De alchemie van geluk was de titel van een van de lezingen die Hazrat Inayat Khan begin jaren ´20 heeft gepresenteerd. Het verscheen eerst in het vroegere kwartaaltijdschrift Sufism in december 1922 en werd later apart gepubliceerd. Het vormt in het onderhavige deel het eerste hoofdstuk.
Het onderricht van Hazrat Inayat Khan behelste zowat elk aspect van het menselijk bestaan. Aan de ene kant zijn er de metafysische aspecten ervan: de relatie tussen God en de mens, de verschillende niveaus en fasen van bestaan, de plaats van de mens in de schepping enz.; aan de andere kant delft hij diep in het aardse leven zelf van de mens, het analyserend, doordringend in de problemen en mogelijkheden ervan en de weg wijzend naar een evenwichtiger, vruchtbaarder en gelukkiger leven.
Hoe belangrijk en interessant de studie en de praktijk van de metafysische kant van de boodschap van Inayat Khan ook mag zijn, we worden er constant door hem aan herinnerd dat zo´n studie en praktijk tevergeefs is als ons alledaagse leven niet in harmonie met deze metafysica is. Waar begrip komt niet door een aspect van de waarheid op intellectuele wijze te begrijpen; dat komt door ernaar te leven.
Dit is het aldoor terugkerend thema van de lezingen die dit boek vormen. Omdat deze niet werden gepresenteerd met het samenstellen van een boek in gedachten, maar op verschillende tijdstippen en over het algemeen voor verschillend publiek, zal de lezer ontdekken dat de inhoud van het boek soms overlappingen vertoont; maar een nauwkeurigere studie zal altijd onthullen dat er een nieuw licht is geworpen op de kwesties die Inayat Khan heeft behandeld.
