Er zijn vier zaken: de wil, de rede, het geheugen en het denken, die tesamen met het ego als de vijfde of belangrijkste zaak het hart vormen; deze vijf zaken kunnen het hart genoemd worden. In het definitief benoemen van de verschillende delen van het hart noemen we echter de oppervlakte ervan mind en de diepte ervan hart.
Als we ons het hart voorstellen als een lantaarn dan maakt het licht erin hem tot de spirit. We noemen het een lantaarn wanneer we niet aan het licht denken; maar wanneer er een licht is dan vergeten we het woord lantaarn en noemen we het licht. Wanneer we het hart spirit noemen dan betekent dat niet spirit vrij van het hart; net zoals het niet betekent het licht zonder de lantaarn, maar licht in de lantaarn; ofschoon het juiste gebruik van het woord spirit nochtans als de essentie van alle dingen is. Het essentiële licht en het leven waaruit alles is voortgekomen, dát is de spirit. We gebruiken het woord spirit echter ook in zijn beperkte betekenis; zoals het licht zowel van de zon, het aldoordringende licht, is als tegelijkertijd het licht in de lantaarn is; dat noemen we ook licht. Mensen noemen een deel van hun borst het hart. De reden hiertoe is dat er zich een orgaan in deze borst van vlees bevindt dat zeer gevoelig voor gevoel is, en natuurlijk vat de mens dit idee van het hart op als deel van zijn fysieke lichaam, omdat hij niet het idee kan bevatten van een hart buiten het lichaam.
Het ego staat los van de hiervoor genoemde vier vermogens: de wil, de rede, het geheugen en het denken. Het is als vier vingers en een duim. Deze vier vermogens zijn vermogens, maar het ego is een realiteit; het houdt in zich vast en biedt in zich verblijfplaats aan aan de vier andere vermogens en om het te onderscheiden als anders dan de vier vermogens noemen we het ego.
Het verschil tussen het denken en het verbeelden is dat de verbeelding een automatische werking van de mind is. Als de mind verfijnd is dan is er een verfijnde verbeelding; als de mind grof is dan is er een grove verbeelding; als de mind prachtig is, is er een prachtige verbeelding. De gedachte is ook een verbeelding, een verbeelding echter die wordt vastgehouden, beheerst en gericht door de wil. Wanneer we dus zeggen ´Hij is een bedachtzaam iemand´, dan betekent dat dat die persoon niet impulsief denkt, spreekt of handelt, maar dat er zich achter alles wat hij doet een wilskracht bevindt die de handeling van de mind beheerst en richt.
Net zoals de oppervlakte van het hart gekend wordt door de verbeelding en de gedachte, zo wordt de diepte van de mind, wat het hart is, gekend door het gevoel. Er zijn negen belangrijke gevoelens die onderscheiden kunnen worden als vrolijkheid, smart, boosheid, passie, sympathie, hechting, angst, verbijstering en onverschilligheid. Gevoelens kunnen niet tot deze negen worden beperkt, maar terwijl we talloze gevoelens onderscheiden kunnen we ze reduceren tot negen onderscheiden gevoelens die je in het leven ervaart. En er zijn zes ziekten die tot het hart behoren: passie, boosheid, dweperij, bedrog, jaloezie en hebzucht of inhaligheid.
Het hart is een van de lichamen van de ziel, het eerste lichaam van de ziel, dat lang mee opgaat met de ziel, zelfs op haar terugtocht. Het hart is hetzelfde als het engel-lichaam. De wereld van gevoel is hoger dan de wereld van de gedachte. Je zou kunnen zeggen dat het hart op een bepaalde manier dichter bij de ziel is en de mind dichter bij het lichaam. Maar tegelijkertijd ervaart de ziel via het gehele wezen, via het lichaam, via de mind, via het hart, daar zij zich op verschillende vlakken van het bestaan bevindt.
Hoe meer je over het onderwerp van het hart nadenkt, hoe meer je er achter komt dat als er al iets is wat ons over onze persoonlijkheid kan vertellen, dat dat dan het hart is; als er al iets is waarmee we onszelf voelen, of onszelf en wat we zijn kennen, dat dat dan het hart is en wat het in zich bergt. En wanneer iemand eenmaal de natuur, het karakter en het mysterie van het hart begrijpt dan begrijpt hij als het ware de taal van het gehele universum.
Er zijn drie manieren van waarneming. Een manier van waarneming behoort tot de oppervlakte van de mind; dat is het denken. Het denken manifesteert zich met een vastomlijnde vorm, lijn en kleur.
De volgende manier van waarneming is het gevoel. Dat wordt door een geheel ander deel van het hart gevoeld; het wordt gevoeld door de diepte van het hart en niet door de oppervlakte. En daarom neemt iemand, naarmate de hartkwaliteit in hem is ontwaakt, de gevoelens van anderen meer waar. Die persoon is gevoelig, omdat voor hem de gedachten en de gevoelens van anderen helder zijn. Degene die aan de oppervlakte leeft, neemt gevoelens niet helder waar. Ook is er een verschil tussen de twee, tussen wat er aan de oppervlakte van het hart leeft en wat er in de diepte leeft; met andere woorden: tussen wat er in zijn mind leeft en wat er in het hart leeft.
Er is echter een derde manier van waarneming, die zelfs niet door middel van gevoel gaat, die een spirituele taal genoemd kan worden. Dit gevoel komt uit de diepste diepte van het hart. Het is de stem van de spirit. Die behoort de lantaarn niet toe, die behoort het licht toe; in de lantaarn wordt die echter duidelijk waarneembaar en helder. En deze perceptie kan intuïtie genoemd worden, er is geen betere naam voor. Teneinde het leven ten volle te bestuderen dienen deze drie percepties te worden ontwikkeld. Alleen dan ben je in staat om het leven ten volle te bestuderen; en door het ten volle te bestuderen ben je in staat er een oordeel over te vormen.
