De aantrekkingskracht die je in kleur en in geluid vindt, zet je aan om je af te vragen of er een mysterie achter is verborgen, of er een taal van kleur en geluid is die geleerd kan worden; en het antwoord is dat de taal van kleur en geluid de taal van de ziel is en dat het onze uiterlijke taal is die ons in verwarring brengt met betrekking tot de betekenis van die innerlijke taal. Kleur en geluid zijn de taal van het leven. Het leven drukt zichzelf uit op alle verschillende plannen van het bestaan in de vorm van kleur en geluid; de uiterlijke manifestaties van het leven zijn echter zo rigide en verdicht dat het geheim van hun natuur en karakter er onder begraven wordt.
Waarom wordt de wereld door de mystici een illusie genoemd? Omdat de natuur van de manifestatie zodanig is dat die haar eigen geheim dat zich binnenin haar bevindt omsluit en in een zodanig rigide vorm verschijnt dat de verfijndheid, schoonheid en het mysterie van haar karakter verborgen worden. Derhalve zijn de zoekers naar de waarheid van het leven, de studenten van het leven verdeeld in twee soorten. De ene wil leren van de uiterlijke verschijning; de ander wil het geheim ontdekken dat erachter verborgen wordt. Degene die van het uiterlijke leert krijgt de kennis van het uiterlijke, die we wetenschap noemen; degene die van het innerlijke leert, van wat er in deze manifestatie wordt verborgen, is de mysticus. De kennis die hij verwerft is de mystiek.
De eerste vraag die er in de mind van de intelligente persoon opkomt, is: wat in geluid en kleur heeft aantrekkingskracht op de mens? Zowel de toon en het ritme van de kleur als de toon en het ritme van het geluid hebben invloed op de toon en het ritme van ons wezen. Ons wezen is ons vermogen om toon en ritme die voortkomt uit geluid en kleur te resoneren; dit vermogen stelt ons in staat beïnvloed te worden door geluid en kleur. Dus hebben sommigen een voorkeur voor een bepaalde kleur en anderen hebben een voorkeur voor een andere kleur en sommige worden aangetrokken tot een bepaald soort geluid. In het zingen worden sommigen aangetrokken tot een bariton of een bas, anderen tot een tenor of sopraan. Er zijn zielen voor wie de cello aantrekkingskracht heeft; er zijn anderen die geïnteresseerd zijn in het geluid van de viool; sommigen houden van het geluid van de hoorn en van de trombone; en anderen prefereren de fluit. Wat toont dit aan? Dit toont aan dat er zich een bepaald vermogen in onze hart, in ons wezen bevindt en dat het van dat specifieke vermogen afhangt welk soort geluid ons aantrekt.
Tegelijkertijd hangt het van de trap van evolutie van iemand, van zijn karakter, van zijn natuur af of hij grof of verfijnd is; ook van zijn temperament, of hij een praktische aard heeft of dromerig is, of hij van het drama van het leven houdt of dat hij helemaal in beslag is genomen door de gewone dingen van het leven. Overeenkomstig zijn gezondheid, zijn temperament en zijn evolutie beïnvloeden kleur en geluid hem; en het bewijs hiervoor is dat hij vaak zijn voorkeur met betrekking tot kleur verandert. Er zijn tijden waarop hij een voorkeur voor blauw heeft of hij hunkert naar geel of naar oranje. Sommige mensen houden van diepe kleuren, anderen houden van heldere kleuren. Het hangt allemaal af van hun temperament en hun evolutietrap.
Muziek van welke aard dan ook heeft aantrekkingskracht voor iemand; de beste of de slechtste muziek, iemand houdt er wel van. Kun je niet zien hoe kinderen zichzelf kunnen vermaken met een klein blik en een stok? Het ritme komt binnen hun bereik van genot. De menselijke natuur lijkt daarop; ze neemt alles in zich op, van het hoogste tot het laagste. Ze heeft een zodanig groot vermogen dan er niets wordt uitgesloten. Alles heeft zijn plaats en alles wordt door de menselijke natuur geassimileerd. Er is tegelijkertijd handeling en niet-handeling. Het is niet alleen de trap van evolutie die ervoor zorgt dat iemand zijn voorkeur voor verschillende kleuren en tonen verandert, maar het is ook zo dat de verschillende kleuren en tonen hem helpen in zijn evolutie; en zij veranderen de snelheid van zijn evolutie.
De mens hecht heel vaak zo´n groot belang aan kleur en toon dat hij vergeet wat zich erachter bevindt en dat leidt hem tot veel bijgeloven, grillen en verbeeldingen. Velen hebben eenvoudigen van geest voor de gek gehouden door hen te vertellen welke kleur er bij hun ziel past of welke noot bij hun leven. De mens is altijd bereid om te reageren op iets dat hem in de war brengt en zijn mind verwart; hij is altijd bereid voor de gek te worden gehouden. Hij houdt er zozeer van dat iemand hem vertelt dat zijn kleur geel of groen is of dat zijn noot de C, D of F is, dat hij zich niet afvraagt waarom dat zo is. Dat is net zoiets als dat je tegen iemand zegt dat zijn dag de woensdag is en de donderdag de dag van iemand anders!
In feite zijn alle dagen onze dagen, alle kleuren onze kleuren. De mens is de meester van de gehele manifestatie. Het is aan de mens om alle kleuren en noten te gebruiken; zij staan hem ter beschikking, het is aan hem om er zo goed mogelijk gebruik van te maken. Het zou heel erg jammer zijn als we onderhevig zijn aan een kleur of toon. Daar zou zich geen leven in bevinden; dat zou een vorm van de dood zijn. De trap is voor ons gemaakt om omhoog te gaan en niet om op een trap te blijven staan. Elke stap is onze stap, als we die maar zouden durven te zetten.
Het mystieke gezichtspunt betreffend, is het eerste aspect dat Intelligentie bewust maakt van manifestaties geluid; het volgende aspect is licht (kleur). Het bewijs hiervoor kan zowel in de Bijbel als in de Vedanta gevonden worden. De Bijbel zegt: ´In het begin was het Woord en het Woord van God´; en dat zegt ook dat er eerst het Woord was en dat het Licht daarna kwam.
Wat is kleur? Een aspect van licht. We lezen in de Vedanta dat het eerste aspect van de Schepper, de bron vanwaaruit de gehele schepping is gemaakt, geluid was. In de Koran wordt gezegt: ´Het eerste bevel was “Wees”, en het werd´.
In de verklaring van het proces van de schepping hebben alle mystici, profeten en grote denkers van de wereld in alle tijdsperioden van de geschiedenis, de eerste plaats aan geluid gegeven. En de wetenschappers van tegenwoordig zegt hetzelfde. Hij zal spreken over stralen, atomen, electronen; en nadat hij door alle verschillende atomen van de substantie is gegaan zal hij uitkomen bij iets wat hij beweging noemt. Beweging is vibratie. Wij noemen slechts het effect van beweging geluid. Beweging spreekt en we noemen spraak geluid wanneer die hoorbaar is. Wanneer die niet hoorbaar is komt dat omdat er niet voldoende capaciteit is. De oorzaak van geluid is echter beweging; en er is altijd beweging. Dit laat zien dat het bestaan van de beweging niet afhangt van capaciteit.
Kleur is ook beweging. En zijn capaciteit maakt kleur voor ons concreet. Tegelijkertijd, ofschoon we een kleur groen of rood of geel kunnen noemen, is elke kleur voor iedereen anders; in fijne schaduwen van kleur zien mensen niet hetzelfde omdat de capaciteit in elk van hen anders is. De toon is in overeenstemming met de capaciteit. Met andere woorden: tonen en kleuren hebben geen verschillende waarden, maar ze worden voor ons verschillend wanneer we ze voelen of gewaarworden. In relatie tot ons zijn ze verschillend.
De conceptie van de vijf elementen, die de mystici altijd hebben gehad, kan niet in wetenschappelijke termen verklaard worden, omdat de mystici hun eigen specifieke betekenis hebben. Ofschoon de elementen aarde, water, vuur, lucht en ether genoemd kunnen worden, dient dit niet letterlijk opgevat te worden; hun natuur en karakter zijn volgens de mystici verschillend; maar daar woorden tekort schieten kun je geen andere namen aan deze elementen geven, ofschoon we in het Sanskriet duidelijk onderscheiden woorden voor ze hebben. ´Ether´ is niet ether in de wetenschappelijke zin; het is capaciteit. ´Water´ is niet water zoals we dat in de dagelijkse taal begrijpen; het is vloeibaarheid. ´Vuur´ wordt op een andere wijze begrepen; het betekent gloed of hitte, droogte, straling, alles wat levend is. Al deze woorden suggereren iets meer dan wat er gewoonlijk door hen wordt bedoeld.
De werking van deze vijf elementen wordt door verschillende kleuren en geluiden onderscheiden. De vijf elementen worden door geluid vertegenwoordigd. In de toonladders van muziek of de ragas van India en China wordt de raga van de vijf noten als de meest aantrekkelijke beschouwd; en mijn eigen ervaring is dat de toonladder van vijf noten veel aantrekkelijker is dan de toonladder van zeven noten. De toonladder van zeven noten ontbeert enige vitale invloed die de toonladder van vijf noten bezit.
Er bestaat een relatie tussen geluid en kleur. In werkelijkheid zijn ze één; het zijn twee aspecten van het leven. Leven en licht zijn één; leven is licht en licht is leven, en zo is kleur geluid en geluid kleur. Alleen als geluid kleur is is het meer zichtbaar dan hoorbaar en wanneer kleur geluid is is het meer hoorbaar dan zichtbaar. Je kunt de vereniging van kleur en geluid vinden door de wetenschap van de adem te bestuderen en te beoefenen. Wanneer je iets hoort is je eerste neiging om je ogen open te doen, om te proberen de kleur ervan te zien. Dat is niet de manier om het te zien, ofschoon kleur een taal is. Juist het leven dat hoorbaar is is ook zichtbaar; maar waar? Het is zichtbaar op het innerlijk plan. De fout zit hem erin dat de mens er naar zoekt op het uiterlijke plan. Wanneer hij muziek hoort wil hij de kleur ervan voor zich zien. Elke activiteit van de uiterlijke wereld is een soort reactie; met andere woorden: een schaduw van de activiteit die zich erachter bevindt en die we niet zien. En er is een verschil in tijd. Een activiteit die misschien twaalf uur eerder heeft plaatsgevonden is nu zichtbaar in kleur op het uiterlijke plan; dit is ook de verklaring van het effect van dromen op het leven. Van iets wat men ´s nachts in een droom heeft gezien zie je misschien ´s morgens het effect of zelfs een week later. Dit toont aan dat er enige activiteit is die plaatsvindt achter de schermen; en het wordt op het uiterlijke leven gereflecteerd in overeenstemming met hoe de activiteiten van het uiterlijke leven worden gestuurd.
Dit is de reden waarom een ziener of mysticus zeer vaak in staat is om op voorhand zijn eigen gesteldheid en die van anderen te weten, wat er komt of wat er geweest is of wat er op een afstand gaande is. Want hij kent de taal van geluid en kleur. En nu is de vraag op welk plan hij de taal van geluid en kleur kent? Op welke wijze manifesteert die zich aan hem? Je kunt die niet beperken door een bepaalde wet en toch volgt die tegelijkertijd een bepaalde wet. En waar ziet hij het? Hij ziet het in zijn adem.
Derhalve wordt de gehele cultuur van de spirituele ontwikkeling gebaseerd op de wetenschap van de adem. Wat zorgde ervoor dat Yogis, de mystici, in staat zijn gebeurtenissen van het verleden, heden en de toekomst te zien? De een of andere wet achter de schepping; een bepaalde werking van het mechanisme, wat een verfijnder mechanisme is. En hoe kan die gezien worden? Door je visie naar je zelf te openen.
Volgens de mystici zijn er vijf vermogens van je wezen, die vijf Akashas genoemd kunnen worden. Het ene vermogen dat iedereen kent en zich bewust van is is wat de ontvanger van voedsel, het lichaam, genoemd kan worden. En het ander dat min of meer wordt erkend is de ontvanger van het gevoel, dat in het gevoel verblijf houdt. En het derde vermogen is een wereld op zich, waar je je bewust bent van de verfijndere krachten van het leven, die werkzaam zijn binnen in jezelf. Zij kunnen je een gevoel voor het verleden, heden en de toekomst overbrengen, vanwege het feit dat ze helder zijn voor je visie. Je ziet ze.
Je kunt je echter afvragen: ´Hoe kan iemand de gesteldheid van een ander ontdekken?´ Niet omdat hij meer over anderen weet, want iemand is gemaakt om het meeste over zichzelf te weten; maar velen zijn zich niet bewust van het derde ontvangstkanaal, dat van het leven. Degene die zich bewust is van dit ontvangstkanaal van het leven is in staat het vermogen dat hij heeft leeg te maken en het mogelijk te maken dat het leven van iemand anders erop wordt gereflecteerd. Hij doet dat door zijn mind te focussen op het leven van een ander en daardoor ontdekt hij het verleden, het heden en de toekomst. Hij moet alleen de camera op de juiste plek neerzetten. Het is net als fotografie. De plaat is er; die is helder omdat zijn eigen vermogen leeg is en de doek die de fotograaf achter de camera over de camera en zijn eigen hoofd heen trekt is concentratie. Wanneer men concentratie meester is, wordt men de fotograaf. Hij kan al het licht op een plek focussen. Als we het op deze manier begrijpen is het allemaal wetenschappelijk; het wordt slechts een puzzel wanneer het ons voor voorgezet als een mysterie. Alles is een mysterie als we het niet kennen; wanneer we het kennen is alles eenvoudig. De ware zoekers naar waarheid zijn liefhebbers van eenvoud. De juiste weg is eenvoudig, helder, onderscheiden. Er is niets vaags aan. En hoe verder je dit pad van het mysterie van het leven volgt, hoe meer het leven aan je wordt onthuld. Het leven begint zijn geheim, zijn natuur uit te drukken. Wat er van de mens wordt geëist is een eerlijk volgen van de wet van het leven; in deze wereld is niets belangrijker dan de kennis van de menselijke natuur en de studie van het menselijke leven en deze studie ligt in de studie van het zelf. Het is de studie van het zelf die werkelijk de studie van God is.
