Het lijkt erop dat hetgeen de wetenschap uiteindelijk realiseert mystiek van het begin af realiseert volgens het gezegde van Christus: ´Zoekt U eerst het Koninkrijk van God en alles zal u worden toegevoegd´. Als je hoort over de huidige ontdekkingen over geluid en kleur vanuit het wetenschappelijke gezichtspunt dan begin je met je te verbazen. Je zegt: ´Wat! een nieuwe ontdekking, iets waar we nog nooit van hebben gehoord? Het is iets totaal nieuws´. En toch staat er in de Bijbel als je die openslaat: ´Eerst was er het Woord en het Woord was God´, en als je nog oudere geschriften van de Vedanta openslaat dan lees je in hun versregels dat er in de Schepper dat woord of die vibratie was; en als we bij de Koran uitkomen lezen we daar: ´Eerst was er het woord “Wees” en toen werd het´. De religies van de wereld, de profeten en de mystici die duizenden jaren geleden bestonden wisten van deze zaken. Tegenwoordig komt er iemand met een fotografische plaat en zegt: ´Hier heb ik een foto van geluid. Dit toont aan hoe belangrijk vibratie is en haar handeling op de plaat`. Hij beseft niet dat het iets is wat altijd al bekend is geweest, alleen werd er in spirituele termen over gesproken. De mens denkt niet na over wat er gesproken is; hij denkt dat hetgeen waarover gesproken wordt iets nieuws is. Maar wanneer we ons realiseren, zoals Salomo heeft gezegd, dat er niets nieuws onder de zon is dan beginnen we van het leven te genieten en zien we dat van tijd tot tijd dezelfde wijsheid aan de mens wordt onthuld. Degene die de waarheid via wetenschap zoekt, degenen die die via de religie zoekt, degene die haar vindt via filosofie, degene die haar vindt via mystiek in welke vorm ze ook maar de waarheid zoeken, zij zullen haar uiteindelijk vinden.
Ik werd ooit in New York geïntroduceerd bij een wetenschapper die ook filosoof was en het eerste wat hij zei over zijn prestaties was: ´Ik heb de ziel ontdekt´. Ik vond het erg leuk dat terwijl alle geschriften, denkers, mystici en profeten erover hebben gesproken deze man kon zeggen: ´Ik heb de ziel ontdekt!´ Ik dacht: ´Ja, dat was de nieuwe ontdekking waarop we aan het wachten waren, iets wat we nog nooit eerder hebben geweten´. Zo is de toestand van de mind vandaag de dag, de kinderlijke houding. Wanneer je naar het verleden, heden en de toekomst kijkt dan zie je dat het leven eeuwig is; en wat je kunt ontdekken is datgene wat altijd al door degenen die zoeken is ontdekt. Filosofie of wetenschap, mystiek of esoterie zullen het allemaal over een punt eens zijn als zij het toppunt van hun kennis bereiken; en dat punt is dat als er al een subtiel spoor van leven achter de gehele schepping, achter de gehele manifestatie, gevonden kan worden dat dat dan beweging, vibratie, is.
Deze beweging nu heeft twee aspecten. En dit komt omdat we twee belangrijke vermogens hebben ontwikkeld, het zien en het horen. Een aspect heeft aantrekkingskracht op het horen, het andere op het zien. Het aspect van beweging of vibratie dat aantrekkingskracht heeft op ons gehoor is wat we hoorbaar noemen, of geluid. Het aspect dat aantrekkingskracht heeft op ons zicht is wat we licht of kleur noemen en we noemen het zichtbaar. Wat is kortom de bron van alles wat zichtbaar is, alles wat hoorbaar is? Dat is een gebaar, dat is beweging, dat is vibratie; en het een pot nat. Derhalve kunnen degenen die kunnen zien zelfs kleur in dat wat hoorbaar is bespeuren en wat geluid wordt genoemd; en voor degenen die kunnen horen is zelfs het geluid van kleur hoorbaar.
Is er iets wat deze twee dingen verenigt? Ja, dat is er. En wat is dat? Dat is harmonie. Een specifieke kleur is op zichzelf niet harmonieus of heeft gebrek aan harmonie; het is het vermengen van die kleur, het is het frame waarop die wordt geplaatst, hoe de kleur wordt gearrangeerd. In overeenstemming daarmee heeft hij zijn effect op degene die ziet. En zo is het ook met geluid. Geen enkel geluid is op zichzelf harmonieus of disharmonieus; de relatie van het ene geluid met het andere geluid creëert harmonie. Derhalve kun je niet naar voren brengen dat dit of dat bepaalde iets harmonie is. Harmonie is een feit. Harmonie is het resultaat van de relatie tussen kleur en kleur, de relatie tussen geluid en geluid, en de relatie tussen kleur en geluid.
Het meest interessante aspect van deze kennis is hoe verschillend kleuren verschillende mensen kunnen aantrekken, en hoe verschillende mensen van verschillende geluiden genieten. Hoe meer je dit bestudeert, hoe meer je de relatie ervan ontdekt met de specifieke vooruitgang van de evolutie van iemand; je zult bijvoorbeeld ontdekken dat de in een bepaalde fase van je evolutie je van een bepaalde kleur hebt gehouden en dat je vervolgens het contact met die kleur bent verloren. Met je groei en evolutie in het leven begin je een andere kleur mooi te vinden. Het hangt ook af van de gesteldheid van iemand, of hij emotioneel, gepassioneerd, romantisch, warm of koud is; of hij sympathiek of onaangenaam is. Wat zijn emotionele gesteldheid ook moge zijn, in overeenstemming daarmee heeft hij een voor- en afkeur voor kleuren. Dat maakt het erg gemakkelijk voor de ziener, voor de kenner, om het karakter van iemand te lezen nog voordat hij zijn gezicht heeft gezien, door alleen maar zijn kleding te zien. Zijn voorkeur voor een bepaalde kleur drukt uit hoe iemand is en waar hij van houdt. Zijn voorliefde voor een bepaalde bloem, zijn voorliefde voor een bepaald sieraad of juweel, zijn voorliefde voor een bepaalde omgeving in zijn kamer, de kleur aan zijn muur, laten allemaal zien hoe iemand is, wat zijn voorkeur is.
En daar de mens op spirituele wijze evolueert door het leven heen, verandert zijn keuze voor kleuren. Met elke stap voorwaarts verandert hij; zijn ideëen over kleuren worden anders. Er zijn mensen die van opvallende kleuren houden; en andere houden van vale kleuren. De reden hiervoor is dat opvallende kleuren intense vibraties hebben en dat de vale kleuren sussende en harmonieuze vibraties hebben en overeenkomstig zijn emotionele gesteldheid houdt geniet iemand van verschillende kleuren.
Dat is net zo met geluid. Iedereen, of hij dat nu wel of niet weet, heeft een voorliefde voor een bepaald geluid. Ofschoon de meeste mensen dit onderwerp niet bestuderen en de mens derhalve over het algemeen onwetend blijft over dit idee, heeft toch iedereen een specifieke voorliefde voor een bepaald geluid. Dit verklaart het gezegde of de overtuiging dat elke persoon zijn noot heeft. Het is een feit dat iedereen zijn geluid heeft, een geluid dat gelijk is aan zijn specifieke evolutie. Naast alle verdelingen die er zijn gemaakt zoals tenor, bas of bariton heeft iedereen zijn eigen specifieke toonhoogte en heeft iedereen zijn bepaalde noot waarop hij spreekt en die specifieke noot drukt de evolutie van zijn leven uit, zijn ziel, de gesteldheid van zijn gevoelens en van zijn gedachten.
Het heeft niet alleen effect op mensen om bepaalde geluiden te horen en bepaalde kleuren te zien, maar ook op dieren. Kleuren hebben een groot effect en een grote invloed op alle levende schepsels, dieren of vogels of menselijke wezens. Zonder dat ze het weten is de invloed van kleuren werkzaam in hun leven, hen naar deze of gene neiging wendend. Ik bezocht ooit een huis dat door een bepaalde club werd bewoond en een van de leden vertelde me: ´Het is erg jammer, sinds we dit huis hebben betrokken is er altijd onenigheid in ons comité´. Ik zei: ´Dat is geen wonder, ik zie ´t´. Zij vroegen: ´Hoezo?´ Ik antwoordde: ´De muren zijn rood, zij zorgen ervoor dat je je geneigd voelt om te vechten´.
Een opvallende kleur die van alle kanten komt geeft je de neiging om het niet met elkaar eens te zijn; de emoties worden erdoor geraakt, en degenen die geneigd zijn om te ruziën worden er zeker door geholpen. En vanuit dit psychologisch standpunt vind je in het Oosten het oude gebruik dat er vooral bij bruiloften bepaalde kleuren worden gekozen voor de tijd van de bruiloft en bepaalde kleuren voor andere tijden en festiviteiten. Dat heeft allemaal een betekenis; het zit een psychologische significantie achter.
Daar kleur en geluid op verschillende wijze worden waargenomen en we verschillende zintuigen hebben om ze waar te nemen, maken we onderscheid tussen zichtbare en hoorbare zaken; maar in werkelijkheid beginnen degenen die mediteren, die zich concentreren, die in zichzelf naar binnen gaan, die de oorsprong van het leven bespeuren, te zien dat er achter deze uiterlijke vijf zintuigen een zintuig is verborgen; en dit zintuig is in staat om alles te doen wat we lijken te doen of te ervaren.
We onderscheiden vijf uiterlijke zintuigen. Het zijn er vijf omdat we vijf organen van zintuigelijk vermogen kennen. Maar in werkelijkheid is er slechts een zintuig. Dát zintuig ervaart via deze vijf verschillende organen het leven en onderscheidt het leven in vijf verschillende vormen. En zo is alles wat hoorbaar is en alles wat zichtbaar is een pot nat. Dit wordt in het Sanskriet Purusha en Prakriti genoemd; en in de termen van de Soefis, Zát en Sifat. Het gemanifesteerde aspect wordt Sifat genoemd, de uiterlijke verschijningsvorm. In de manifestatie zoals Sifat zie je het onderscheid of het verschil tussen hetgeen wat zichtbaar is en hetgeen wat hoorbaar is; in hun werkelijke aspect van zijn zijn ze een pot nat. Volgens de Soefi-mystici wordt het plan van bestaan waarop ze een pot nat zijn Zát genoemd, die kennis van het innerlijke bestaan waarin je de bron en het doel van alles ziet.
Kleur en geluid zijn een taal die begrepen kan worden, niet alleen in het uiterlijke leven, maar ook in het innerlijke leven. Kleur heeft voor een medicus en de scheikundige een grote significantie. Hoe dieper je in de wetenschap van medicijnen en van scheikunde gaat hoe meer je de waarde van kleur herkent; en dat elk element en de ontwikkeling of verandering van elk object te onderscheiden is door de verandering van kleur. De medici van vroeger herkenden gewoonlijk ziektes door de kleur van het gezicht en het lichaam. Zelfs vandaag de dag zijn er medici van wie het de belangrijkste manier is om uit de kleur in zijn ogen, van de tong, de nagels en de huid de klacht van iemand te herkennen. In elke gesteldheid is het kleur die de gesteldheid van iemand uitdrukt. Ook in objecten wordt de gesteldheid en de verandering van het object herkend door de verandering van kleur. De psychologen hebben de gesteldheid van objecten door hun geluid herkend en de gesteldheid van mensen door hun stem. Wat voor mens iemand is, of hij sterk of zwak is, wat zijn karakter is, wat zijn talenten zijn en wat zijn houding jegens het leven is kan allemaal worden gekend en begrepen via zijn stem.
Kleur en geluid zijn niet alleen de taal waarmee je met het uiterlijke leven communiceert, maar ook de taal waarmee je met het innerlijke leven communiceert. Je zou je af kunnen vragen hoe dat wordt verricht. Het antwoord wordt gevonden in bepaalde wetenschappelijke experimenten: er worden speciale platen gemaakt en door dicht bij die plaat te spreken maak je er met geluid en vibratie markeringen op; en die markeringen maken ofwel harmonieuze ofwel disharmonieuze vormen. Iedereen maakt echter van ´s morgens vroeg tot ´s avonds laat een onzichtbare vorm in de ruimte door wat men zegt. Hij creëert onzichtbare vibraties om zich heen en produceert daardoor een atmosfeer. Er kan iemand in huis komen en voordat hij spreekt ben je hem al beu, je wilt hem kwijt; voordat hij ook maar iets heeft gedaan of gezegd ben je klaar met hem, zou je willen dat hij weggaat; want hij creëert in zijn atmosfeer een geluid en dat geluid is onaangenaam. Er kan iemand anders zijn voor wie je sympathie voelt, tot wie je je voelt aangetrokken, wiens vriendschap je waardeert, naar wiens aanwezigheid je verlangt; er wordt continu via hem harmonie gecreëerd. Dat is ook een geluid.
Als dit waar is dan zijn niet alleen de uiterlijke tekenen maar ook de innerlijke gesteldheid hoorbaar en zichtbaar. Ofschoon niet zichtbaar voor de ogen en niet hoorbaar voor de oren is het toch hoorbaar en zichtbaar voor de ziel. We zeggen: ´Ik voel zijn vibraties, ik voel de aanwezigheid van deze persoon, ik voel sympathie of antipathie jegens die persoon´. Er is een gevoel; en iemand creëert een gevoel zonder iets te hebben gezegd of te hebben gedaan. Derhalve creëert iemand van wie de vibratie verkeerd is, zonder iets verkeerds te doen of te zeggen, de verkeerde atmosfeer; en je hebt iets aan te merken op hem. Het is hoogste amusant om te zien hoe mensen naar je toe kunnen komen met een klacht: ´Ik heb niets gezegd, ik heb niets gedaan en toch hebben de mensen een hekel aan me en zijn ze tegen me!´ Die persoon begrijpt niet dat het niet gaat om wat hij zegt of doet; maar dat wat men is luider spreekt dan wat men zegt; het is het zijn. Het is het leven zelf dat zijn toon, zijn kleur, zijn vibratie heeft; dat spreekt hardop.
Je kunt je afvragen wat dat is en waar het te vinden is. En het antwoord is dat het weinige dat de mens weet over zichzelf slechts over zijn lichaam is. Als je iemand vraagt waar hij is dan zal hij naar zijn arm, zijn hand, zijn lichaam wijzen; hij weet weinig van hetgeen daaraan voorbij gaat. Er zijn veel mensen die wanneer hen wordt gevraagd: ´Maar waar denk je dan dat je in je lichaam bent?´, zullen antwoorden: ´In mijn brein´. Zij beperken zichzelf tot die kleine fysieke regio die lichaam wordt genoemd, en maken zich zo veel kleiner dan ze in werkelijkheid zijn. De waarheid is dat de mens een individu met twee aspecten is, net als een lijn met twee uiteinden. Als je naar de uiteinden kijkt, zijn dat er twee; als je naar de lijn kijkt, is dat een. Een uiteinde van de lijn is beperkt, het andere uiteinde van de lijn is onbeperkt. Het ene uiteinde is de mens, het andere uiteinde is God. De mens vergeet dat uiteinde en kent slechts het uiteinde waar hij zich bewust van is; en het bewustzijn van beperking maakt hem nog beperkter. Anders zou hij heel wat grotere middelen hebben om de Onbeperkte te benaderen die zich binnen in hemzelf bevindt; wat slechts het andere uiteinde van dezelfde lijn is, de lijn die hij zichzelf noemt of die hij beschouwt als zichzelf. En wanneer een mysticus over zelfkennis spreekt dan betekent dat niet weten hoe oud je bent of hoe goed of slecht je bent, of hoe juist of verkeerd; het betekent het andere deel van je wezen, dat diepere, subtielere aspect, kennen. De vervulling van het leven hangt van de kennis van dat wezen af.
Je zou kunnen vragen: ´Hoe zou je er dichter bij kunnen komen?´ De manier die gevonden is door degenen die naar de waarheid hebben gezocht, degenen die God hebben gezocht, degenen die zichzelf wilden analyseren, degenen die met het leven wilden sympathiseren, is een enkele manier; en dat is de manier van vibraties. Het is dezelfde manier als vanouds: met behulp van geluid hebben ze zich voorbereid. Zij maakten deze fysieke atomen die geleidelijkaan afgestorven raakten weer levend met behulp van geluid; zij hebben gewerkt met de macht van geluid. Zoals Zeb-un-Nissa zegt: ´Zeg continu die heilige naam die u heilig zal maken´. De Hindoes hebben het Mantra Yoga genoemd; de Soefis hebben het Wazifa genoemd. Het is de macht van het woord die werkzaam is op elk atoom van het lichaam en het helderklinkend maakt, het een medium voor communicatie tussen het uiterlijke leven en het innerlijke leven maakt.
Het eerste wat je beseft als eerste ervaring van de spirituele ontwikkeling is dat je je één-voelt met levende wezens; niet alleen met menselijke wezens, maar ook met dieren, met vogels, met bomen en met planten. Het is geen sprookje dat de heiligen gewoonlijk met bomen en met planten spraken. Je kunt vandaag met hen spreken als je je één-voelt. Het waren niet alleen de oude tijden die op deze manier werden gezegend met de oude zegening; de oude zegening is vandaag de dag niet oud, die is nieuw. Het is dezelfde zegening uit de oudheid die was, is en zal zijn; en er werd geen enkele periode in de geschiedenis van de wereld uitsluitend hiervoor voorbehouden. De mens heeft vandaag de dag hetzelfde privilege als hij zich realiseert dat hij geprivilegeerd wordt. Wanneer hij zelf zijn hart sluit, wanneer hij zichzelf toestaat om bedekt te worden door het leven van binnen en van buiten, dan sluit hij ongetwijfeld uit, dan wordt hij ongetwijfeld afgesneden van de gehele manifestatie, die een geheel is en niet verdeeld. De mens zélf verdeelt zichzelf; want het leven is ongedeeld, ondeelbaar.
En het openen van het één-voelen met het uiterlijke leven maakt de mens ruimer. Dan zegt hij niet van een vriend: ´Dit is mijn vriend, ik houd van hem´, maar dan zegt hij: ´Dit ben ik zelf, ik houd van hem´. Wanneer hij dit punt heeft bereikt dan kan hij zeggen dat hij is gearriveerd bij de verwerkelijking van liefde. Zolang als hij zegt: ´Ik voel sympathie voor hem omdat hij mijn vriend is´, is zijn sympathie nog niet volledig ontwaakt. De werkelijke ontwaking van zijn sympathie is op die dag dat hij zijn vriend ziet en zegt dat dit hijzelf is. Dan is de sympathie ontwaakt; dan is er een zich één-voelen binnen in jezelf. De mens sluit zich niet alleen af van het uiterlijke leven, maar ook van het innerlijke deel wat nog veel belangrijker is. Dat innerlijke deel is ook geluid, dat innerlijke deel is licht; en wanneer je je dit realiseert dan ken je die taal die de taal van de hemel is, een taal die een uitdrukking is van het verleden, heden en de toekomst; een taal die het geheim en het karakter van de natuur onthult, een taal die altijd de goddelijke Boodschap aan het ontvangen en aan het schenken is die de profeten met tijden hebben geprobeerd te onthullen.
