Blaasinstrumenten, instrumenten met snaren van dierendarmen of van ijzer en percussie-instrumenten zoals trommels en cymbalen hebben elk een onderscheiden, ander en specifiek effect op het fysieke lichaam. Er was een tijd waarin denkers dit wisten en geluid gebruikten voor healing en voor spirituele doeleinden. Op dat principe werd de muziek van India gebaseerd. De verschillende ragas en de noten die deze ragas bevatten werden verondersteld een bepaalde healing of verheffend effect te produceren.
Geluid raakt eerst het fysieke plan; wanneer we overwegen wat voor een effect losse noten of geluiden op het fysieke lichaam kunnen hebben dan zal dat ertoe leiden dat wij op een diepe wijze over dit onderwerp nadenken. Zelfs vandaag de dag zijn er slangenbezweerders, voor het merendeel te vinden in India, die door hun pungi, een eenvoudig blaasinstrument, te bespelen cobras en andere slangen uit de nabijheid naar zich toetrekken. Dit experiment wordt steeds vaker verricht en men heeft altijd gezien dat allerlei soorten slangen worden aangetrokken bij het horen van het geluid van de pungi. Eerst komen ze uit het hol waarin ze leven; en vervolgens is er een bepaald effect op hun zenuwstelsel dat hen steeds dichter bij het geluid van de pungi brengt. Zij vergeten het instinct dat in elk schepsel gezien kan worden om zich tegen de aanval van de mens of van andere schepsels te beschermen; op dat moment vergeten ze dat helemaal, zij zien niets of niemand. Zij worden dan tot extase gebracht; de cobra begint zijn hoofd op te richten en het naar links en naar rechts te bewegen; en zo lang als het instrument wordt bespeeld gaat de cobra door met het bewegen in extase. Dit laat ons zien dat er naast het psychische en spirituele effect dat geluid op de mens heeft ook een fysiek effect is.
Vanuit het metafysisch gezichtspunt is de adem de levensstroom of Prana; en deze levensstroom bestaat ook in zulke dingen als de snaar van dierendarm of de huid van de trommels. In deze dingen bevindt zich ook een deel van het leven en het is de mate waarin hun levensstroom hoorbaar wordt dat het de levensstroom van de levende schepsels raakt en het een toegevoegd leven schenkt. Om deze reden raken primitieve stammen die slechts een trommel of een eenvoudig blaasinstrument hebben, door continu deze instrumenten te bespelen in een zodanige toestand dat ze de staat van extase genieten.
Hoe komt het grote succes van jazz tot stand? Door hetzelfde principe. Het zorgt ervoor dat het brein niet veel nadenkt over de techniek van de muziek; het valt de ziel niet lastig om over spirituele zaken na te denken; het valt het hart niet lastig om op een diepe wijze te voelen; zonder invloed te hebben op het hart of de ziel raakt die het fysieke lichaam. Het schenkt een vernieuwende kracht door de voortzetting van een specifiek ritme en een specifiek geluid; dat schenkt de mensen – ik bedoel het gros – een grotere kracht en lichaamssterkte en interesse dan muziek die veel van de hersenen vergt. Degenen die niet spiritueel verheven willen zijn, die niet in spirituele zaken geloven en die zich daar niet mee bezig willen houden, laat ze met rust; toch heeft ze tegelijkertijd invloed op iedereen die haar hoort.
Wanneer je de stem met het instrument vergelijkt dan is er geen werkelijke vergelijking, omdat de stem zelf levend is. De beweging, de blik, de aanraking, zelfs de adem die voortkomt uit de neusgaten reiken niet zo ver als de stem.
Er zijn drie graden van ademstroom. Een graad is de eenvoudige adem die door de neusgaten wordt geïnhaleerd en geëxhaleerd. Deze stroom reikt naar buiten toe en heeft een bepaald effect. Een grotere graad van adem-stroom is blazen. Wanneer iemand vanuit zijn lippen blaast wordt die ademstroom op een intensere wijze gericht; derhalve hebben healers die dit hebben begrepen gebruik gemaakt van dit principe. En de derde graad waarin de adem het meest intens is is het geluid; omdat in die graad de adem in de vorm van een geluid komend, tot leven wordt gebracht.
In het Midden-Oosten, onder de orthodoxe Christenen en Armeniërs, bestaat er een gewoonte dat zij geen orgel in de kerk gebruiken; zij gebruiken een accoord of geluid gemaakt door tien of twaalf mensen die met gesloten lippen zitten. En iedereen die dit heeft gehoord zal zeggen dat zij gelijk hebben; het geluid van het orgel is zeer kunstmatig vergeleken met het geluid dat wordt geproduceerd door stemmen van tien of twaalf mensen met gesloten lippen. Het heeft zo´n prachtig magisch effect, het reikt zo ver en op zo´n diepe wijze in het hart van de mens en het produceert zo´n religieuze atmosfeer, dat je voelt dat er geen noodzaak is voor een orgel; het is een natuurlijk orgel dat God heeft gemaakt.
Zelfs nu bestuderen de Brahmanen als ze de Vedas bestuderen niet alleen hetgeen daar is geschreven of de betekenis ervan; zij bestuderen ook de uitspraak van elke lettergreep, van elk woord, van elk geluid; en zij bestuderen die jaar na jaar. De Brahmaan hoort niet het geluid eenmaal met de oren en denkt dan: ´Ik heb het geleerd´. Nee; hij is ervan overtuigd dat duizend herhalingen van het woord op een dag dat magnetisme zal produceren, die electriciteit, die levensstroom die noodzakelijk is en die alleen door herhaling komt.
Welke doet deze levensstroom nu, die via de adem komt en zich manifesteert als een stem en een andere persoon raakt? Hij raakt de vijf zintuigen: het zintuig van het zien, het zintuig van het horen, het zintuig van geur, het zintuig van smaak en het zintuig van aanraking; ofschoon hij op directe wijze via het zintuig van het horen komt. Een persoon hoort echter geluid niet alleen via zijn oren; hij hoort via elke porie van zijn lichaam geluid. Het dringt het gehele wezen binnen en vertraagt of versnelt overeenkomstig zijn specifieke invloed het ritme van de bloedcirculatie; hij wekt het zenuwstelsel of sust het. Hij zet iemand aan tot grotere passies of kalmeert hem door hem vrede te geven. Er wordt een bepaald effect geproduceerd in overeenstemming met het geluid en de invloed ervan.
Derhalve kan de kennis van geluid iemand een magisch instrument verschaffen waardoor hij het leven van iemand anders tot het grootste voordeel van die persoon kan omwikkelen, afstemmen, beheersen en gebruiken. De zangers uit de oudheid ervoeren gewoonlijk zelf als eerste het effect van hun spirituele oefeningen. Zij zongen gewoonlijk ongeveer een half uur een noot en bestudeerden het effect van diezelfde noot op al de verschillende centra in hun lichaam: welke levensstroom die produceerde, hoe die de intuïtieve vermogens opende, hoe die enthousiasme creëerde, hoe die toegevoegde energie schonk, hoe die suste en hoe die healde. Voor hen was het niet een theorie; het was een ervaring.
Geluid wordt zichtbaar in de vorm van straling. Dit toont aan dat dezelfde energie die in de vorm van geluid gaat voordat die zichtbaar is wordt geabsorbeerd door het fysieke lichaam. Op die manier herstelt het fysieke lichaam zich en wordt het geladen met nieuw magnetisme.
Door een scherpe studie van psychologie zul je ontdekken dat zangers een groter magnetisme hebben dan de gemiddelde persoon. Vanwege hun eigen oefenen heeft hun stem een effect op henzelf en produceren zij electriciteit in zichzelf; en op die manier worden ze elke keer als ze oefenen opgeladen met nieuw magnetisme. Dit is het geheim van het magnetisme van de zanger.
Komend bij de vraag wat het juiste en wat het verkeerde gebruik van de stem is is dat allemaal afhankelijk van het specifieke geval; in het ene geval kan een bepaald geluid op een juiste wijze worden gebruikt en in een ander geval kan hetzelfde geluid op een verkeerde manier worden gebruikt; maar of het nu goed of verkeerd was kan gezien worden door de harmonieuze of disharmonieuze effecten die het voortbrengt. Elke toonhoogte die een natuurlijke toonhoogte van de stem is zal een bron zijn van zowel de eigen healing van iemand als van dat van anderen wanneer hij een noot van die toonhoogte zingt. De persoon echter die de grondtoon van zijn eigen stem heeft gevonden heeft de sleutel van zijn eigen leven gevonden. Die persoon kan door de grondtoon van zijn eigen stem zijn eigen wezen omwikkelen en anderen helpen. Er zijn echter veel gevallen waarin deze kennis niet voldoende is daar het alleen jezelf betreft, de kennis van wat je eigen noot is en de natuurlijke toonhoogte van je eigen stem.
Het is heel jammer dat in de wereld van geluid van tegenwoordig mensen ver weg aan het gaan zijn van wat de natuurlijke stem wordt genoemd; en dit wordt teweeg gebracht door de handelsgeest. Eerst werd er een hal gebouwd voor honderd mensen, vervolgens voor vijfhonderd mensen en toen voor vijf duizend. Iemand dient te schreeuwen om ervoor te zorgen dat vijf duizend mensen hem horen teneinde succes te hebben en dat succes is er een van het plaatskaartenbureau. De magische charme ligt echter in de natuurlijke stem. Iedere persoon is getalenteerd; God heeft hem een bepaalde toonhoogte gegeven, een natuurlijke noot en als hij die noot ontwikkelt is dat magie; hij kan een wonder verrichten. Heden echter dient hij te denken aan de hal waar hij moet zingen en hoe luid hij moet schreeuwen.
Er was een man die vanuit India Parijs bezocht en voor de eerste keer in zijn leven ging hij naar de opera om de muziek daar te horen. Hij deed zeer zijn best om ervan te genieten. Het eerste wat hij hoorde was een sopraan die haar best deed en vervolgens kwam de tenor of de bariton en hij moest samen met haar zingen. Dit ergerde de man enorm en hij zei: ´Kijk nu toch eens, hij is gekomen om het te bederven!´
Met betrekking tot de essentie en het innerlijke principe van geluid, hoe dichter we bij de natuur komen, hoe machtiger, hoe magischer het wordt. Iedere man en vrouw heeft een bepaalde toonhoogte van de stem, maar vervolgens zegt de stem-ontwikkelaar: ´Nee, dit is een alt´, ´sopraan´, ´tenor´, ´bariton´ of ´bas´. Hij beperkt wat niet beperkt kan worden. Zijn er dan zo veel stemmen? Er zijn net zoveel stemmen als er zielen zijn; zij kunnen niet worden geklassificeerd. Zodra een zanger wordt geklassificeerd dient hij op die toonhoogte te zingen; als zijn toonhoogte anders is weet hij dat niet. Omdat de stem-ontwikkelaar heeft gezegd: ´Dit is een sopraan´, dan kan die persoon niet iets anders zijn. Daarnaast heeft een componist waarschijnlijk nooit de stem van die specifieke zanger gehoord en heeft hij slechts voor een bepaalde toonhoogte geschreven, ofwel deze ofwel die; en wanneer iemand afhankelijk moet zijn van wat de componist heeft geschreven en moet zingen op een toonhoogte die zo wordt voorgeschreven dan heeft hij zijn natuurlijke toonhoogte die hij had, verloren. Maar los van het zingen, zul je zelfs in het spreken onder honderd personen één iemand vinden die met zijn natuurlijke stem spreekt en negenennegentig die imiteren. Zij imiteren iemand anders ofschoon ze dat niet weten.
Hetzelfde wat je in volwassen mensen vindt vind je in kleine kinderen. De neiging in een kind is om zijn manieren te veranderen en om te imiteren. Elke vijf of tien dagen, elke maand, verandert een kind zijn manier van praten, zijn stem, zijn woorden; het verandert veel dingen. En waar leert het kind die? Het leert ze van de kinderen op school. Het ziet een kind dat op een bepaalde manier loopt of gebaren maakt of fronst of op een bepaalde manier spreekt. Het kind beseft het niet, maar het heeft iets gezien of gehoord en doet vervolgens hetzelfde; en zo gaat verder met veranderen.
Op dezelfde manier verandert iedereen, ook zonder het te beseffen, zijn stem; en daardoor raakt de natuurlijke stem verloren. Je eigen stem te behouden is op zich een grote macht; maar je kunt die niet altijd behouden. Je hoeft geen zanger te zijn om een machtig of goed effect te verwerven van je stem en geluid. Wat je moet doen is de wetenschap van de ademhaling op verschillende wijzen te beoefenen. Je dient eerst te weten hoe je moet ademhalen, vervolgens dien je te weten hoe je moet blazen en daarna dien je te leren hoe je een geluid moet maken, hoe je een woord moet zeggen. Als je op deze drie manieren oefent dan zul je die macht verwerven die zich latent in elke ziel bevindt. Je hoeft geen zanger te zijn, maar het is voor iedereen nodig dat hij enig deel van de dag, zelfs het minste wat hij kan schenken, vijf, tien of vijftien minuten aan zijn stem schenkt, aan de ontwikkeling van zijn stem.
