Er is een continue wens in elke ziel aan het werk om dingen perfect te zien in overeenstemming met iemands eigen opvatting van perfectie; en als iemand met deze wens doorgaat, raakt men teleurgesteld en ontmoedigd en bovendien wordt men beïndrukt met het gemis dat men ziet in omstandigheden, in personen, in wezens. Er is ongetwijfeld een ding dat iemand levend houdt en dat is hoop: als het vandaag niet goed is, dan zal het morgen wel goed komen; als het nu niet perfect is, zal het na een tijdje wel perfect zijn. En dus leeft men op deze hoop en als men deze hoop heeft opgegeven dan eindigt het leven. Als men is teleurgesteld in iemand, denkt men dat men in een ander alles zal vinden wat men verwacht; als men in de ene omstandigheid wordt teleurgesteld, dan hoopt men op een andere omstandigheid die de vruchtbaarheid van iemands verwachtingen tot gevolg zal hebben. De leraren en profeten hebben naar boven gewezen. Dat leert ons symbolisch dat men leeft door vooruit te kijken naar iets hoopvollers, en dat is het geheim van geluk en vrede. Maar als iemand eenmaal een idee heeft ontwikkeld dan is er niets in het leven om naar uit te zien, dan heeft hij het leven beëindigd.
Je zult om je heen zien dat degenen die leven en degenen die anderen helpen om te leven degenen zijn die met hoop en moed vooruit kijken in het leven. Hen kan men levende wezens noemen. Maar er zijn anderen die niet leven, want zij kijken niet vooruit naar het leven dat zich voor hen bevindt; zij hebben de hoop verloren. Om gered te worden zullen zij zich vastklampen aan de hoopvolle, maar als de hoopvolle ook een beperkte hoop zou hebben dan zouden zij samen met hen zinken. Zulke zielen zijn doods. Degenen die hoop en moed in het leven ontberen ontberen een soort energie van spirit. De norm voor gezondheid zoals de medicus die vandaag de dag begrijpt, is een energetisch, robuust lichaam, maar de norm voor ware gezondheid is de gezondheid van de spirit; niet alleen het lichaam is levend, maar ook de spirit. Degene die openstaat om alles te waarderen, die zich aangemoedigd voelt om alles te doen wat er op zijn weg komt; die zich vreugdevol, hoopvol voelt, die bereid is zijn plicht te vervullen, die bereid is pijn te lijden die op hem af komt; die bereid is verantwoordelijkheid op zich te nemen, die als een soldaar op het slagveld bereid is aan de eisen tegemoet te komen; deze persoon laat de spirit zien die in het lichaam verborgen is. Als het aan die instelling ontbreekt dan ontbeert iemand perfecte gezondheid en moet hij geholpen worden om die energie te verwerven.
Hopeloosheid kan overwonnen worden door vertrouwen. Op de eerste plaats door vertrouwen in God; en tegelijkertijd weten dat de ziel zijn kracht haalt uit de goddelijke bron. Elke gedachte, elke impuls, elke wens, elk verlangen komt daar vandaan en in de voltooiing ligt de wet van perfectie. En op die manier voelt iemand zich hoopvol. Maar wanneer iemand denkt: ´Wat zal ik doen? wat moet ik doen? hoe moet ik het doen? Ik heb de middelen niet; ik heb het geld niet; ik heb de inspiratie niet om het te doen; als iemand pessimistisch is over dingen dan vernietigt hij de wortels van zijn verlangens omdat hij door het ontkennen datgene afwijst wat hij anders had kunnen bereiken. Want door de goddelijke Vader in God te erkennen wordt men zich bewust van zijn goddelijke erfenis en dat er geen gebrek is in de goddelijke Spirit en derhalve geen gebrek in het leven. Het is slechts een kwestie van tijd. Als men zijn hoop in God opbouwt dan is er een vervulling ervan verzekerd.
Het is erg interessant om de levens van de groten in de wereld te bestuderen. We ontdekken dat sommige grote mensen bijna de vervulling van hun ondernemingen hebben bereikt en net voordat ze het doel hadden bereikt het doel zijn verloren; en er zijn sommige grote mensen geweest die het ultieme succes hebben bereikt in alles wat ze hebben ondernomen. Je zult altijd ontdekken dat de zielen van de eerste groep mensen de zielen zijn die met grote macht waren begiftigd maar toch vertrouwen ontbeerden, terwijl de anderen waren begiftigd met dezelfde macht en dat die macht werd ondersteund door vertrouwen. Iemand kan alle macht bezitten die er maar is, alle wijsheid en inspiritatie, maar als er een ding ontbreekt, en dat is vertrouwen, dan kan hij tot negenennegentig graden van succes komen en toch die ene graad missen waarvan het gemis uiteindelijk alles wegneemt wat er eerder werd verworven. Er is een gezegde in het Engels: ´all´s well that ends well´ (eind goed, al goed, vert.), zoals de Oosterlingen in hun gebeden zeggen: ´maak ons einde goed´; want als er nu een probleem zou zijn dan malen we daar niet om, omdat het succes, het ware succes, zit in de voltooiing ervan.
In deze manier van kijken kunnen we het geheim van het idee van het Paradijs vinden, het paradijs waarover gesproken wordt door de verheven zielen van alle tijden, en in alle geschriften zul je ontdekken dat een verwijzing naar het paradijs een hoop in het hiernamaals is, een hoop in de toekomst. Wanneer iemand vindt dat er geen rechtvaardigheid in het leven gevonden kan worden, of dat er een gemis aan schoonheid is, of dat er niet overal wijsheid te vinden is, en goedheid zeldzaam is dan begint hij te denken dat rechtvaardigheid zich ergens anders moet bevinden; alle schoonheid, wijsheid, goedheid moet ergens anders gevonden worden, en dat is in het paradijs. Hij denkt: ´Het bestaan ergens. Ik zal het ooit vinden; als dat niet in dit leven is, zal ik het in het hiernamaals vinden; maar er is een dag waarop de vervulling van mijn hoop, mijn wens, plaats zal vinden´. Deze persoon leeft; en deze persoon leeft om zijn wens in vervulling te zien gaan. Want in werkelijkheid zal het gemis dat men in iemand anders, in een ding, een zaak, een omstandigheid vindt niet altijd zo blijven. Want alles zal perfect zijn, alles moet perfect zijn; het is een kwestie van tijd. En we streven allemaal naar die perfectie en het gehele universum is werkzaam in de richting van hetzelfde doel. In die perfectie hebben de denkers en de groten van alle tijden hun paradijs gezien, omdat het God is die via de mens verlangt. Derhalve is het niet de wens van de mens; het is de wens van God en het heeft zijn vervulling.
Het leven op het fysieke niveau is beperkt, maar de macht van de wens is onbeperkt. Als de wens een moeilijkheid ondervindt bij de vervulling op het fysieke niveau bewaart hij toch zijn macht; en de wens is machtig genoeg om zijn werk te voltooien, stijgend boven of bevrijd van dit fysieke niveau van beperkingen. Derhalve is er de hoop op een paradijs gegeven door de groten. In de Bijbel wordt gezegd in het gebed van de Heer: ´Uw wil geschiede op aarde zoals in de Hemel`, wat betekent dat er zelfs een moeilijkheid bestaat om de wil van God op aarde te doen, vanwege de beperkingen. Derhalve is er een probleem bij het vervullen van de wens van iedereen, ofschoon er in de wens van iedereen de wens van God ligt. Ofschoon er een moeilijkheid in de fysieke wereld is, omdat dit de wereld van beperkingen is, kent de wens toch geen beperkingen. Maar de wens wordt in elkaar geslagen, krachteloos gemaakt, raakt versleten door continu geconfronteerd te worden met de beperkingen van dit fysiek niveau. Als hoop standhoudt en het vertouwen de hoop koestert, dan is er geen wens, groot of klein, die niet op een dag vervuld zal worden, zo niet op aarde dan in de hemel. Die vervulling van de wens kan paradijs genoemd worden.
´De hemel is de visis van de vervulde wens en de hel de schaduw van een ziel die in brand staat´. Ieman ging naar Ali en vroeg hem: ´Vertel ons over het hiernamaals en het inwilligen van wensen daar. Wat als dat niet waar is? Dan zouden al onze inspanningen op deze aarde tevergeefs zijn´. ´Niets is ooit tevergeefs´, zei Ali. ´Als het niet zou worden vervuld dan zouden jij en ik dezelfde ervaring hebben. Maar als het waar is dat er een paradijs is dan zul jij de verliezer zijn en ik zal erop winnen, want ik heb me erop voorbereid en jij hebt het idee bespot´.
Maar degenen die wachten op een paradijs in het hiernamaals of dat dingen uit zullen komen in het hiernamaals, kunnen er verschillend naar kijken: dat de macht van de wens zo groot is dat men het niet toe zou mogen staan om op het hiernamaals te wachten. Als er iets is wat vandaag voltooid kan worden, dan moeten we niet wachten totdat het morgen in het hiernamaals wordt voltooid. Want het leven is een mogelijkheid en de wens heeft de grootste macht en perfectie is de belofte van de ziel. Wij zoeken perfectie, omdat perfectie het ultieme doel is en het doel van de schepping. De bron van alle dingen is perfect; onze bron is perfect, ons doel is perfect; en derhalve werkt elk atoom van het universum in de richting van perfectie, en moet het vroeg of laat bewust bij perfectie uitkomen. Als dat niet zo zou zijn dan zou je niet in de Bijbel hebben gelezen: ´Wees perfect zoals jouw Vader in de hemel perfect is´.
