zijn gehele leven met geduld wachten en als hij in dit leven niet slaagt dan zal hij zelfs wachten tot het hiernamaals, gelukkig omdat hij de zin van zijn leven aan het vervullen is. Wanneer iemand weet: ´ik ben hier voor dit bepaalde doel´ dan levert die kennis op zich een grote overtuigingskracht.
Er wordt een verhaal verteld over de Profeet Mohammed. Toen de Profeet, die was geboren van dat bepaalde doel in het leven, zich wat rusteloos voelde, een ontevredenheid met alles in het leven voelde, dacht hij dat hij beter het woud,, de wildernis, de bergen in kon gaan en daar alleen te gaan zitten in contact met zichzelf om uit te vinden waarom er die smacht naar iets was wat hij niet kende. Hij vroeg zijn vrouw of zij hem die eenzaamheid waar zijn ziel naar verlangde wilde toestaan en zij gaf haar toestemming. Toen ging hij de wildernis in en zat daar dagen op rij. En toen de vibraties van het fysieke lichaam en de mind, die temidden van de wereld altijd in de war zijn en chaotisch zijn, kalmeerden en toen zijn mind kalm werd en zijn spirit rustig, toen het hart van de Profeet rustig werd begon hij zich in contact te voelen met de natuur daar, de ruimte, de lucht, de aarde; en toen leek het alsof alles tegen hem aan het praten was, alsof het water en de wolken aan het praten waren. Hij was in communicatie met de gehele wereld, met het gehele leven.
Toen kwam het woord tot de Profeet: ´Schreeuw het uit in de Naam van uw Heer´. Dit is de les van idealisme: niet alleen in het in contact zijn met de natuur, maar ook het idealiseren van de Heer. Tegenwoordig is er de grote terugslag dat wanneer mensen erg intelligent raken zij idealisme verliezen. Als zij God willen vinden dan willen ze Hem in getallen vinden. Er zijn veel mensen die liever zouden mediteren dan aanbidden, dan bidden. Op deze manier is er altijd een conflict geweest tussen de intelligente mens en de idealistische mens. De Profeet werd op de eerste plaats het idealiseren van de Heer geleerd; en toen het ideaal dat hij zo geschapen had zijn conceptie van God werd toen ontwaakte in die conceptie God. En hij begon de stem te horen die zei: ´Nu dien jij jouw volk te dienen, je dient in je volk de zin voor religie, het ideaal van God, het verlangen naar spirituele bereiking en de wens om een beter leven te leiden te wekken´. Toen wist hij dat het nu zijn beurt was om al die dingen te volbrengen waarvoor al die de profeten die voor hem waren gekomen bedoeld waren geweest om die te volbrengen.
Wij worden allemaal in deze wereld geboren om een bepaald doel te volbrengen en zolang iemand dit doel niet kent blijft hij onwetend over het leven; hij kan zichzelf niet een levend wezen noemen. Een machine heeft geen keuze, die kan niet de zin van zijn leven vinden, maar een individu is tot op grote hoogte verantwoordelijk. Heel vaak geeft iemand uit zwakte toe aan iets wat hij anders geweigerd zou hebben te accepteren. Deze zwakte komt door een tekort aan geduld en verdraagzaamheid, gebrek aan zelfvertrouwen en gebrek aan vertrouwen. Iemand die niet vertrouwt op de Voorzienigheid, die geen geduld kan hebben, die niet kan verdragen zal alles nemen zoals het op dat moment komt; hij zal niet tot morgen wachten. Misschien zou de zin van het leven zich voor hem hebben geopend als hij meer macht had om te verdragen, als hij meer zelfvertrouwen had, meer vertrouwen in de Voorzienigheid. Maar wanneer hij geen van deze dingen bezit dan is hij net als een machine. Hij is niet tevreden met wat komt, hij moppert elke dag, hij is verward; en toch gaat hij door als een paard dat onwillig is door te gaan, maar voor een kar wordt gespannen en door moet gaan. De eerste kennis die we dienen te verwerven is de kennis van de zin van ons leven.
Het is heel jammer dat de educatie zoals die nu is erg weinig aandacht besteedt aan deze kwestie. Kinderen, jongeren en volwassenen gaan allemaal door het leven hard werkend van ´s morgens vroeg tot ´s avonds laat, studerend of werkend en tegelijkertijd niet wetend welk doel ze te vervullen hebben. Onder duizend mensen kan er een uitzondering zijn, maar negenhonderdennegenennegentig mensen worden in een situatie geplaatst, of ze dat nu wel of niet willen, waarin ze net als een mechanisme werken, een machine die op een bepaalde plaats is neergezet die ervoor wordt gemaakt en waar die dient te werken. Van de honderd mensen zijn er misschien negenennegentig die ontevreden zijn over het werk dat ze doen. Of het is de omgeving die hen daar heeft geplaatst of het is omdat ze voor hun levensonderhoud moeten werken of omdat ze het idee hebben dat ze eerst moeten verzamelen wat ze nodig hebben. Tegen de tijd dat ze de middelen hebben verzameld om in staat te zijn iets in het leven te doen is het verlangen om iets te vervullen verdwenen.
Het is een grote terugslag dat ondanks de vooruitgang individuen vaak geen gelegenheid hebben om iets te verwezenlijken wat ze wensen. Veel jongeren verwerkelijken dit nooit; zij denken: ´wij dienen dat werk te doen en dat is het´; en zij hebben niet de tijd om na te denken over de zin van hun specifieke leven. Dus worden honderden en duizenden levens verspild. Ondanks al het geld dat ze verdienen wordt hun hart niet bevredigd, want het is niet alleen de weelde die je verwerf die die tevredenheid schenkt.
Bij het horen van de Profeet dat alle dingen en wezens voor een bepaald doel werden geschapen zei iemand: ´O Profeet, ik kan niet begrijpen waarom er muskieten geschapen werden!´ En de Profeet antwoordde: ´Zij werden geschapen zodat jij ´s nachts snel opstaat en je bezighoudt met bidden!´ Alles wordt met een doel geschapen, opdat we het kunnen gebruiken voor het doel ervan. En zo is het ook met mensen. Sa´di zegt: ´Elk wezen wordt voor een doel geschapen en het licht van dat doel is al in zijn ziel ontstoken´. Net zoals we ijzersmeden, goudsmeden, boeren en anderen nodig hebben, zo hebben we ook filosofen, mystici en profeten nodig. Dat schept harmonie, net zoals we majeur en mineur in de muziek nodig hebben. Als dat niet zo zou zijn dan zou er geen schoonheid zijn, want schoonheid wordt via variëteit geschapen.
Wanneer we met het gezichtspunt van een filosoof naar het leven kijken dan zien we dat iedereen als een noot in deze symfonie van het leven is; dat wij allen deze symfonie van het leven vormen, ieder de muziek bijdragend die in die symfonie nodig is. Maar als we niet onze eigen partij in de symfonie van het leven kennen dan is het vanzelf alsof een van de vier snaren van de viool niet gestemd is en als die niet gestemd is dan kan die niet de muziek voortbrengen die die zou moeten voortbrengen. Dus dienen we ieder die partij te produceren waarvoor we worden geboren. Als we niet bijdragen waartoe we bedoeld zijn en wat we zouden moeten bijdragen dan zijn we niet afgestemd op onze bestemming. Slechts door het spelen van die specifieke partij die ons toebehoort zullen we tevredenheid verkrijgen.
Het kan zijn dat veel mensen niet zo denken als ik, bijvoorbeeld degenen die sterk geloven in pacifisme, in het vredes-ideaal. Zij zullen zeggen: ´Wat een waanzin dat iemand oorlog zou voeren!´ Maar alles wat iemand doet, hoewel het beter of slechter kan lijken, behoort toch ergens in het schema van het leven en we hebben niet het recht dat te veroordelen. Het is voor elk individu het belangrijkste om zich bewust te worden van de plicht waarvoor hij wordt geboren.
In werkelijkheid zijn er twee doelen in het leven. Het ene doel is het kleinere doel van het leven, het andere het grotere. Het ene is het voorbereidende doel en het andere is het uiteindelijke doel. Het voorbereidende doel is net als een opstapsteen naar het uiteindelijke doel. Daarom zou je eerst het voorbereidende doel van het leven in acht moeten nemen.
In het Oosten worden er verscheidene verhalen verteld over wijze mannen en heiligen die iemand hebben gewekt tot het doel van zijn specifieke leven; en op het moment dat die persoon werd gewekt veranderde zijn hele leven. Er is een verslag in de geschiedenis van India over het leven van Shivaji. Er was een jonge rover die de gewoonte had reizigers aan te vallen die over de weg reisden waaraan hij woonde en hen van alles wat hij maar kon te beroven. Op een dag kwam hij op weg naar zijn werk een wijze man tegen, groette hem en zei: ´Wijze man, ik wens uw zegen, uw hulp bij mijn beroep´. De wijze man vroeg wat zijn beroep was. Hij antwoordde: ´Ik ben een onbelangrijke rover´. De wijze man zei: ´Ja, je hebt mijn zegen´. De rover was erg blij, ging weg en had meer succes dan daarvoor. Blij met zijn succes ging hij terug naar de wijze man en groette hem door zijn voeten aan te raken en zei: ´Wat is het een prachtige zegen om zo´n succes te hebben´. De wijze man zei echter: ´Ik ben nog niet tevreden met je succes, ik wil dat je nog succesvoller wordt. Zoek drie of vier rovers, verbind je met hen en ga dan verder met je werk´. Hij verbond zich met vier of vijf andere rovers die met hem meegingen en had weer groot succes. Hij ging nog een keer naar de wijze man en zei: ´Ik wil uw zegen´. De wijze man zei: ´Die heb je. Maar ik ben nog steeds niet tevreden. Vier rovers is erg weinig. Je zou een bende van twintig rovers moeten vormen´. Dus vond hij twintig rovers. En uiteindelijk waren dat er honderden.
Toen vroeg de wijze man: ´Ik ben niet tevreden met het weinige werk dat je doet. Jullie zijn een klein leger van jonge mannen, jullie zouden iets groots moeten doen. Waarom vallen jullie de Moghul-bolwerken niet aan en duwen jullie ze eruit zodat we in dit land over onszelf mogen regeren?´ En dat deed hij en er werd een koninkrijk gevestigd. De volgende zet van de rover zou zijn geweest om een keizerrijk van het hele land te maken. Maar hij stierf. Als hij in leven was gebleven dan zou Shivaji een keizerrijk hebben gesticht. De wijze man zou hebben gezegd: ´Wat ben je voor iets slechts, verknipts aan het doen. Ga de fabriek in en ga werken´. De wijze man zag echter waartoe Shivaji in staat was. Het roven was zijn eerste les, zijn a b c. Hij hoefde maar een paar stappen te zetten om vooruit te gaan om de verdediger van zijn land te zijn en de wijze man besefte dat hij een koning zou zijn, dat hij zijn volk zou bevrijden van de Moghuls. De rovers zagen dat niet, de jonge man dacht er niet aan. Hij werd er door de wijze man naartoe geduwd. De wijze man duwde hem niet de beroving in; hij was hem op een grote taak aan het voorbereiden.
Waarom wordt er in het Oosten het grootste belang gehecht aan een leraar op het spirituele pad? Om deze reden: zoals Hafiz heeft gezegd: ´Als je leraar zegt “Besprenkel je gebedskleed met wijn”, doe dat dan´. Een gebedskleed is een heilig object; wijn wordt als ongezond beschouwd; maar Hafiz vervolgt: ´Want de kenner weet het beste welke weg te gaan´. Als iemand bijvoorbeeld weelde wil verzamelen dan is zijn gehele mind daardoor in beslag genomen. Er kan hem gezegd worden: ´Nee, dat is niet goed. Wat is tenslotte weelde? Die is onwerkelijk, nutteloos. Je zou devoot, spiritueel moeten zijn!´ Maar zijn mind zal er niet bij zijn. Hij kan niet spiritueel zijn. Hij is geconcentreerd op dat ene specifieke ding en omdat hij niet het geld kan verzamelen dat hij wenst is hij ongelukkig. Als je hem tot spiritualiteit, religie, devotie of gebed dwingt dan zullen die hem niet behulpzaam zijn. Heel vaak geven mensen in plaats van voedsel water en in plaats van water voedsel. Dat is niet goed. Spiritualiteit komt als de tijd daar is. Maar het voorbereidende doel is wat een mens bij zal dragen aan de wereld als de eerste stap vóór het ontwaken tot spirituele volmaaktheid.
Alle grote leraren van de mensheid hebben dat voorbereidende doel van het leven in hun religies onderricht. Welke leringen ze hun volgelingen ook hebben gegeven, hun motief is geweest om hen te helpen bij het vervullen van dat eerste doel in het leven. Toen bijvoorbeeld Christus de vissers bij elkaar riep, zei hij: ´Volg mij en ik zal u tot vissers van de mensen maken´. Hij zei niet dat hij hen spiritueler zou maken. Dat was de eerste stap. Hij wilde dat ze het eerste doel van het leven volbrachten; het volgende doel was om spiritueler te worden. Het is voor de leraren van spirituele kennis die er op deze manier naar kijken de eerste plicht om iemand te laten zien hoe hij het eerste doel in het leven moet vervullen. Als ze dat hebben gedaan, ze dan het tweede doel te laten zien.
Er zijn vier verschillende wegen die mensen in hun leven nemen. Een weg is de weg van de materiële weldaad. Iemand wil via een beroep, bezigheid, handel of zaak geld verdienen. Er kan zowel iets vóór als tegen dit ideaal worden gezegd. In het nadeel van dit ideaal kan gezegd worden dat je vaak terwijl je voor geld werkt het juiste spoor, de juiste gedachte en de juiste overweging bijster raakt. Je hebt vaak geen oog voor de rechten van anderen als je voor geld werkt. En in het voordeel van dit ideaal kan er dit gezegd worden: dat het tenslotte degenen die weelde bezitten zijn die de weelde voor het beste doel kunnen gebruiken. Alle charitatieve instellingen, ziekenhuizen, scholen en colleges worden opgericht door charitatieve mensen die genereus aan zulke organisaties hebben gegeven. Er is daarom niets mis met het verdienen van geld en in het wijden van je tijd daaraan, zolang het motief juist en goed is.
Een ander aspect is plicht. Je overweegt dat je een plicht hebt ten opzichte van je gemeenschap, de stad of je land; je verricht wat sociaal werk, je probeert voor anderen goed te doen en beschouwt dat dat je plicht. Het kan zijn dat je een verplichting jegens je ouders hebt; het kan zijn dat je voor je moeder zorgt en je leven voor haar opoffert, of voor je vrouw en kinderen. Daarin ligt ook een grote verdienste. Wat er ongetwijfeld tegen spreekt is dat zulke leven erg vaak worden verspild en dat ze geen kans hebben iets wat de moeite waard is in de wereld te verrichten; maar de plichtgetrouwen er niet zouden zijn dan zou de wereld verstoken zijn van liefde en affectie. Als de vrouw geen zin voor plicht jegens haar echtgenoot zou hebben, of de buurman jegens zijn vriend dan zouden ze als schepsels van de lagere schepping leven. De zin voor plicht maakt de mens grootser dan andere wezens; daarom bewonderen we die. Helden die hun leven geven voor hun land verrichten iets groots. Het is iets groots wanneer iemand zijn leven geeft omwille van plicht. Bovendien is plicht een grote deugd.
Ten tijde van de laatste oorlog* was er een jonge vrouw die altijd ontevreden was over en ruzie had met haar man en altijd een scheiding wilde. Toen de oproep voor de wapenen kwam, ging haar man naar het slagveld en hoopte hij dat zij in zijn afwezigheid iemand anders zou vinden. Toen de oorlog maar doorging dacht ze dat zij zich zou kunnen aanmelden als verpleegster terwijl hij man aan het vechten was. En het gebeurde dat haar man gewond raakte vlak bij de plaats waar zij werkzaam was; hij verloor zijn ogen en zij werd zijn verpleegster. Toen ze hem in die toestand zag was ze erover verbaasd dat het zo uitkwam dat zij zijn verpleegster moest worden. Zij had net een brief gekregen waarin een huwelijksaanzoek stond, maar die verscheurde ze en ze veanderde ogenblikkelijk haar mind; ze zei: ´Nu hij zijn ogen heeft verloren en hulpeloos is, zal ik zijn vrouw blijven, zal ik zijn hele leven voor hem zorgen´.
Plicht, de zin voor plicht, is een grote deugd; en wanneer die wordt volmaakt en verdiept in het hart van iemand dan wekt die hem tot een groter en hoger bewustzijn. Op die manier hebben mensen nobele zaken volbracht. De grote helden hebben een leven van plicht geleid.
De zin voor plicht komt voort uit idealisme. Hoe groter zijn ideaal van plicht hoe groter de mens. Volgens de Hindoes zijn degenen die plicht inachtnemen religieus, omdat Dharma, het Sanskriet-woord dat religie betekent, ook plicht betekent.
Het derde doel dat je in het leven kiest is om het beste van vandaag te maken. Het is het gezichtspunt van Omar Khayyám die iemand vertelde ´De beker van het leven precies nu te drinken´. In een kwatrijn in de Rubayat zegt hij:
Zuivert van verleden spijt en toekomstige angst.
Morgen! tja, morgen kan ik mezelf zijn
Met de zevenduizend jaar van gisteren!
Het is het gezichtspunt van iemand die zegt: ´Wat maakt het uit als ik in het verleden groot ben geweest? Het verleden is vergeten. En wie weet wat de toekomst zal brengen? Niemand kent de toekomst. Laten we het beste maken van dit moment, laat ons het leven zo gelukkig mogelijk als we kunnen maken?´ Het is geen verkeerd gezichtspunt. Het is een filosofisch gezichtspunt. Degenen die het aanhangen zijn gelukkig en schenken anderen geluk.
Ongetwijfld hebben al deze vier gezichtspunten ook een verkeerde kant. Maar wanneer we naar de goede kant ervan kijken bevindt er zich iets in dat we kunnen waarderen.
Mensen bezigen tegenwoordig een frase: ´Hij is een lollige goedzak´. In liedjes en bij verschillende gelegenheden wordt deze frase gebezigd om waardering te tonen voor die tendens van de mind die probeert dit moment een gelukkig moment te laten zijn. Dat is moeilijk, erg moeilijk, en niet iedereen krijgt dat voor elkaar; want het leven heeft zo veel conflicten, zo veel problemen. Je moet in het leven zoveel moeilijkheden onder ogen zien dat het niet iedereen is gegeven om in staat te zijn te blijven lachen. Teneinde te blijven lachen dient iemand ofwel erg dwaas te zijn en niets te voelen of over niets na te denken, maar alleen maar zijn ogen en zijn hart voor de wereld te sluiten, ofwel dient iemand zo hoog te zijn als de zielen zoals bedoeld in het verhaal van het wonder van Christus die over het water liep. Er zijn er die zinken en er zijn er die zwemmen, en anderen lopen over het water. Degenen die verdrinken in de ellende van het leven kunnen er niet uit komen; zij kunnen er niet uit komen en zijn daar ellendig; dat zijn degenen die zinken. Dan zijn er anderen die aan het zwemmen zijn; dat zijn degenen die zich door de conflicterende omstandigheden van het leven heen worstelen teneinde op een dag de oever te bereiken.
Er zijn echter nog anderen die over het leven heen lopen. Hun leven is het leven dat in het wonder van Christus die over water loopt symbolisch wordt uitgedrukt. Het is als het leven in de wereld en niet van de wereld zijn, de wereld aan te raken en er niet door aangeraakt te worden. Het behoeft een heldere perceptie van het leven, scherpe intelligentie en gedegen begrip, samen met grote moed, kracht en onverschrokkenheid. Hiermee bedoel ik niet te zeggen dat degene die het beste van het huidige moment maakt dezelfde is als degene die we zorgeloos en eenvoudig noemen. Die woont in een andere wereld; hij is zich niet bewust van de levensomstandigheden, hij is niet ontwaakt tot de conflicterende invloeden van het leven; als hij gelukkig is dan is dat niet verbazend, want hij is het geluk zelf. Ik bedoel degenen die ontwaakt zijn tot de levensomstandigheden, degenen die teder zijn en gevoelig voor de gedachten en gevoelens van anderen. Voor hen is het heel moeilijk om door te gaan met leven en tegelijkertijd te lachen. Als iemand dat kan dan is dat zeker een groots iets.
Het vierde aspect is dat van degenen die denken: ´Wat is het leven op aarde nou helemaal! Is het niet een paar dagen die we op de een of andere manier besteden?´ De dag eindigt, de maanden en de jaren gaan voorbij en zo glijdt de tijd voorbij. Je komt aan bij het einde van je leven voordat je daar erg in hebt en het hele verleden wordt in de nacht als een droom. Vraag iemand die honderd jaar heeft geleefd: ´Wat vind u van het leven op aarde?´ en hij zal antwoorden: ´De droom van één nacht, mijn kind, niet meer dan dat´.
Als het leven alleen dat behelst dan zullen degenen die het zo beschouwen na moeten denken over het hiernamaals. Precies zoals sommigen denken: ´Terwijl we kunnen werken dienen we hard te werken teneinde voor onze oude dag te zorgen zodat we het dan comfortabel hebben´, zo zeggen degenen die over het hiernamaals nadenken: ´Het leven is kort, het is slechts een kans. We dienen iets voor te bereiden zodat we er later profijt van hebben´. Er kunnen wat mensen zijn die het juiste begrip hebben, terwijl anderen zich er te veel zorgen over maken en de verkeerde conceptie van het hiernamaals hebben; toch hebben de wijze mensen die geloven dat ze de tijd en de gelegenheid te baat dienen te nemen die hen is geschonken in dit leven om zich voor te bereiden van het volgende leven, veel volbracht. Het is iets om te bewonderen.
Men zegt dat de aarde, de lucht en de ruimte geen verblijfplaats bieden aan iemand die niet voldoet aan de eisen van het leven, hoewel er voor uitzonderlijke zielen uitzonderlijke wetten gelden, want de levens van uitzonderlijke wezens kunnen niet in dagelijks taalgebruik worden uitgelegd. Je kunt je afvragen wat de toekomst van degenen zal zijn die niet hebben voldaan aan de eis van het leven; zullen ze nog eens terug moeten keren om hun les te leren? We dienen allemaal nu onze les leren. Het leven wordt nu geleid, de eis ervan is er nu en we dienen er nu aan te beantwoorden. Op elk moment worden we gevraagd een bepaalde plicht uit te voeren, een bepaalde verplichting na te komen; het is de ware religie ons hiervan bewust te worden en dat op de meest geschikte en juiste wijze te doen.
We begrijpen de eisen van het leven beter door het leven beter te begrijpen. Er zijn sommige mensen die niet beantwoorden aan de eisen van het leven omdat ze niet weten wat het leven van hen vraagt; en er zijn andere mensen die niet beantwoorden aan de eisen van het leven hoewel ze dat wel weten. Wanneer de eisen van het uiterlijke leven verschillen van wat het innerlijke leven van ons vraagt dan zouden we de eisen van het uiterlijke leven moeten vervullen zonder de eisen van het innerlijke leven te verwaarlozen, zoals in de Bijbel wordt gezegd: ´Geef de Keizer wat des Keizers is en geef God wat van God is´.
We moeten als eb en vloed worden. Dit is een symbolische expressie. Een bepaalde zaak wordt op het ene moment volbracht door sympathie en op het andere moment door onverschilligheid; de ene situatie dienen we tegemoet te treden door er interesse in te tonen en in een andere situatie dienen we onverschillig te worden, ons er niet mee bezig te houden. Als er in een zee constant eb zou zijn en geen vloed, of altijd vloed en geen eb, dan zou dat een dode zee zijn. De levende zee is zowel inhalerend als exhalerend; dus in alles wat we doen in het leven zouden we in staat moeten zijn elke situatie en gebeurtenis tegemoet te treden op de manier die de situatie vereist.
Er zijn vier verschillende manieren die mensen volgen om het doel van hun leven te bereiken: het verkrijgen van weelde, het nauwgezet zijn in hun plicht, het beste van elk moment van het leven maken en het zich voorbereiden op de toekomst. Deze vier hebben allemaal hun goede punten. En wanneer je je dit eenmaal realiseert dan is er geen noodzaak om iemand te beschuldigen omdat die een ander pad heeft genomen dan het onze om het doel van het leven te bereiken. Door dit te begrijpen word je tolerant.
En nu komen we bij het ultieme doe van het leven dat altijd één en hetzelfde is: want iedereen heeft ten slotte hetzelfde doel te bereiken, op welke manier dan ook, hij zal het bereiken. Hij zal er bewust of onbewust, gemakkelijk of met moeite, komen; maar hij moet het bereiken. Dat is spirituele bereiking. Je zou je af kunnen vragen of iemand die zo materialistisch is dat hij er nooit over nadenkt en die weigert deze kwestie te overwegen ooit spirituele verwerkelijking zal bereiken, het antwoord is echter ja; iedereen is, bewust of onbewust, spirituele bereiking aan het najagen. Soms neemt hij niet dezelfde weg als wij, soms verschillen zijn en ons gezichtspunt van elkaar en soms bereikt iemand veel eerder dan iemand anders spirituele bereiking. Die kan in één dag tijd worden bereikt en iemand anders kan er zich zijn hele leven voor hebben ingespannen en het toch nog niet bereikt hebben. Wat bepaalt dat? De evolutie van een specifieke ziel.
Er worden in India verhalen verteld over hoe iemand tot spiritueel bewustzijn werd gewekt nadat hij één woord van zijn Guru had gehoord. Dat ene woord inspireerde hem onmiddellijk om het hogere bewustzijn aan te raken. We horen daarentegen in het Oosten ook verhalen over mensen die het woud of de bergen in gingen, die dagen en maanden vastten, die werden opgehangen aan hun voeten met hun hoofd naar beneden of die jarenlang recht overeind stonden. Dit laat zien hoe moeilijk het voor de ene is en hoe gemakkelijk voor de ander. We begaan tegenwoordig een grote fout wanneer we de evolutie van iedereen als dezelfde beschouwen. Er zijn grote verschillen tussen mensen. De een is aan het kruipen, de ander is aan het lopen en weer een ander is aan het vliegen. En toch leven ze allemaal onder dezelfde zon.
Het is in het Oosten voor degenen die beginnen te zoeken naar een spiritueel doel de gewoonte om een leraar te zoeken. Zij beginnen de spirituele reis niet in hun eentje, want duizenden jaren van ervaring hebben geleerd dat het voor het betreden van het spirituele pad nodig is om de een of andere leider te hebben die je kunt vertrouwen teneinde hem tot het einde te volgen. Er bestaat ongetwijfeld een groot ontwaken in het Westen. Iedereen wil iets weten over het spirituele pad; maar de moeilijkheid is niemand zich bij één en hetzelfde houdt. Er zijn er velen die eerst naar de ene esoterische school gaan en vervolgens naar een andere, enz. Uiteindelijk hebben ze zoveel geleerd dat ze niet weten wat waar is en wat vals is, wat juist is en wat verkeerd. Het is net als het bezoeken van een restaurant en daar zo veel te eten dat je niet in staat bent het te verwerken. Bovendien blijft er geen onderscheiding tussen vals en waar over wanneer iemand alles tot zich neemt wat vals en waar is.
Om het voorbereidende doel van ons leven te bereiken dienen we ons natuurlijke ritme te vinden. Vandaag de dag volgen mensen verkeerde methoden. Zij gaan naar een helderziende en vragen hem naar het doel van hun leven. Dat kennen ze zelf niet. Ieder ander dient hun dat te vertellen behalve hun eigen spirit, hun eigen ziel; zij vragen het anderen omdat ze zichzelf niet afstemmen op die toonhoogte waar ze intuïtief aan kunnen voelen waar zij voor leven. Als iemand anders zegt: ´Jij bent hier om een houthakker of een advokaat of een rechter te worden´, dan bevredigt dat onze behoefte niet. Onze eigen spirit dient tegen ons te spreken. Wij dienen in staat te zijn onszelf te verstillen, onze spirit af te stemmen op het universele bewustzijn teneinde te weten wat het doel van ons leven is. En wanneer we eenmaal dit doel kennen dan is het het beste om je daar ondanks alle moeilijkheden voor in te spannen. Niets zou ons mogen ontmoedigen, niets zou ons ervan moeten weerhouden als we eenmaal weten dat dit het doel van ons leven is. Dan dienen we dat na te streven zelfs ten koste van alles, want wanneer het offer groot is schenkt het gewin uiteindelijk een grotere macht, een grotere inspiratie. Stijging of val, succes of mislukking doen er niet toe zolang als je het doel van je leven maar kent. Als je negenennegentig keer faalt zul je de honderdste keer slagen.
Dus het ultieme doel waar de ziel elk moment van ons leven naar op zoek is, is ons spirituele doel. Je kunt je afvragen hoe je dat doel verwerft. Het antwoord is dat hetgeen waarnaar je op zoek bent zich binnen in jezelf bevindt. In plaats van aan de buitenkant te zoeken, dien je naar binnen toe te zoeken. De manier om te beginnen dit te bereiken is om voor enige tijd al je zintuigen zoals zien, horen, ruiken, aanraken op non-aktief te zetten teneinde een scherm voor het uiterlijke leven te plaatsen; en door concentratie en door die meditatieve kwaliteit te ontwikkelen kom je vroeg of laat in contact met het innerlijke zelf dat communicatiever is, dat luider spreekt dan alle herrie van deze wereld; en dit schenkt vreugde, creëert vrede en brengt een spirit in je voort die zichzelf-genoeg-is, een spirit van onafhankelijkheid, van ware vrijheid. Op het moment dat je in contact treedt met je zelf voel je je één met God. Op deze manier, als de communicatie met God op de juiste manier wordt gezocht, wordt spiritualiteit verworven.