Het geheim van het idee van een zegening die te vinden is op de heilige plaatsen ligt in het principe dat de heilige plaats niet langer een plaats is; die is een levend wezen geworden. De profeten die er eeuwenlang de naam van God hebben geprezen en de wet van het goddelijke Wezen in het Heilig Land maakt dat die nog levend is en dat heeft aantrekkingskracht voor de hele wereld. Men zegt dat er op het graf van Sa´di al eeuwenlang rozen zijn opgekomen; en dat zijn graf nooit zonder rozen is geweest. Het is geloofwaardig, want hij heeft zijn Rozentuin met in gedachten schoonheid geschreven. Ofschoon het sterfelijke lichaam van Sa´di heen is gegaan duurt de schoonheid van zijn gedachten die eens werden voorzien van een stem nog steeds voort; en als die nog eeuwenlang zorgt voor rozen op de plek van zijn begraafplaats dan zou dat niet verbazingwekkend zijn.
Mensen vragen zich vaak af waarom de Hindoes, die zo´n grootse filosofische mind hebben en zo´n diep inzicht in de mystiek, zouden geloven in zoiets als een heilige rivier. Het is waar dat dat symbolisch is; maar daarnaast heeft die een andere betekenis. De grote Mahatmas, die leefden op de hoogten van de Himalayas waar de stromen van de Ganges en de Jumna ontstaan en die vervolgens verschillende richtingen volgen totdat zij zich weer verenigen en één zijn, is in werkelijkheid zowel diep in zijn symboliek als in zijn feitelijke natuur een fenomeen. In de symboliek ervan ontstaan de rivieren als één en veranderen vervolgens in dualiteit; en nadat de twee vele mijlen lang gescheiden zijn geweest worden ze tot elkaar aangetrokken; en vervolgens ontmoeten ze elkaar op een plaats die Sangam wordt genoemd, in Allahabad, een plaats van pelgrimage. Dit schenkt ons in de interpretatie ervan het ideaal van de gehele manifestatie, die één is in het begin, twee in haar manifestatie en zich op het eind verenigt. Maar hiernaast combineerden de gedachten van de grote Mahatmas die met het water meestroomden zich met deze levende stroom van de Ganges, die in de wereld komt. Hij bracht de vibraties van de groten; en hij sprak als een stem van macht, van ontwaken, van zegenen, van zuiverheid en eenheid tot degenen die het konden horen.
Degenen die zich niet bewust zijn van de zegening zijn ook gezegend door het baden in dezelfde rivier. Want het was niet slechts water; het was ook een gedachte, een zeer vitale gedachte, een gedachte van macht en met leven in zich. Degenen die dat hebben waargenomen, hebben zijn geheim waargenomen. Want in veel gedichten in het Sanskriet lees je hoe in de golven van de Ganges en van de Jumna de zieners de stem van de geëvolueerde zielen hebben gehoord en de atmosfeer hebben gevoeld als een ademstroom van die gevorderde wezens die via het water komt.
Er is een watertank in Mekka, een tank waaruit de profeten van alle tijden water hebben gedronken. Deze tank wordt Zemzem genoemd. Zij dronken niet alleen water; zij ontvingen ervan wat er in was gestopt en vervolgens laadden zij het op met wat zij het hadden te geven. Zelfs nu gaan de pelgrims daar naartoe en ontvangen het water als een zegening.
In India is een plek waar een grote healer gewoonlijk zat en tijdens zijn leven healde hij duizenden patienten; velen healde hij ogenblikkelijk. Op dezelfde plaats werd zijn graf gemaakt; en tot op deze dag worden mensen aangetrokken tot zijn tombe en velen die deze plaats, die Miran Datar wordt genoemd, aanraken worden ogenblikkelijk geheald.
In het Oosten wordt een verhaal verteld over vijf broers die aan het reizen waren. Ieder was op zijn manier getalenteerd, maar toen zij op een bepaalde plaats aankwamen ontdekten ze opeens dat zij hun talent kwijt waren. Ze waren verward, teleurgesteld en zij vroegen zich af wat de reden voor zo´n ervaring zou kunnen zijn; totdat de wijste onder hen door de macht van concentratie uiteindelijk ontdekte dat het het effect van de plaats was. De plaats had zijn leven verloren, het was een dode plaats; en iedereen die er kwam voelde zich alsof er zich geen leven in hem bevond; het innerlijke leven was verdwenen. We zien hetzelfde gebeuren bij land dat de kracht, de vitaliteit van de aarde heeft verloren nadat die vele duizenden jaren is gebruikt. Als het land dat op uiterlijke wijze kan verliezen dan kan op innerlijke wijze ook de vitaliteit, de adem van het land verloren worden. Vaak voelt men zich op de ene plek zeer geïnspireerd en op een andere plek depressief; op de ene plek verward, op een andere plek voelt men zich mat; je vindt niets van belang, niets wat je aantrekt. Je zou kunnen denken dat dat het effect van het weer is; maar er zijn plekken die naar buiten toe van nature heel mooi zijn, met een prachtig klimaat en toch voel je je er niet geïnspireerd. Als een schilder in een dood land wordt geboren kan zijn talent zich daar niet ontwikkelen. Er is geen voedsel, zijn artistieke impuls zal verlamd raken. Zelfs een plant is op zich niet voldoende; die heeft lucht, zon en water nodig. Toch kan een profeet een dood land inspireren door er alleen maar doorheen te reizen.
Jelal-ud-Din Rumi heeft eeuwen geleden gezegd dat voor de mens vuur, water, aarde en lucht objecten zijn; voor God zijn het levende wezens die op Zijn bevel werkzaam zijn. De betekenis van wat Rumi heeft gezegd is dat alle objecten, alle plekken als grammofoonplaten zijn: zij spreken dat wat er op is gezet; of je ziel hoort het of je mind, overeenkomstig je ontwikkeling.
Het lijkt erop dat mensen nu beginnen te geloven in wat men psychometrie noemt. Wat is dat? Dat is de taal leren die de objecten spreken; dat er naast de kleur of de vorm die een object heeft er iets in dat object is dat tot je spreekt. Dat hoort ofwel bij dat object ofwel bij degene die het object heeft gebruikt; maar het bevindt zich in het object.
Soms kun je een voorwerp in huis nemen en vanaf het moment dat je dat hebt meegebracht gaan er andere objecten kapot. Zo lang als het object er is zal er altijd een of ander verlies zijn. Het kan disharmonie in het huis brengen; het kan ziekte brengen; het kan tegenslag brengen. Derhalve vermijden degenen die het psychologisch effect kennen dat uit objecten vandaan komt altijd het verwerven van oude objecten, hoe mooi en waardevol ze ook zijn; zij hebben altijd voor hun gebruik nieuwe objecten gekocht. Natuurlijk kun je dit niet met juwelen doen; die dienen vaak oud te zijn; maar je ondervindt dat juwelen meer dan iets anders een effect op iemand, op zijn karakter, op zijn leven, op zijn levensaangelegenheden, op zijn omgeving hebben. Je kunt een parel verwerven die vanaf het moment dat het sieraard is gekocht geluk brengt, of het kan het tegenovergestelde effect produceren. Men denkt er heel vaak niet over na, het effect daarentegen is toch hetzelfde; het duurt voort.
Bovendien gaat er van wat je draagt een effect uit op je gezondheid, op de toestand van je mind, op je gevoel. Als dat een juweel is dan kan dat de stem van duizenden jaren hebben. Het juweel heeft net zo veel traditie achter zich als het oud is; dat verklaart het. Intuïtieve mensen die gevoelig en voelend zijn kunnen op bewuste wijze de vibraties van oude stenen waarnemen; het lijkt alsof zij tot hen spreken. Met alles wat je aan een ander geeft in de vorm van voedsel, snoep, drank, fruit of bloemen, geef je je gedachte, je gevoel; het heeft een effect. Onder de Soefis in het Oosten is er een gewoonte om iemand ofwel een stuk kleed, een bloem, fruit of wat graankorrels te geven; en er zit een betekenis achter. Het is niet wat er in dat object wordt gegeven, maar wat er mee wordt gegeven.
Hoe weinig weten we als we zeggen: ´Ik geloof in wat ik zie´. Als je kunt zien hoe de invloed werkzaam is, hoe gedachte en gevoel spreken en hoe de objecten daaraan deelnemen en ze aan een ander geven, hoe gedachte en gevoel, leven en invloed over worden gebracht via het medium van een object, dan is dat bijzonder prachtig.
