Hofmakerij is de basis waarop het huwelijksleven wordt opgericht. Ware hofmakerij is alle liefde die gericht wordt op een doel in de hoop dat te bereiken en met vastberadenheid in het najagen ervan. De overtuiging dat het doel ooit bereikt wordt en het vertrouwen dat de wens om te verwerven niet zal verzwakken voordat het is vervuld, is de spirit van ware hofmakerij.
Men ziet veel gevallen waarin een jongeman of een jonge vrouw, vanuit de wens om al het mogelijke plezier te krijgen, gedurende een seizoen gelukkig is met een vriend en met het wisselen van de seizoenen van vriend verandert: een soort rusteloosheid die tot een zodanige hoogte kan stijgen dat de jongere die plezier aan het maken is een nieuwe partner of een nieuw gezicht kan zoeken met wie hij elk nieuw pleziertje kan delen. Zulke jongeren kennen alleen pleziertjes die vergankelijk zijn en blijven op dezelfde plaats waar ze waren. En degenen die in veel ervaringen op zoek zijn om zich die eerste lente van de emotie te herinneren en zo van de ene naar de andere liefdesaffaire gaan totdat zij meer geïnteresseerd zijn in verandering dan in wat dan ook, verliezen hun zicht op de ware schoonheid van hofmakerij en de ware vreugde ervan. Hun liefdes die zo vaak veranderen maken hen niet zo heel veel uit; en hun harten, die nooit geleden hebben omdat liefde hen nooit volledig heeft geraakt, blijven onverlicht.
Vervolgens ziet men te vaak dat een jonge man of een jonge vrouw, misschien uit een grote behoedzaamheid of uit een fundamenteel gemis aan vertrouwen of geloof, meerdere liefdesaffaires tegelijkertijd heeft, terwijl ze denken uiteindelijk diegene te kiezen die het dichtst bij zijn of haar ideaal lijkt te komen. Ofschoon dit tot op een bepaalde hoogte een succesvolle manier kan lijken, zal het zeker het essentiële succes in het leven verhinderen. Want liefde is de macht die de oorspronkelijke oorzaak van de schepping is; het is de batterij die achter het mechanisme van het universum werkzaam is; en deze oorspronkelijke macht wordt in het individu ernstig beschadigd wanneer hij die macht probeert te verdelen door hem op meer dan één te richten die hij als mogelijke doelen van zijn liefde beschouwt.
Wat het effect van besluiteloosheid met betrekking tot anderen betreft, lijkt veranderlijkheid aan de kant van een man kwalijker resultaten te hebben dan veranderlijkheid aan de kant van een vrouw. Daar de positie van de vrouw, gezien vanuit zowel het morele, sociale als het fysieke gezichtspunt, delicater is is er meer gevaar dat de wond die een man haar toebrengt onherstelbaar blijkt. Tegelijkertijd moet een vrouw misschien meer dan een man berispt worden als zij wispelturig en veranderlijk blijkt daar zij van nature, met name in hartsaangelegenheden, een grotere stabiliteit bezit. De man en de vrouw die, uit behoedzaamheid of om welke reden dan ook, meer dan een iemand in het oog heeft om het hof te maken is niet in staat om aan wie dan ook genoeg te geven noch om van wie dan ook genoeg te nemen; hij is niet in staat om te nemen juist omdat hij niet in staat is te geven. Bedenk dan eens wat hij verliest! Als hij in staat zou zijn die golven van de oceaan te zien die in zijn hart bewegen, het hart dat groter is dan welke zee dan ook, zou hij nooit het waandenkbeeld hebben dat elke prijs te hoog zou zijn om te betalen voor het verlies van die emotie die in de intensiteit van de liefde komt.
De juiste partner komt op de juiste tijd en dan lijkt al het behoedzame uittesten nutteloos en breken als strootjes. Zodra gevoel wordt verdeeld omwille van zo´n reden als het uittesten van de geliefde, dan wordt het een business; men kan er dan niet langer over spreken als over liefde. En zodra het gevoel van iemand wordt verdeeld om zo´n reden dan begint men teleurstelling te ontwikkelen en de emoties worden uiteindelijk verduisterd door teleurstelling. Er kan voorwaar geen oprechte liefde zonder vastberadenheid, geen zoetgeurende liefde zonder oprechtheid zijn.
Er wordt vaak bij jonge mensen een neiging gezien jaloezie op te wekken en een diepere affectie te verwerven door de minnaar te laten zien hoe veel anderen hen bewonderen en derhalve hoezeer zij aanbidding waard zijn. Maar dit zijn de verkeerde tactieken, want de stroom die in een enkele stroom zou moeten stromen wordt door zo´n manoeuvre noodgedwongen verstoord. Een volhardende minnaar zal ongetwijfeld zijn strijd op het strijdtoneel van de liefde strijden om zijn ware of vermeende rivaal te overwinnen; maar na de strijd gewonnen te hebben zal de stroom van zijn liefde zijn verzwakt en mogelijk zijn uitgeput; meestal wordt die als gevolg van het conflict en de doorgestane druk zo verminderd dat de draad op elk moment kan knappen of kan doorslijten.
Men ziet ook jonge mensen die hofmakerij vanuit een praktisch standpunt benaderen, bedenkend welk praktisch voordeel zij er uit kunnen halen. Of het geld, gemak of positie is waaraan ze denken, ze houden van hetgeen waar ze naar op zoek zijn en niet van de persoon. Hoe liefhebbend of hartelijk een koppel ook mag lijken er kan alleen maar teleurstelling voor één van hen zijn als hun hofmakerij op zo´n basis wordt gebouwd. Want volgens een innerlijke wet van de natuur kan de ene vriend niet geheel gelukkig zijn als de andere vriend teleurgesteld is.
Wanneer de stroom van liefde in zijn volle sterkte stroomt dan zuivert hij alles wat er zich in zijn loop bevindt, zoals de Ganges in de leringen uit de oudheid iedereen die in zijn heilige wateren duikt, zuivert. Het zien van de devotie van een jongere in de aanwezigheid van de geliefde is meer dan een wonder, meer dan interessant of mooi. De pijn van zijn hunkering in haar afwezigheid, zijn poging om tot haar te komen en zijn planning om met haar te communiceren wanneer er geen ander kanaal of middel is; en zijn verbeeldingen, wat hij haar zou willen vertellen, hoe hij het zou willen vertellen, worden allemaal weggeveegd op het moment dat hij haar in het gezicht kijkt.
Oprechte hofmakerij is op zich een religie. Geen enkele religie kan zeker meer onderwijzen dan liefde dat kan. Wanneer de geliefde zozeer het centrum van het leven wordt dat de minnaar zijn zelfzucht begint te verliezen door de gedachte aan haar; wanneer hij zo onder de indruk is door haar schoonheid dat geen andere schoonheid, hoe groot ook, hem kan laten wankelen in zijn trouw aan haar; wanneer hij omwille van haar vriendelijk wordt en nadenkend; wanneer hij haar iets bekent waarvan hij niet wil dat iemand anders op aarde dat van hem weet; wanneer zijn verlangens veranderen in eerlijkheid en oprechtheid in alles, door zijn eerlijkheid en oprechtheid in de liefde, is er dan niet iets groter in zijn leven dan de religie die slechts onderricht wordt? Heeft hij niet zelf een directe inspiratie van de hemel boven ontvangen? Een minnaar die zo is geïnspireerd kijkt met dezelfde hoop uit naar zijn toekomstige leven met de geliefde als de vromen doen naar het leven in het hiernamaals. De ontmoeting tussen twee van zulke minnaars is niets minder dan een goddelijke verbinding, daar God, die liefde is en die in hun harten aan het slapen was, nu binnen in hen is gewekt.
Velen zeggen, en terecht, dat ouders controle zouden moeten hebben over de liefdesaffaires van hun kinderen, voor wie zij zo veel zorgen en problemen hebben verdragen. En wie zou de offers kunnen opsommen die ouders bereidwillig ondergaan om hun kinderen te ondersteunen en om hen te beschermen voor alle smart? Het is ongetwijfeld moeilijk voor elke ouder om te ontdekken dat het kind dat ooit zo hulpeloos en afhankelijk was zodra hij is opgegroeid onafhankelijk van wie dan ook een stap wil zetten, en een stap die zijn gehele toekomstige geluk zal beïnvloeden. Bovendien, zoals men in het Oosten zegt, is de jongere blind en met name blind als de liefde in het hart stijgt en de rede bedekt met wolken van emoties en elke discretie wegvaagt in een storm van gevoel. Op zo´n moment is het een derde die de werkelijke stand van zaken kan beoordelen. Moet de plaats van deze derder persoon de ouders ontzegd worden die, in de meerderheid van de gevallen, hun eigen jeugdige levens weer herleven in de jeugd van hun kinderen?
Tegelijkertijd lopen ouders die hun kind scheiden van de geliefde, door druk of door invloed, het gevaar dat ze ofwel hun kind dat moedig en onafhankelijk is helemaal van zich verwijderen ofwel het hart van de zwakkere op zodanige wijze vernietigen dat ze daar een pijn achterlaten die nooit wordt vergeten. Menige meid gaat in haar teleurstelling haar ouders die eens haar beste vrienden waren, zien als haar ergste vijanden. Ouders en kinderen leven in zo´n andere werelden; het temperament, de manier van kijken van de oudere lijkt de jongere zo vreemd.
En is het voor iemand echt mogelijk om de verantwoordelijkheid over het leven van een ander over te nemen? Kan er echt gedacht worden dat enige ziel het recht heeft een andere ziel te beheersen door macht of kracht? Er is één beheersing: affectie, wat het enige legitieme afschrikkingsmiddel is; maar affectie verliest al het geluk als het eenmaal vrijheid veronachtzaamt. Affectie kan nooit de vrijheid van het zelf en de vrijheid van de beminde uit het oog verliezen. En of het nu door middel van de liefde van de moeder of van de vader, of van degene die in hofmakerij liefheeft komt, als de vrijheid van de geliefde eenmaal is verhinderd, is er een fout tegen de liefde begaan.
Waar de attenties van liefde niet acceptabel zijn zouden ze moeten worden ingetrokken; waar de minnaar ontdekt dat de geliefde bezwaard wordt door de uiting van zijn liefde, of dat het hart van de geliefde veranderd wordt en in een nieuwe richting wordt gebogen zodat zijn macht niet langer in staat is het hart van de geliefde in de richting te houden die hij wenst, dan moet de minnaar (of dat nu de vader, de moeder of wie dan ook is) ophouden een respons op te eisen in plaats van de oorzaak te zijn van het kwetsen van de geliefde. Hij kan misschien onverschillig worden en zijn liefde uitwissen; als dat het geval, goed. Maar de ware minnaar accepteert de beker van verbittering uit de handen van de geliefde als een slok die voor het leven zuivert en bekrachtigt, wetend dat slechts kruisiging de bron van wederopstanding is.