Vanuit het gezichtspunt van de mysticus is het leven in al zijn aspecten communicatief; als je maar het geheim van communiceren met het leven kent. Zolang je onbekend bent met dit geheim ben je doof en blind hoewel je oren en ogen hebt. Er bestaan verhalen over wijze mannen en heiligen die met bomen, planten, stenen, bergen en zeëen spraken. Mensen vatten deze verhalen op als legenden, maar het is zo waar als al het andere in deze wereld van variëteit. Het is niet alleen waar van het verleden maar het is nog steeds mogelijk, als je maar weet hoe je me het leven moet communiceren.
In de lagere schepping herkennen we een zintuig dat we instinct noemen: de neiging die de vogel laat vliegen en de vis laat zwemmen zonder dat ze dat leren. Dit instinct verschijnt onder de lagere schepping ook als intuïtie. Veel wetenschappers zeggen tegenwoordig dat dieren geen mind hebben, maar in werkelijkheid hebben alle schepsels een mind, zelfs planten en bomen. Degenen die dicht bij de natuur leven, degenen van wie het levenswerk de landbouw is en degenen die in eenzaamheid onder de dieren leven, kennen het feit dat dieren vaak waarschuwen voor ziekte, dood, storm of overstroming. Zij hebben intuïtie. Het mechanisme van het lichaam en de mind van de mens is nog verfijnder; de mens is ontvankelijk voor een grotere intuïtie; en toch lijkt het alsof dieren sommige dingen eerder waarnemen dan de mens. De reden is dat de mens zo geabsorbeerd wordt door zijn uiterlijke leven, door zijn doel in het leven, dat het voor hem heel moeilij is om in intuïtie te geloven en daarom raakt zijn intuïtieve zintuig afgestompt en blijkt hij minder intuïtief te zijn dan de lagere schepping.
Degenen die in eenzaamheid dicht bij de natuur leven of boeren die op het platteland leven hebben een grotere intuïtie dan intellectuele mensen die temidden van het wereldse leven leven. Dit laat zien dat het leven dat we tegenwoordig in de grote steden leven een onnatuurlijk leven is, geleefd in een kunstmatige atmosfeer, kunstmatig voedsel etend, kunstmatige manieren van doen aannemend. Dus verlies je die hemelse kwaliteit, de goddelijke erfenis van de mens die wordt getoond in de intuïtieve kwaliteiten. Verfijnde mensen lijken meer intuïtie te hebben dan grove mensen, vrouwen lijken een grotere intuïtie te hebben dan mannen. De reden is dat de vrouw van nature ontvankelijk is. Het is de ontvankelijkheid van haar rijpere wezen dat haar intuïtiever maakt. Soms redeneert en beargumenteert de man, maar zegt de vrouw: ´Ja, maar ik voel dat het zo en zo is´; en haar gevoel blijkt juist te zijn, hoewel zij er geen reden voor kan geven.
In iedere persoon bestaat er min of meer een zintuig om impressies waar te nemen en dat is de eerste stap in de richting van intuïtie. Hoe verfijnder iemand is hoe groter zijn waarneming. Maar iedereen voelt af en toe als een impressie de omstandigheden van een plaats, het karakter van de mensen die hij ontmoet, hun gerichtheden, motieven, verlangen en hun evolutiegraad. Wanneer dit gebeurt en je gevraagd wordt waarom je dat zo voelt dan kun je niet altijd een uitleg geven. Je kunt zeggen dat het door zijn gezicht, zijn atmosfeer of door iets wat hij heeft gezegd komt. Maar in werkelijkheid is het een gevoel wat niet in woorden valt uit te drukken. Een verfijnd, gevoelig en intelligent persoon krijgt altijd een impressie bij het zien van iemand.
De volgende fase is intuïtie. Door intuïtie ontvang je waarschuwingen omtrent een komend gevaar, de belofte van succes of het voorgevoel van mislukking; je voelt het wanneer er de een of andere verandering in het leven plaats gaat vinden. Maar heel vaak verlies je dat intuïtieve vermogen doordat je geen zelfvertrouwen hebt. Je vreest dat je intuïtie verkeerd is; en op deze manier verlies je zelfvertrouwen. Je denkt vaak dat je intuïtie niet juist is; door je intuïtie te volgen zul je falen en dus volg je een andere koers. Dat is de manier van het redeneren, van de logica, maar je intuïtie raakt vanzelf na een tijdje afgestompt. Als je geen gebruik maakt van dit zintuig dan verdwijnt het en iemand die in staat is om op intuïtieve wijze waar te nemen verliest dan dat zintuig.
Iets anders prachtigs met betrekking tot intuïtie is dat je in overeenstemming met je oprechtheid wordt gezegend met intuïtie. Als iemand serieus, oprecht, sympathiek en vriedelijk is dan zal hij worden gezegend met intuïtie; maar als deze kwaliteiten missen dan zal intuïtie ook missen. Ook ondervinden degenen die geen intuïtie hebben moeilijkheden bij het bereiken van het spirituele ideaal, want spirituele overtuiging komt niet voort uit uiterlijke ervaring of door de rede of de logica; het is een overtuiging die van binnenuit ontspringt in de vorm van intuïtie. En als het intuïtieve zintuig niet wordt ontwikkeld dan is de overtuiging van die persoon niet sterk. Iemand die intuïtie mist, mist ook overtuiging; en als hij een overtuiging heeft dan zal die overtuiging niet sterk genoeg zijn, want die wordt niet op een gezonde fundering gebouwd.
De volgende stap langs het pad van intuïtie is inspiratie. Dichters, schrijvers, musici, denkers en filosofen zijn in staat gebruik te maken van dit zintuig. Anderen hebben het maar weten niet hoe ze het moeten gebruiken. In de kunst, in de dichtkunst of in de muziek kun je in een paar seconden via inspiratie dat creëren wat je anders nog niet in tien jaar tijd kunt creëren. Wat geïnspireerd wordt komt als iets dat van te voren al gearrangeerd is en er hoeft door het brein en de mind weinig gedaan te worden. Bovendien is alles wat via inspiratie komt levend en zeer mooi en harmonieus vergeleken bij de kunst, dichtkunst of muziek die het resultaat van het brein is. Muziek van de grote musici uit het verleden zoals Wagner of Beethoven is nog steeds levend. En ongeacht hoe vaak je het hoort je blijft er altijd dorstig naar. Moderne muziek heeft die aantrekkingskracht niet.
Met klassiek kunst is het hetzelfde. Er is iets levends in die kunst en vandaag de dag met alle vooruitgang die er in de kunst is geboekt, mist dat bewuste iets. Met poëzie is het hetzelfde. In Perzië zijn er zulke grote dichters als Hafiz, Rumi en Sa´di, wier werk vandaag de dag nog steeds wordt bestudeerd en door miljoenen mensen in het Oosten hooglijk wordt gerespecteerd; zij vinden dat er geen menselijke cultuur zou kunnen zijn zonder deze werken. Hun werk is de fundering van de menselijke cultuur in het Oosten geweest; veel van de latere dichters hebben geprobeerd hetzelfde soort werk te produceren, maar zij zijn daar zelfs na vele eeuwen niet in geslaagd; het lijkt erop dat de inspiratie verloren is. Wanneer dan ook inspiratie komt is die levend en levenschenkend; en die zal altijd voortduren en je zult die nooit moe worden.
Wat is de theorie van inspiratie? Waar vind je die? Waar komt die vandaan? Er is een schatkamer waarin alle kennis die is verzameld, ervaren, geleerd en ontdekt door menselijke wezens wordt opgeslagen; en die schatkamer is de goddelijke Mind, een mind waarmee alle minds zijn verbonden. Er is geen enkele ervaring waar we doorheen gaan die niet in die schatkamer blijft of erin wordt geregistreerd. Elke goede of slechte ervaring die we hebben, elk nieuw ding dat we leren, elke ontdekking die we doen wordt allemaal opgeslagen in die schatkamer. Je zou je echter af kunnen vragen: ´Hoe vind je daarin wat je nodig hebt? Als we een grote opslagplaats hebben, waarin zich wellicht honderden of duizenden dingen bevinden, dan is het moeilijk om iets te vinden wat we meteen nodig hebben!´ De macht van de mind, de wilskracht, is zodanig dat als je er genoeg van hebt je alles kunt vinden wat je wilt vinden. Er is een overlevering over iemand met een grote wilskracht die een bepaald meubelstuk wilde kopen. In de eerste de beste straat die hij inliep nadat hij zijn huis had verlaten zag hij in de etalage precies dat meubelstuk tentoongesteld dat hij verlangde. Hij werd er naar toe geleid. Wat je werkelijk wilt wordt door je aangetrokken en je wordt aangetrokken door hetgeen je wilt. Met de dichter, de musicus en de denker is dat hetzelfde. Wanneer hij op diepe wijze is geïnteresseerd in wat hij doet dan hoeft hij slechts te wensen; en door de automatische handeling van het verlangen wordt zijn wens een licht. Dit licht wordt op de goddelijke schatkamer geworpen en wordt geprojecteerd op het object dat hij wil. Het fenomeen van de wil en de inspiratie is zodanig dat zodra een geïnspireerd iemand wordt bewogen door de schoonheid en de harmonie van het leven en zijn ziel wenst uit te drukken, het licht van zijn ziel op dat specifieke object of op die specifieke kennis schijnt. Het komt onmiddellijk naar zijn mind, zich naar buiten toe uitdrukkend via zijn mind. Alles wat op deze manier van binnenuit voortgebracht wordt is volmaakt, harmonieus, mooi en heeft een wonderbaarlijk effect.
In vroeger tijden drukte de Sjah van Perzië de wens uit om een geschiedenis over Perzië te laten schrijven. Er werd hem echter verteld dat de registraties verloren waren gegaan en dat het heel moeilijk zou zijn om de verslagen over de koningen die in het verleden hadden geleefd op te sporen. Een dichter uit die tijd, genaamd Firdausi, zei echter: ´Ik zal de geschiedenis van Perzië schrijven´. Hij was een waarlijk geïnspireerd dichter. Mensen waren verbaasd; zij vroegen zich af hoe hij dat zou kunnen doen. Firdausi echter stuurde zijn ziel als het ware het verleden in en zijn ziel werd een schaal voor de kennis van het verleden, die hij in de vorm van poëzie uitdrukte. Zijn boek wordt De Sjah-Nameh van Perzië genoemd.
Veel mensen denken dat wetenschap wordt gebaseerd op de kennis van feiten bewezen door de rede en de logica en maar heel weinig mensen weten dat er in het begin altijd intuïtie is geweest. Alle wetenschappelijke ontdekkingen ontspringen aan de intuïtie; daarna heeft de rede zijn plek en helpt logica. De wetenschappers analyseren en maken hun ontdekkingen begrijpbaar voor anderen, maar in het begin komen deze uit intuïtie. Als de grote uitvinders van Amerika zoals Edison en anderen alleen maar grote ingenieurs waren geweest dan was dat niet voldoende geweest; hierachter, echter, bevond zich intuïtie.
Vandaag de dag is er een tendens om die kant van het leven niet toe te geven. Mensen geloven dat die niet solide genoeg is om te vertrouwen om intuïtie of inspiratie. Ik werd in Parijs ooit verrast toen ik een beroemde schrijver hoorde zeggen: ´Is er zoiets als inspiratie?´ Ik dacht: ´Hier is een groot schrijver die zelf beroemd is geworden en toch weet hij niet of er zoiets als inspiratie is?´ Mensen zijn door een continu materialistisch streven en door een continu ontkennen van de God-spirit, zo materialistisch geworden dat ze niet denken dat zoiets als inspiratie bestaat. Deze man was beroemd geworden zonder te geloven in inspiratie en dat was al wat hij wilde. Maar toen ik meer over het werk van deze schrijver had vernomen ontdekte ik dat zijn werk extreem kunstmatig was. Er zat geen diepte en geen hoogte in en dat is de soort die tegenwoordig succesvol is.
Je komt hetzelfde tegen wanneer je moderne toneelstukken gaan bekijken. Er is nauwelijks een toneelstuk met diepte. En als je vraagt waarom dat zo is, dan is het antwoord: om de man van de straat te plezieren. Dat betekent dat we iedereen tegen moeten houden teneinde de man van de straat te plezieren!
Na inspiratie is de volgende stap visioen. Het is meer dan inspiratie. Je hoeft niet alleen maar in een droom een visioen te zien: je kunt ook een visioen hebben als je wakker bent. Er is hierin niets waar je bang voor hoeft te zijn. Het is slechts helderheid van het innerlijke zicht. Kennis komt in een flits en een probleem wordt opgelost; een filosofisch probleem of een bepaalde verborgen wet van het leven of van de natuur is in een heldere vorm manifest geworden. Of je bent in contact gekomen met iets of met iemand op een onvoorstelbare afstand. Veel mensen hebben de ware betekenis van visioen verkeerd begrepen en hebben vaak voorgewend visionair te zijn; maar de ontwikkeling van het ware visioen duidt op grote vooruitgang van de ziel.
Wanneer je op het pad van intuïtie nog verder gaat dan kom je bij wat openbaring wordt genoemd, wat betekent dat alles en ieder wezen zijn geheim aan je openbaart. Zo iemand voelt dat elk blad een tong heeft om zijn legende te vertellen. Hij ontdekt dat elke ziel een levend boek is dat zijn eigen verhaal hardop voorleest. Hij ontdekt dat elke omstandigheid in het leven voor zijn ogen binnenste buiten wordt gekeerd zodra hij ernaar kijkt. Hij voelt dat hij thuis is op aarde en in de hemel en dat zowel het hier als het hiernamaals manifest worden voor zijn ziel.
Hoe gebeurt het dat je intuïtie of inspiratie ervaart en waarneemt en dat je visioenen ziet en openbaringen krijgt? Er is een verhaal over de Apostelen die onmiddellijk veel talen spraken. Dit betekent niet dat ze Frans, Engels, Duits of Spaans konden spreken. Het betekent dat ze de taal van elke ziel spraken, dat elke ziel tegen hen begon te spreken, dat zij met iedereen begonnen te communiceren. De betekenis van openbaring is het begrijpen van de taal van de ziel. Elke ziel is altijd aan het praten als je het maar zou kunnen horen. Het is niet altijd wat je in de herrie van de wereld of in de stem van de stem hoort; maar zelfs de zwijgende bomen en de stille bergen spreken tot ons wanneer we in staat zijn hen te horen. Het is een taal van vibratie, een onwaarneembare taal en toch kan een verfijnde mind die waarnemen. De enige uitleg ervan is dat het een muziek is. Voor een musicus is muziek een taal die hem iets vertelt. De hoge en de lage, de valse en de zuivere noot drukken allemaal iets uit en vertellen hem allemaal iets; het heeft allemaal betekenis. Iemand die geen student van muziek is kent die taal niet. Hij zal van de muziek genieten maar niet de taal kennen.
Vervolgens is er de taal van het leven, want het leven is ook muziek. Elke persoon vertegenwoordigt een noot in die muziek en dat vormt de symfonie van het leven. De een is afgestemd, de ander ontstemd, de een laat de juiste toon horen, de ander een valse. Op deze manier maakt elke persoon muziek of verstoort hij die. Openbaring komt voort uit het begrijpen van deze muziek. Je kunt dat niet leren; je kunt dat niet onderrichten, maar je kunt je hart afstemmen op die toonhoogte waar het begint te leven en begint te genieten van de muziek van het leven.
Op deze manier wordt openbaring waargenomen. Het gebeurt wanneer het hart wakker en levend is geworden, zodat het de vibraties kan waarnemen die uit elke ziel komen en elke omstandigheid draagt een er bepaalde betekenis aan over. De grote profeten en leraren die religie tot de mensheid hebben gebracht, die de mensheid hebben geïnspireerd met een hoger ideaal, die het mensdom hebben geleid tot spirituele verwerving, waren de zielen die openbaringen hadden. En wat zij de wereld hebben gegeven is hun interpretatie van die openbaringen die uit de muziek van het leven voortkwamen. Zodra echter een componist zijn muziek op papier heeft gezet raakt het meeste ervan verloren; en wanneer een profeet zijn leringen in de vorm van woorden geeft raakt ook het meeste verloren.
Er zijn sommige mensen die hun overtuiging als iets heiligs beschouwen en daar tevreden mee zijn; er zijn echter andere mensen die de spirit ervan willen kennen. De woorden die naar beneden tot ons zijn gekomen zijn slechts de interpretaties van de openbaringen die de profeten hebben ontvangen.
Als iedereen op de wereld de spirit van religie zou kennen dan zouden er niet zoveel verschillende religies en geloofsovertuigingen zijn. Zij zouden zich allen houden aan die ene waarheid. Dat er zoveel geloofsovertuigingen en zo veel religies zijn komt omdat zij religie niet begrijpen. Als je het begrijpt dan zou er slechts een religie zijn, op verschillende wijze geinterpreteerd door de verschillende leraren van de mensheid. Maar of de mensen het nu min of meer hebben begrepen, zij hebben allemaal voordeel gehaald uit de komst van de profeet naar de aarde hoewel zijn boodschap ongetwijfeld beter vervuld zou worden als die door meer mensen werd begrepen en als degenen die de boodschap begrijpen die nog beter zouden begrijpen.
