In balans ligt het hele geheim van het leven en het gebrek eraan verklaart de dood. Alles wat constructief is komt voort uit balans en alle destructie komt voort uit een gebrek aan balans. Wanneer balans vertrekt komen ziekte en de dood. Er zijn veel mensen die jarenlang ziekelijk en ziek zijn en toch wordt hun leven verlengt omdat ze iets van balans hebben. Zij zijn op fysieke wijze in verval, maar om hier tegenwicht aan te bieden hebben ze een ambitie in het leven die hen in leven houdt. Dat kan het verlangen zijn om het succes van een geliefde zoon te zien of het geluk van een dochter.
Alle religies en filosofieën hebben bepaalde principes opgelegd zoals vriendelijkheid, betrouwbaarheid en vergiffenis, maar de mysticus legt geen nadruk op principes, hij staat iedereen toe zijn eigen principes te hebben, elk overeenkomstig zijn gezichtspunt en evolutie. Er zijn bijvoorbeeld twee mannen, de een is zo mededogend dat hij zelfs een insect geen kwaad zou doen en hij zou geen zwaard kunnen trekken om een ander menselijk wezen te doden, terwijl de andere man omwille van zijn volk er tevreden mee is om te vechten en om te sterven.
Dit zijn twee tegenovergestelde gezichtspunten en beide zijn op hun manier juist. De Soefi gelooft derhalve dat je ieder vast moet laten houden aan het principe dat past bij zijn evolutie, maar voor zichzelf kijkt hij voorbij het principe naar dat principe dat er zich achter bevindt, de balans; en hij beseft dat datgene wat iemand uit balans brengt verkeerd is en dat datgene wat iemand in balans houdt juist is. Het is het belangrijkste om niet tegen je principes in te handelen. Als de hele wereld zegt dat iets verkeerd is en jij vindt zelf dat het juist is, dan is dat misschien voor jou zo.
De kwestie van balans verklaart het probleem van zonde en deugd en degene die dat begrijpt is de meester van het leven. In al onze handelingen moet balans zijn; heel extreem of niet erg enthousiast zijn is in dezelfde mate slecht. Er bestaat een gezegde: ´Twaalf ambachten, dertien ongelukken´. Dit is maar al te waar omdat er zo weinig moeite wordt gedaan en er zo niet één iets gedegen is verricht.
Een balans in ontspanning en activiteit is noodzakelijk omdat te veel gewicht aan de kant van ontspanning tot luiheid leidt en zelfs tot ziekte, terwijl een ongebalanceerde actitiviteit resulteert in zenuwachtigheid en zeer vaak in een mentale of fysieke storing.
