De Murshid is iemand die ontvankelijk is voor het woord van God van binnenuit, die wordt verlicht en die zich in éénheid met God bevindt.
Er zijn twee soorten murshid. Op de eerste plaats is er de murshid die inspiratie ontvangt in de jungle of in de eenzaamheid en tevoorschijn komt wanneer hij tot de volheid van de boodschap is aangekomen om een geschikte Talib of Mureed te vinden, iemand die ontvankelijk is, aan wie hij deze boodschap kan geven, want het licht dient expressie te vinden. Er is geen lering nodig om dit licht zich te laten manifesteren. De meest ongeletterden zijn de grootste leraren in de wereld geweest. Een vooraanstaand voorbeeld is Kabir, de wever die boeken vol met geïnspireerde gedichten heeft geschreven. Zijn gedichten waren in de taal van een ongeletterde man, maar desondanks zijn ze over in India gelezen en bewonderd en wordt Kabir beschouwd als een van de grootste en meest verlichte leraren. Dit soort murshids verzamelt derhalve mureeds om zich heen die ontvankelijk zijn en die zichzelf passief maken om zijn training te ontvangen. Dit is moeilijk voor sommige mensen die zeggen dat ze hun individualiteit niet op kunnen geven voor een ander. Maar wanneer we deze kwestie dieper bekijken dan kunnen we ons afvragen: ´Wie is een ander?´ Dan beseffen we dat er in de ware zin van het zijn er slechts één zijn is. Wanneer de sluier van onwetendheid wordt opgetild dan is er niet langer een of andere ´ik´ en ´jij´, maar bestaat er slechts de Ene. Dit is de lering van de Bijbel en van alle geschriften. De murshid en de mureed zijn één.
De andere murshids zijn Kaliefen, diegenen die behoren tot de bijzondere school zoals de Chishtiyas, Qadiri, Naqshibandi, Sohrwardi en die hun training baseren op een zorgvuldige en bijzondere observatie van menselijke wezens, hun karakters en neigingen. Zij onderrichten exact dezelfde waarheid als de andere soort Soefi, maar zij volgen een methode die aangepast om geschikt te zijn voor het geloof, de overtuiging, de natuur en de omgangsvormen van het volk dat door hen wordt beheerd. Het systeem is slechts een uiterlijk gewaad, de jas als het ware. Veel mensen beweren alles over Soefisme te weten door eenvoudigweg er in boeken over te hebben gelezen, maar wat zulke mensen weten is in werkelijkheid slechts het systeem, het uiterlijke gewaad, niet de innerlijke waarheid.
Sommige mensen die soefisme bekijken als onderricht door een moslim die in de moskee aan het preken is, noemen soefisme vanzelfsprekend een tak van de Islam; maar zij weten niet dat het zaad dat in de vrucht wordt gevonden in zijn oorsprong de wortel van dezelfde plant was. Degenen die soefisme in het gewaad van het Hindoeïsme zien, zeggen dat ze voortkomt uit het Hindoeïsme. Degenen die de gelijkenis met het Boeddhisme zien, zeggen dat de oorsprong ervan het Boeddhisme is.
Nu dat de boodschap van het Soefisme in het Westen verkondigd wordt waar men voornamlijk christelijk is en daar de boodschap wordt gegeven op een manier die past bij het geloof, de overtuiging, de gewoonten en de omgangsvormen van de inwoners kan iemand die het ware idee van soefisme niet kent zeggen dat dit een nieuwe sekte van het Christendom is. Laat de mensen het noemen wat ze maar willen; daar Soefisme de essentie van alle religies is, maalt zij weinig om welk geloof mensen uitoefenen, mits zij die op de juiste wijze begrijpen.
In het Oosten zijn er veel van zulke scholen. Ingewijd zijn in een van die scholen heeft een groot spiritueel voordeel, daar de ingewijde de hulp heeft, niet alleen van zijn murshid, maar ook van alle eerdere murshids die zijn overgegaan naar de andere kant. Hij is in feite een schakel in een ketting. De murshid is als een tuinman die alle bloemen, planten en vruchten in zijn tuin kent en ze op zorgzame wijze verzorgt. Op zo´n zelfde wijze verzorgt de murshid al diegenen die zich aan zijn leiding hebben toevertrouwd.
De murshid is ook als een arts. Hij schrijft elke mureed medicijnen voor die geschikt zijn voor zijn behoeften. Niet aan iedereen wordt hetzelfde medicijn gegeven.
Een ware murshid wordt gezien als een brug om zijn mureeds te verenigen met hun Heer. Hij is als het ware de poortwachter van het paleis van de koning en alleen hij kan de innerlijke deur openen die naar de ontvangstkamer leidt. De murshid is veel grootser dan een aardse soverein, want door zijn blik of woord kan hij het leven van een ander die in vertrouwen naar hem toekomt, veranderen, want zijn koninkrijk is het Koninkrijk van de Hemel, dat over alle koninkrijken van de aarde heerst. Hafiz zegt: ´Begrijp de mouwen gemaakt van lompen van de derwisj niet verkeerd, want onder die mouwen die vol lappen zitten, worden zeer machtige armen verborgen´.
De murshid verlangt zowel alle aardse als hemelse zegeningen voor zijn mureeds; maar hij kan weinig uitrichten als er geen ontvankelijkheid en vertrouwen is. De murshid legt veel meer nadruk op het leven van de mureed dan op de nauwgezetheid van zijn meditatie. Hij legt er de nadruk op dat het veel belangrijker is om in je leven eigenschappen als vriendelijkheid, omzichtigheid en liefde te cultiveren. Als de mureed daarin faalt dan is de murshid niet in staat hem te inspireren, want de mureed staat dan in zijn eigen licht.
Er wordt een verhaal verteld over een mureed die enige jaren onder de leiding van een murshid was geweest en toch zijn doel niet had bereikt. Hij had velen zien komen en geïnspireerd zien gaan. Uiteindelijk ging hij naar de murshid en vroeg waarom dit zo was. De murshid gaf als antwoord: ´Mijn zoon, het fout ligt niet in mij, maar in uzelf´. Op dat moment kwam er een dolle hond langs en de murshid keek ernaar en de hond was meteen genezen van zijn gekte. Hij legde vervolgens uit dat het niet het gebrek aan macht van de kant van de murshid was, maar gebrek aan reactie van de kant van de mureed. Hafiz zegt hierover: ´Degenen met een duistere bestemming kunnen niet gegidst worden door de verlichte mensen´.
