Zelfkennis

De natuur is via de spirit in de materie gewikkeld geraakt en ontwikkelt zich via verschillende stadia. De mens is het resultaat van de ingewikkeldheid van de spirit en de ontwikkeling van materie; het eindresultaat van deze oorzaak is ´zelf-verwerkelijking´, wat betekent dat de Kenner in dat stadium van perfectie terechtkomt waarin Hij Zichzelf kan kennen.

´Gij zijt een sterfelijk wezen,
En gij zijt de Eeuwige Ene;
Ken uzelf, via het licht van de wijsheid,
Buiten U bestaat er niets´.

Het menselijk wezen is op intrinsieke wijze in staat tot zelf-kennis; maar het kennen van jezelf betekent niet alleen weten dat je John, Jacob of Henry bent, of dat je klein, lang of van een normale lengte bent of dat je goed, slecht enz. bent, maar ook het mysterie van je bestaan, zowel op theoretische als op praktische wijze, te kennen: te weten wat je binnen in jezelf bent, vanwaar je komt en voor welk doel je op aarde bent geboren; of je hier voor altijd zal leven of dat je verblijf hier kort is; waaruit je bent samengesteld, en welke eigenschappen je bezit; of je tot de engelen behoort, de schoonheden van de natuur van God contemplerend of dat je tot de dieren behoort, die niets anders kennen dan eten, drinken en vrolijk zijn; of dat je tot de duivels behoort. Het vereist perfectie in het mens-zijn om zelfkennis te verwerven. Te weten dat ik God ben of dat we goden zijn of te weten dat alles een deel van God is, is niet voldoende. Perfecte verwezenlijking kan slechts verworven worden door via alle stadia te gaan tussen de mens, de manifestatie en God, het enige Wezen; door onszelf te kennen en te verwezenlijken vanuit het laagste tot het hoogste punt van het bestaan en zo de hemelse reis te volbrengen.